Bjarmi - 01.03.1997, Blaðsíða 7

kristinnar trúar, frá-
sögumar af kraftaverk-
um Jesú Krists og fyrir-
heit hans um eilíft líf. Haraldur vildi því
halda spíritismanum innan vébanda
þjóðkirkjunnar og tókst honum að fá
íjölda frjálslyndra presta til fylgis við sig,
enda þótt vinslit yrðu með honum og
Jóni eftir harðar ritdeilur þeirra um
þessi mál. Haraldur hafði einnig verið
náinn vinur sr. Friðriks Friðrikssonar,
stofnanda KFUM, og átti m.a. sæti í
fyrstu stjóm þess, en þar sem leiðtogar
þess vildu standa vörð um játningar
£7 □ n LJ
[^□^□©DTíQD
□
□
þjóðkirkjunnar skildu með
þeim leiðir.
Ekki fór þó að kveða að
spíritismanum að ráði meðal
landsmanna fyrr en árið 1914,
þegar Haraldur Níelsson hóf
að predika í Fríkirkjunni í
Reykjavík, en þangað sótti
jafnan mikill fjöldi, enda þótti
Haraldur bera af ílestum öðr-
um predikurum landsins.
að kynna þessa guðfræðistefnu hér á
landi, þegar hann hélt uppi vömum fyrir
kirkjuna í áköfum ritdeilum við sjöunda
dags aðventista um kennivald ritningar-
innar og hvíldardaginn. Framan af studdi
Haraldur Nielsson Jón í þessum ritdeil-
um, en honum þótti engu að síður þessi
gagnrýna guðfræði draga um of úr gildi
kristinnar trúar. Þegar hann síðan kynnt-
ist kenningum spíritista, sannfærðist
hann um, að ef hægt yrði að sanna með
vísindalegum hætti, að andi mannsins
lifði af líkamsdauðann, þá hlyti einnig
að vera hægt að færa sönnur á gildi
manneskjan hefði ódauðlega sál. Það er
hins vegar ekki hægt að sanna slíka trú.“
AJ'hveijii hafa yfirlýstir spíritistar getað
þjónað innan þjóðkirkjunnar sem
prestar?
„Sem þjóðkirkja er kirkjan
eðli sínu samkvæmt býsna
opin og getur fólk þvi leitað í
ýmsar áttir. Ég veit um
margt fólk, sem hefur leitað
til spiritisma. Fólk leitar mjög
oft til miðla, þegar sorgin
knýr dyra. Kannski er það
vegna þess að það hefur
ekki beinlínis meðvitaða af-
stöðu um kristindóminn og
jafnvel ekki heldur um
spíritismann. Þjóðkirkjan
þarf því að sinna þörfum
sinna safnaða, en það gerir
hún best með fræðslustarfi,
bænahópum og stuðnings-
hópum svo eitthvað sé
nefnt. Prestar heita því við
sína vígslu að predika orð
Guðs hreint og ómengað
eins og það er að finna í
hinum spámannlegu og postullegu ritum
og samkvæmt vitnisburði evangelisk-
lútherskrar kirkju í játningum hennar.
Enginn dómstóll hér á íslandi tekur
beinlínis svona mál fyrir. Ef söfnuður
sér ástæðu til að kvarta undan kenn-
ingu prestsins, þá verður hann að kvarta
við biskupinn, þvi þá er hægt að gera
þær ráðstafanir, sem eru viðeigandi. En
miðað við aðstæður okkar hér á landi,
þá held ég, að hveijum presti sé gert að
gera það upp við sína samvisku.
Reyndar ályktaði prestastefnan árið
1975 um dultrúarfyrirbæri og varaði við
þeim, en það er það síðasta, sem komið
hefur fram um þau efni."
Hvemig geta kristnir menn hest mætt
þeim einstaklingum, sem em undir
áhrifum frá spíritiskum hugmyndum um
kristindóminn?
„Sálgæslan er mjög mikilvæg. Það verð-
ur að nálgast fólk í kærleika, enda segir
í Biblíunni: „Dæmið ekki svo að þér verði
ekki dæmdir." Kirkjan verður að leið-
beina með kærleika. Hún verður að
bjóða upp á fræðslustundir, þar sem
fólk getur komið með spumingar sínar.
Það má ekki bara leggja áherslu á hið
opinbera starf, heldur einnig hið innra
starf svo sem bænasamfélagið, bæna-
hringi, fræðsluhópa og biblíuleshópa.
Það þarf að gera alvöru úr hinum al-
menna prestdómi, þannig að trúaðir,
kristnir menn séu meðvitaðir um, að
þeir séu fulltrúar Krists, þar sem þeir
em í skólanum, á vinnustaðnum eða í
fritíma sínum."
kristindómur