Bjarmi - 01.04.1985, Blaðsíða 7
Rætt við Jens Olav Mæland,
kennara á Fjellhaug:
Upprisa Jesú
er undirstaða
boðunarinnar
>,Upprisa Jesú frá dauðum hefur
a*lt frá bernsku kirkjunnar verið
uPphaf og endir kristilegrar boð-
Unar, trompspilið sem predikarinn
gst lagt á borðið þegar menn ef-
uðust um boðskapinn.
^egar Páll talaði á Aresarhæð
sókuðu stóuspekingarnir hann um
að fjalla um ókunna guði — um
■lesúm og upprisuna. Páll hafði
talað svo mikið um Jesúm og
uPprisuna að Aþenumenn voru
^rnir að halda að hann ætti við tvo
guði.
Upprisan er líka kjarninn í ræðu
Péturs á fyrsta hvítasunnudag og
þar er talað um upprisuna eins og
sögulega staðreynd sem allir áttu að
þekkja.
Þegar menn mæltu á móti boð-
skapnum bentu postularnir á upp-
risuna, þessa sögulegu staðreynd
sem var vel vottfest, eins og þeir
legðu þar fram sönnun þess að þeir
færu með boðskap sem óhætt væri
að treysta."
Það er Jens Olav Mæland sem
kemst þannig að orði. Hann er kenn-
ari á Biblíu- og kristniboðsskólanum
á Fjellhaug, Osló (eign Kristniboðs-
sambandsins norska). Fyrir skömmu
gaf hann út bókina „Án afsökunar“
þar sem hann ræðir um kristilega
trúvörn.
Þegar reynt er að halda uppi vörn-
um fyrir kristna trú er það meginatriði
að sýna fram á að upprisa Jesú sé
söguleg staðreynd. Við lögðum þessa
spurningu fyrir Jens Olav Mæland:
„Er unnt að leiða líkur að eða sanna
fyrir vantrúarmanni, með haldbærum,
málefálegum rökum, að upprisa Krists
hafi átt sér stað?„
Köllum á vottana
„Þetta verður ekki sannað þannig
að öllum efa verði vísað á bug. En við
getum teflt fram vottum á sama hátt
og þegar færðar eru sannanir fyrir
máli í réttarsal og sagt: „Kynnið
ykkur þessi viíni, já, með gagnrýni en
af heiðarleika.“ Og vitnin eru post-
ular og guðspjallamenn.
Ef við gerum þetta á eðlilegan hátt
komumst við að raun um að þeir eru
hvorki „skáld“ né trúvinglar heldur
áreiðanleg vitni, enda væri óhugs-
andi, ef þeir hefðu farið með rugl, að
þeir hefðu verið fúsir til að leggja líf
sitt í sölurnar fyrir það. En þeir kusu
allir fremur að láta lífið en taka aftur
boðskapinn sem þeim hafði verið
fengið að flytja.
Það er næstum ævinlega þannig við
venjulegar, mannlegar aðstæður að
við tökum ákvarðanir án þess að hafa
sannanir. Þess í stað byggjum við á
7