Bjarmi - 01.03.1997, Blaðsíða 11

og honum sagt: „Ef þeir hlýða ekki Móse
og spámönnunum, láta þeir ekki heldur
sannfærast, þótt einhver rísi upp frá
dauðum" (Lúk. 16: 19-31).
Postulasagan greinir jafnframt frá
ambátt einni, sem hafði spásagnaranda,
en hún elti Pál postula á röndum og
hrópaði: „Menn þessir eru þjónar Guðs
hins hæsta, og boða þeir yður veg til
hjálpræðis!” Þetta líkaði honum hins
vegar illa og rak hann andann út af kon-
unni í nafni Jesú Krists, jafnvel þótt
hann færi með rétt mál (Post. 16: 16-18).
Þessi dæmi úr Biblíunni leiða þess
vegna í ljós, að hvers kyns spíritismi
samrýmist ekki boðskap hennar, því
varað er við honum og hann fordæmdur.
2Það kemur líka á
daginn, þegar kenn-
ingar spíritista eru
kannaðar, að þær víkja í mikilvægustu
atriðum frá kristinni trú eins og hún
hefur verið boðuð í Biblíunni, af kirkju-
feðrunum og í trúaijátningum kristinna
manna. Þeir andar, sem komið hafa
fram á miðilsfundum, hafa einatt reynt
að breyta boðskap kristinnar trúar og
því afneitað guðdómi Jesú Krists, hjálp-
ræðisverki hans og upprisu.
Guð er næsta ópersónulegur fyrir
spíritistum, enda eru samskipti þeirra
fyrst og fremst bundin við þá anda, sem
gefa sig fram við þá. Þeir biðja jú margir
hverjir til Guðs og fara með Faðir vor
bænina sér til vemdar, en það er fyrst
Z7 □□□ □
[°)D[PDGD©Kffl
(/>
úti í Svíþjóð þar sem ég bjó. Það var
kannski fyrsta skrefið. Maður gerði
einhvem veginn ekki greinarmun á
þessum hlutum. Svo kom að því að
ég áttaði mig á þvi að Jesús Kristur
Þegar áleiðfannst
mér petta ekki gefa
langt yfir skammt.
væri í raun vegurinn, sannleikurinn
og lífið. Þegar ég fór að lesa Biblíuna
og kynntist kristnu fólki sá ég að
þetta með spíritismann væri ekki
rétt en ég átti mjög erfitt með að
samþykkja það í fyrstu, sérstaklega
þetta með lækningamiðlana. Ég
sagði við Drottin að það væri eitt og
annað í Bibliunni sem ég gæti ekki
tekið undir og ef það væri satt þá
yrði hann að sýna mér það. Ég gæti
ekki trúað nema að hafa innri sann-
færingu fyrir þvi. Hann hefur staðið
við það enda varð ég ótrúlega fljótt
sannfærður um að spíritisminn,
miðlastarfsemin og huglækning-
arnar væru frá óvininum og ættu
ekki samleið með kristinni trú."
Hvað viltu segja þeim sem eru and-
lega leitandi?
„Ég leitaði mikið í alls konar fræði
og kenningar aðrar en boðskap
kristindómsins og eftir langa leit
komst ég að þvi að Jesús Kristur er
eini vegurinn. Það er engin önnur
leið til hjálpræðis en fyrir trú á
hann. Við verðum að taka á móti
honum sem frelsara okkar. Það er
alveg sama hvað við erum einlæg í
því sem við erum að gera, við getum
aldrei stytt okkur leið fram hjá
krossi Krists. Á bak við spíritisma
og dulhyggju er þvi miður að finna
hættuleg öfl. Ég er ekki að álasa
neinum fyrir að vera í þessu en ég
ráðlegg mönnum að leggja það til
hliðar."
o>
3
og fremst til andanna, sem
þeir leita leiðsagnar og hjálpar.
Guð Biblíunnar er hins vegar
persónulegur og hefur hann
samskipti við mennina, leiðir
þá og uppfræðir um vilja sinn.
Kristnir menn trúa því, að
hann hafi birst þeim í persónu
Jesú Krists, enda jafnan
nefndur Drottinn (Jóh. 1: 1-
18; Fil. 2: 5-11).
Annað kenningarlegt atriði,
sem greinir spíritismann frá kristinni
trú, er afneitun hans á hjálpræðisverki
Jesú Krists. Spíritistar segja yfirleitt, að
dauði hans hafi enga þýðingu fyrir
sáluhjálp manna, þvi þeir eigi þess kost
að öðlast meiri þroska fyrir handan og
ná þar fullkomnun fyrir eigin tilverknað.
Þessu hafnar Biblían hins vegar og
kennir þess í stað, að mennirnir geti
ekki orðið hólpnir af eigin verkum,
heldur aðeins fyrir trú á Jesúm Kristi
vegna náðar Guðs (Ef. 2: 8-9).
Þriðja atriðið, sem greinir spírit-
ismann frá kristinni trú, er sá boð-
skapur hans, að dauðinn sé aðeins um-
breyting frá einu tilverustigi til annars
æðra. Þvt er afneitað, að mennimir muni
rísa upp frá dauðum og þess i stað
kennt, að þeir geti náð framþróun fyrir
handan, þar til þeir verði eitt með Guði
eða jafnvel guðir sjálfir. Reyndar hafa
spíritistar nú í auknum mæli farið að
aðhyllast kenninguna um endurholdg-
un, en þá er yfirleitt gert ráð fyrir, að
hver andi gæti þurft að fæðast nokkrum
sinnum til að ná meiri þroska. Að mati
kristinnar trúar er dauðinn hins vegar
óeðlilegt ástand, bölvun, sem hafi komið
til vegna syndafalls mannkynsins. Á
þessum óvini vann Jesús Kristur hins
vegar sigur, þegar hann dó fyrir syndir
mannanna og reis upp frá dauðum af
holdi og blóði. Kristnir menn líta þvi með
tilhlökkun til þess dags, þegar þeir muni
risa upp frá dauðum til eilífs samfélags
við hann eins og þeir voru upphaflega
skapaðir til að eiga. Páll postuli sagði
líka, að hafi Jesús Kristur ekki risið upp
frá dauðum, sé trú kristinna manna
fánýt, þvi þá muni þeir ekki heldur rísa
upp (I. Kor. 15: 16-19).