Bjarmi - 01.03.1997, Blaðsíða 20

Hin hliöin á ^
að það væri beðið eftir mér úti á sjúkra-
húsi til að skíra. Þar væri kona sem
væri að fara heim með sitt fyrsta bam.
Ég óskaði manninum auðvitað til ham-
ingju og sagðist koma að vörmu spori.
Fór síðan náföl inn til Ómars og sagði:
„Það var verið að biðja mig um að skira
bam og ég kann það ekki!“ Ómar varð
enn þá fölari og sagði: „Varstu ekki að
læra þetta, manneskja?" Ég tók því
dúkku og æfði eina skím áður en ég fór
út á sjúkrahús.
Síðan byijaði skímin. Hjartað sló ört
og mér var mikið niðri fyrir í þessari
fyrstu athöfn. Þá laust allt í einu niður í
huga mér: Skírnarsálmur! Hvað á að
syngja? Ég mundi ekki eftir neinum
öðmm skímarsálmi en þeim sem alltaf
var sunginn heima á Fáskrúðsfirði,
Andi Guðs sveif áður fyrr, nr. 251 í
sálmabókinni. Þegar kom að því að
Það er ekki hægt
að ætlast til að
aðrir séu alltaf
fyrri til að leita til mín. Ég hef ekki verið
dugleg að leita eftir trúarsamfélagi t.d.
við stéttarsystkini mín. Hins vegar
þekki ég nokkra presta af báðum
kynjum sem em ágætir vinir og kunn-
ingjar. Við hringjumst á og hittumst
stundum til að spjalla saman um ýmsa
hluti, trú sem annað.
Meðhjálparinn, organistinn og ég
komum alltaf saman í skrúðhúsinu og
eigum bænastund áður en gengið er til
athafnar.
Ég byrja hvern dag á þann hátt
frammi fyrir Guði. Ég kveiki á kerti, les
úr Biblíunni eða sálmabókinni og bið.
Allir sóknamefndarfundir og aðrir fund-
ir í kirkjunni byrja með ritningarlestri
og bæn.
njóta þeirra stunda með
fólki. Bama- og unglinga-
starf er kreíjandi, en um
leið gefandi. Þar er
vaxtarbroddurinn í starf-
inu og þar leggjum við
gmnninn að framtíðinni.
Mér finnst skipta miklu
máli, þó að stundum geti
manni fundist róðurinn
þungur, að halda dampi
í þessu krefjandi starfi.
Presturinn og samstarfs-
fólk þarf að þjappa sér
saman og gerfast ekki
upp þrátt fyrir að sókn
geti sveiflast upp og
niður. Það skiptir máli að presturinn
Égfo'r síðan náföl inn til Ómars og sagði: „Það var verið að biðja mig
um að skíra barn og ég kann pað ekki!" Ómar varð enn páfölari og sagði:
„Varstu ekki að læra petta, manneskja?" Eg tók pvídúkku og æfði
eina skírn áður en égfór út á sjúkrahús.
skimarsálmurinn skyldi sunginn, kvað
ég upp úr með að við skyldum syngja
þennan sálm. Ég söng hann ein! Mér
var síðan sagt eftir athöfnina að ég hefði
gert nokkrum ágætum félögum úr
kirkjukór Neskaupsstaðar grikk því að
skyldfólk foreldra skírnabarnsins úr
kórnum hefði mætt þarna ekki síst til
að styðja hinn nýja prest í skímarsálm-
inum. En þá valdi ég bara allt annan
sálm en þau voru vön að syngja. En
þetta gekk allt saman.
Mér þótti það skemmtilegt, þegar ég
var að fara frá Norðfirði, að þá kom
þetta fyrsta skímabam mitt trítlandi á
móti mér með rós og mynd af þessari
fyrstu skím minni."
Fólk lítur til þín um leiðbeiningu og hjálp
í trúnni sem leiðtogi tveggja safnaða.
Hvemig gengur þér sjálfri að varðveita
tríina?
„Stundum finnst mér ég vera ein. Ég
veit að ég get kennt sjálfri mér um það.
Þegar ég var í guðfræðideildinni
kynntist ég kvennaguðfræðinni. Þar var
afskaplega skemmtilegur samveruhópur
um kvennaguðfræði. Þar kynntist ég
kraftmiklum konum sem ég held enn
tengslum við. “
Hvað er erjiðast í prestsstarfinu?
„Það em hin þungu áföll, eins og áður
hefur komið fram, og svo er mjög erfitt
að taka á fjölskyldumálum fólks, hjóna-
bandserfiðleikum og þ.h. Þar finna
prestar oft mjög til vanmáttar síns. Oft
er lítið hægt að gera því að fólk kemur
of seint eða vill ekki afskipti og aðstoð.“
Hvað er mest gefandi?
„Mér finnst gefandi að vera innan um
fólk á öllum aldri, ungt fólk og elstu
kynslóðina, og finna að maður getur
veitt styrk og stuðning, bæði á erfiðum
stundum og góðum. Mér finnst skírn-
irnar ljúfastar og þykir ákaflega vænt
um þær. Það eru skemmtilegustu at-
hafnir mínar. Ég legg mig fram um að
hafi gott samstarfsfólk. Ég hef gott
samstarfsfólk og þar á ég gott samfélag.
í starfinu þarf presturinn að vera opinn
fyrir nýjum hugmyndum og leiðum til
að auka bæði víðsýni sína og þekkingu
og mæta betur síbreytilegum tíma og
aðstæðum. Prestar og aðrir kirkjustarfs-
menn þurfa nú að horfa fram, ekki
aftur. Nýta nýjar leiðir til að gera kirkj-
una og um leið starfsvettvang sinn
blessunarríkari."