Bjarmi - 01.02.1992, Blaðsíða 6

V/c3/<a /
Rætt við Harald Ólafsson, kristniboða
„VIÐ ÞURFUM
FYRIRBÆN“
Við höfum komið okkurfyrir í stofunni heima, ég og
Haraldur Ólafsson, kristniboði. Hann er í stuttu leyfi
heima í Noregifrá störfum í Suður-Eþíópíu. Par hefur
hann reyndar verið með hléum allt frá árinu 1964 er
hann og kona hans, Björg, sem er norsk, hófu störf
meðal Bóranaþjóðflokksins í S-Eþíópíu. Að þessu
sinni er hann einn úti og er því heima tvo mánuði á ári
hverju. Meðan kaffið rennur í könnuna leikur mérfyrst
forvitni á að vita hvernig ástandið í Eþíópíu er eftirþœr
miklu breytingar sem áttu sér stað í landinu sl. sumar.
En eins og kunnugt erféll stjórn kommúnista og Meng-
istus Haile Mariam forseta og við tók bráðabirgða-
stjórn leiðtoga stærstu þjóðflokka landsins.
lausn á vandanum. En ef ríkið fari að blanda
sér inn í þessar erjur, eins og gert hefur verið
áður, sé bara verið að setja lok á vandann."
En er þá ekki hœtta á að þjóðflokkarnir og
þjóðabrotin einangrist enn meir og landið jafn-
vel skiptist upp?
„Pessu hefur verið haldið fram en ég held að
þeirra hugsun sé hið gangstæða. Með því að
hleypa þessu lausu séu þeir að sýna fram á að
það sé ómögulegt fyrir eþíópskt þjóðfélag og
þessvegna hvaða þjóðfélag sem er, að lifa í
ófriði við nágrannana og að þessi ýmsu þjóð-
félög sem byggja Eþíópíu séu háð hvert öðru
og þau verði að mynda stærri eindir til þess að
þetta verði þjóðfélag sem er fjárhagslega
sjálfstætt."
En nú lítur út
fyrir að þessi
nýja stjórn
Melles Zenawís
forseta, vilji
reyna að láta
þjóðflokkana
leysa sín
vandamál
sjálfa.
„Ég held að fólk sé fegið að hafa losnað við
Mengistu forseta og lið hans. Fólk var óskap-
lega leitt á því og óttinn við að ungu mennirnir
væru kallaðir til herþjónustu hvíldi á fólkinu
eins og mara. Nú er þetta horfið. Það er eins
og það finni til meira öryggis, enda er ástæða
til þess. Það er ekki lengur stríð í þeirri merk-
ingu að herir standi andspænis hver öðrum.
En hin ýmsu þjóðerni í Eþíópíu eiga í erjum.
Það er vandi, sem fyrri stjórnir hafa ekki
viljað taka alvarlega, hvorki stjórn Haile Sel-
assie, keisara, né stjórn Mengistus, forseta.
En nú lítur út fyrir að þessi nýja stjórn Melles
Zenawís, forseta, vilji reyna að láta þjóð-
flokkana leysa sín vandamál sjálfa og að þær
erjur sem núna koma upp verði leystar án af-
skipta ríkis og miðstjórnar ríkisins. Sennilega
hugsa þeir sér að þannig verði raunveruleg
„Nýir tímar“
Hver er afstaða hinnar nýju stjórnar, gagn-
vart kirkjunni og hinum erlendu kristniboð-
um?
„Hún er mjög jákvæð. Skömmu eftir valda-
tökuna í vor kallaði Melles, forseti, leiðtoga
hjálparstofnana kirkna og kristniboðsfélaga á
fund þar sem hann lýsti yfir ósk stjórnar sinnar
um að þessar stofnanir styrktu og efldu starf
sitt. Þeir mættu að minnsta kosti ekki draga úr
því. Og kirkjurnar hafa m.a. fengið stuðning á
þann hátt að gamla réttrúnaðarkirkjan (kopt-
íska krikjan) í Eþíópíu hefur fengið skýr boð
um að það sé enginn munur á henni og öðrum
kirkjum eða trúarbrögðum. Þannig var það
ekki einu sinni undir gömlu keisarastjórninni.
Koptíska kirkjan hefur ávallt litið á sig sem
einu Eþíópsku kirkjuna sem á að fá að starfa í