Bjarmi - 01.07.1998, Blaðsíða 24

Guðmundur Karl Brynjarsson
Tveir sóJcnarprestcir tjá sig nm samlcynheigð og kirkjuna
álefni samkynhneigðra
hafa talsvert verið til um-
ræðu í þjóðfélaginu á und-
anförnum árum. Á þeim
vettvangi hefur Bjarmi lagt
sitthvað til málanna og nægir þar að
benda á umfjöllun undirritaðs og Ragn-
ars Gunnarssonar um málið í 2. tbl.
1996. Þar kom fram sú megináhersla að
kynlíf samkynhneigðra samræmist ekki
boðskap biblíunnar. í kjölfar laga um
staðfesta samvist samkynhneigðra, sem
samþykkt voru á Alþingi 1996, fór af stað
umræða um það meðal presta þjóðkirkj-
unnar hvort taka ætti upp sérstaka
vígslu á samkynhneigðum pörum, eða í
það minnsta einhverskonar fyrirbænar-
eða blessunarathöfn. Á prestastefnu
1997 var ákveðið að fela helgisiðanefnd
að kynna sér hvemig þessum málum er
háttað í systurkirkjunum á hinum Norð-
urlöndunum og skila greinargerð um
málið á prestastefnu 1998, sem stóð um
svipað leyti og þetta tölublað Bjarma fór í
prentun. Ljóst er að prestar þjóðkirkj-
unnar eru ekki á einu máli hvað vígslu
samkynhneigðra snertir. Þótt það sé
skoðun Bjarma að einhvers konar vígsla
eða blessun á sambúð samkynhneigðra
samræmist ekki heilagri ritningu var
ákveðið að gefa lesendum blaðsins
nasasjón af því hvað mögulega ræður
þessari mismunandi afstöðu þeirra til
málsins. Haft var samband við tvo þjóð-
kirkjupresta sem hafa ákveðnar en ólíkar
skoðanir á málinu en hafa þó ekki tengst
almennri umræðu um það. Prestamir eru
Carlos A. Ferrer, sóknarprestur á Kol-
freyjustað, og Egill Hallgrímsson, sóknar-
prestur í Skálholti. Lagðar voru fyrir þá
sömu spumingar, en þær fylgja með text-
anum hér á eftir. Svör prestanna em svo
númemð samkvæmt spumingunum.
1. Á kirkjan að gefa samkynhneigð pör
saman í hjónaband?
2. Ef ekki verður af því að um fullgilda
vígslu verði að ræða, fyndist þér þá
koma til greina að bjóða samkyn-
hneigðum pörum formlega blessun
eða fyrirbæn?
3. Finnast þér orð Páls postula í Róm.
1.18-32 vera í fullu gildi í umræðu
nútímans um vígslu á samkyn-
hneigðum pömm?
4. Em það í þínum huga mannréttindi
að samkynhneigðir hljóti kirkjulega
vígslu á samvist?
5. Ef svo kynni að fara að kirkjan tæki
upp vígslu eða blessun á samvist
samkynhneigðra, fyndist þér þá eðli-
legt að slá vamagla með að hver og
einn prestur hennar gæti hafnað því
að framkvæma slíkar athafnir, byði
samviskan henni/honum það?
6. Telur þú að það muni valda
alvarlegum klofningi i kirkjunni ef
hún tekur upp víglsu eða blessun
fyrir samkynhneigð pör?
CARLOS A. FERRER
1. Á kirkjan að gefa gagnkynhneigð pör
saman i hjónaband? spyr ég á móti.
Hjónabandið á að vera vettvangur
elsku, þar sem við eigum að læra að
elska aðra manneskju á sérstakan hátt.
Hjónabandið á að vera vettvangur
þroska, þar sem ávextir trúar okkar
eiga að fá að dafna. Ég segi „á að vera"
vegna þess að við emm ekki fullkomin
og þurfum alla þá hjálp sem við getum
fengið til þess að svo verði. Hjálpin er
með ýmsu móti, siðferðileg, trúarleg,
sálgæsla og samfélagsleg viðurkenning
svo eitthvað sé nefnt. Hjón verða hjón
vegna heits þeirra um að veita hvort
öðm tryggð, elsku og virðingu i hverjum
þeim kjörum sem Guð lætur þeim að
höndum bera. Kirkjan tekur undir þetta
með því að veita hjónaefnunum trúar-
lega fullvissu um að það sem þau eru
að gera sé í fullu samræmi við vilja
Guðs. Öll viðleitni manna til þess að
bæta sig, gefa af sér og elska er háð
viljastyrk, siðferðisþreki og öðru sem er
mismunandi frá manni til manns. Kirkj-
an gerir sér grein fyrir því að viðleitni er
ekki það sama og fullgerð. Fyrst kirkjan
er tilbúin að taka viðleitni manna sem
tilefni til þess að vígja hjón þá fæ ég
ekki séð af hveiju hún á að láta staðar
numið við einstaklinga af gagnstæðu
kyni. Ég lít þannig á að ef tveir samkyn-
hneigðir einstaklingar vilja elska og
virða hvor annan/aðra eins og kirkjan
hefur haldið að hjónaefnum um aldir þá
á kirkjan líka að vígja. Annað er í mín-
um huga tvöfeldni.
2. Já, það er það minnsta sem kirkj-
an getur gert. Ég held ekki að hún eigi
að loka dyrum sínum fyrir fólki sem
leitar blessunar í góðri trú og einlægni
hjartans. Það er hinsvegar óvist að þeim
sem knýja á kirkjudyr finnist nóg að fá
blessun þegar fulirar vígslu er vænst.
Þeim gæti fundist kirkjan ósanngjörn að
mismuna fólki og setja markið of lágt og
útiloka þá frá gnægtaborði Guðs.
3. Við skulum gera okkur grein fýrir
því að engin kirkja eða kirkjudeild les
bókstaf Biblíunnar svo þröngt að öll