Bjarmi - 01.02.1992, Blaðsíða 18

!5másagci
Vinirnir okkar
heima höfðu
komist á snoðir
um brúðkaups-
afmœlið og
sendu okkur
gjöfsuður. Pá
fannst okkur
við ekki geta
hœtt við hálf-
kveðna vísu.
BRUÐKAUPS-
AFMÆLI
Smásaga eftir Viðar Valþjófsson
— Við verðum að sjálfsögðu að bjóða Rúnu
og Ásgeiri líka. Rúna er nú besta vinkona mín
og við eigum þeim hjónunum mikla skuld að
gjalda fyrir tryggð þeirra.
— ,lá, svaraði Svavar, eiginmaður minn í
blíu og stríðu í 25 hamingjurík ár, — en ger-
irðu þér ljóst að þá láta þau Ómar og Elsa ekki
sjá sig?
Við höfðum ætlað að sleppa öllu tilstandi á
silfurbrúðkaupsdegi okkar vegna þess hve
mamma var veik. En þegar hún frétti um
áform okkar mátti hún ckki heyra að við
tækjum slíkt tillit til hennar. Það varð því úr
að við fórum suður og héldum smáveislu hjá
henni þennan dag.
Vinirnir okkar heima höfðu komist á snoðir
um brúðkaupsafmælið og sendu okkur gjöf
suður. Þá fannst okkur við ekki geta hætt við
hálfkveðna vísu svo við hugsuðum okkur að
kalla á þau heim eitt kvöldið skömmu síðar.
Leifarnar af „brúðkaupstertunni" frá mömmu
voru vel innpakkaðar í frystikistunni.
V ið vorum þrenn hjón í þorpinu sem
máttum ekki hvort af öðru sjá. Kynnin hófust
þegar við Rúna unnum saman í fiskvinnsl-
unni. Ég fór að skjótast heim til hennar stöku
sinnum. Þá sá ég Biblíu í fyrsta sinn á eldhús-
borði. Biblían mín var uppi í stofuhillu við
hliðina á Þjóðsögum Jóns Árnasonar.
— Ég lít oft í hana þegar ég er að sýsla,
sagði Rúna. — Núna er ég að læra tíu ritning-
arstaði í ákveðinni röð.
Ég kom sem af fjöllum. En Rúna var svo
eðlileg að ég lét ekki á neinu bera. Smám sam-
an fór ég að spyrja eins og annars og hún sagði
mér frá einlægri trú sinni á frelsarann. Ég fór
að læðast inn í stofu heima seint á kvöldin og
lesa í Biblíunni minni í laumi... og þremur
árum síðar höfðum við Svavar bæði eignast lif-
andi samfélag við Jesúm — og vinirnir okkar
Ómar og Elsa líka, fyrir áhrif Rúnu og Ás-
geirs.
Elsa, þessi elskulega kona, hafði átt við vín-
hneigð að stríða og hafði flúið slæma félaga
með manni sínum úr höfuðborginni hingað í
friðsælt sjávarþorpið. Síðan hafði henni vegn-
að sæmilega, en þegar Kristur varð henni
veruleiki var sem nýr kraftur kæmi til sögunn-
ar í lífi hennar. Hún frelsaðist frá drykkjusýk-
inni. Hreinlæti, reglusemi og hógværð ein-
kenndi nú heimili þeirra hjóna. Vinátta okkar
allra varð náin og innileg.
E
1 J n nú var öldin önnur. Það var risinn
hér, ósýnilegur veggur á milli Elsu og Ómars
og þeirra Rúnu og Ásgeirs. Eða, ég ætti ef til
vill heldur að segja þyrnigerði.
Ógæfan virtist byrja þegar Ásgeir stóð son
þeirra hjónanna að því að stela. Ásgeir var á
hjóli skammt frá heimili kaupmannsins og sá
þá tíu ára gamlan einkason þeirra, Kára,
stökkva ofan úr glugga á vörugeymslu versl-
unarinnar flóttalegan á svip.
Ásgeir varð tortrygginn. Hann fór af baki,
gekk til Kára og bað hann að lyfta péysunni.
Stór skammtur af alls konar sælgæti hrundi
niður í grasið. Og vasarnir reyndust vera fullir
af sams konar varningi.
Þegar Ásgeir fór heim úr vinnunni um