Bjarmi - 01.03.1987, Blaðsíða 18

Pappínó strauk fingurgómunum varlega yfir gagn-
augað, þar sem Larúsó hafði plantað fagurri bláfjólu.
- Ekki á þennan hátt, svaraði Kristur alvarlegur í
bragði. - Það er hættulegt af því að margir ætlast til þess
að presturinn sé frómari og betri en þeir sjálfir. Svo fer
presturinn að trúa þessu og þá byrjar ballið. Því prestur-
inn móðgast og snýr sér að hjólreiðaviðgerðum þegar
einhver bendir á afglöp hans.
Kristur brosti ekki, en það var þó alveg á mörkunum.
Pappínó skildi sneiðina og vissi að Kristur var að tala um
hann.
- Fyrirgefu mér, Drottinn, en ég á víst ekki auðvelt
með að sjá mína eigin bresti og veikleika.
- Nei, svaraði Kristur, - það er alltaf auðveldara að
sjá syndir annarra.
Pappínó drjúpti höfði þungur á brún. Það brakaði í
stólnum undir honum.
- Og svo átt þú við veikleika að stríða, en aðrir, þeir
eru syndugir, hélt Kristur áfram hæglátur.
- Mér líður eins og fermingarstrák, Drottinn. Þú
verður víst að tala dálítið við mig um syndina, það er svo
margt sem ég skil ekki.
Svo hóf Kristur mildum rómi að tala við þennan stóra
prest sem var svo lítill og ráðalaus þar sem hann sat á
marrandi stólnum með ákúrubréf safnaðarins í hendi.
Kristur talaði um syndina miklu, að manneskjan v;'
sjálf vera Guð. Syndina miklu, sem veldur því að 1k
prestar láti sér ekki nægja að vera bara guðsbörn. Þeir
vilja sjálfir stjórna lífi sínu og gera það sem þá lystir.
Pappínó hlustaði hljóður. Kristur útmálaði fyrir hon-
um að öll sú rangsleitni og hrelling, sem er að ríða ver-
öldinni á slig, á rót að rekja til þessarar syndar. Litla
sveitaþorpið hans séra Pappínós var hér ekki undanskil-
ið.
- Veistu hver var tilgangurin, Pappínó, þegar þið vor-
uð skapaðir, þú og Larúsó?
Pappínó var á svipinn eins og hann ætti erfitt með að
skilja tilgang slíks sköpunarverks, a.m.k. þegar Larúsó
átti í hlut.
- Tilgangurinn var, að þið ynnuð saman að betra
mannlífi í þorpinu ykkar. En hvorugur ykkar var laus
við stóru syndina og svo fóruð þið að vegast á. Báðir
vilja stjórna ográðskast með hinn. Þið hendið hvor öðr-
um í ána, hælbítið hvor annan og gerið að athlægi.
Reyndar er það Larúsó, sem hefur skrifað bréfið, sem
þú heldur á, bætti Kristur við.
- Þessi, þessi...
- Pappínó! sagði Kristur strangur. - Ertu búinn að
gleyma auglýsingunni sem þú settir í bæjarblaðið þar
sem talað var um ávirðingar „hins s.k. formanns veiði-
félagsins“?
Pappínó hengdi haus, en glotti við tönn.
- Þetta hófst sem skemmtilegur og sakleysislegur
flokkadráttur til að byrja með, en nú hafið þið klofið
bæinn í tvær andstæðar fylkingar. Og hvorugur ykkar
hefur leyft mér að leggja orð í belg, bætti Kristur við.
Pappínó blygðaðist sín, en samtímis var háðulegt að
vera jafnað saman við þennan klambrara, þennan...
Kristur truflaði þennan þankagang:
- Þér líkar miður, að ég jafni þér við Larúsó. Það er
einkenni syndarinnar. Þú vilt sjálfur vera Guð og dæma
Larúsó. Þér finnst ég of vægur við hann. Þú gleymir að
Larúsó er einnig mitt barn, og að þú ert ekki síður synd-
ugur en hann.
Pappínó ók sér eirðarlaus í sætinu.
- Stóra syndin, sagði Kristur, - er orsök margra smá-
synda, sem auðvelt er að sjá, en erfitt að ráða við.
- Allar smásyndirnar... hugsaði Pappínó upphátt.
í sama mund buldi við brestur og brotnaði stóllinn
undan þunga Pappínós. Hann sat eins og þvara í spýtna-
brakinu á gólfinu.
Kristur hélt áfram eins og ekkert hefði gerst:
- Þegar syndirnar fá að fara sínu fram geta þær eyði-
lagt manneskjuna, gerspillt henni og leitt hana burt frá
mér.
Pappínó sat enn og kópti í brakinu á gólfinu. Kristur
talaði og nú var ekki laust við kímni í alvarlegri rödd-
inni:
- Þetta er eins og með stólinn, sem brotnaði undir
þér. Veistu af hverju hann gaf sig?
Pappínó brölti upp á hnén og virti fyrir sér dapurlegar
leifar mubblunnar. Hann tók einn stólfótinn og horfði í
brotið. Þá skildi hann samhengið. Tréverkið var alsett
litlum götum og út úr götunum hrundi örfínt sag.Stóll-
inn var gegnétinn af trémaur.
- Hjálp, hrópaði Pappínó. Honum hraus hugur við
því þrælapuði sem nú beið hans. Hann yrði að athuga
hverja mubblu í krók og kring, finna götin og sprauta
18