Bjarmi - 01.12.2000, Blaðsíða 38

Eftirlætis ritningarstaður
Elfu B. Ágústsdóttur
Fel Drottni vegu þína!
Þegar ég var 13 ára gömul tók ég stærstu ákvöróun sem ég
hef nokkurn tímann tekið. Ég var ósköp venjuleg stelpa og
ég hafði verið í KFUK. Við vorum alltaf að gera eitthvað
skemmtilegt, fara í leiki eða einhverjar feróir, syngja og svo
enduðu allir fundir á því að við heyrðum einhverja frásögn úr
Biblíunni. Þetta var frábært og þaó komu alltaf margar stelpur.
Svo varð ég eldri og fór að fara í kirkjuna í I I I sem er starf
fýrirtíu til tólfára krakka. Þarvar líka rosalega gaman og alltaf
fullt af krökkum. Leikir og stuó og að venju enduðu allir fund-
irnir á hugleiðingu út frá Guðs orði. Það voru eiginlega ekki
hugleióingarnar sem mér fannst allra mest spennandi. Ég
hlustaði alltaf á þær en ég var ekkert endilega aó spá mikið í af
hverju við þurftum alltaf að vera að heyra um Guð. Ég hafði oft
heyrt sömu sögurnar og var farin að kunna sumar þeirra.
Ég varð enn eldri og loks komin á æskulýðsfélagsaldurinn þeg-
ar ég var orðin 13 ára. Æskulýðsfélagió var fyrir stráka og stelpur
á aldrinum 13-15 ára. Ég var líka komin í unglingadeildina í skól-
anum og fannst ég vera orðin miklu eldri en árið áóur. Þó að ég
væri orðin svona gömul fann ég samt ástæðu til að vera áfram í
kirkjustarfinu. Æskulýðsfélagið var líka með alveg ótrúlega
spennandi dagskrá. Það var alltaf verið að gera eitthvað skemmti-
legt, fara í alls konar feróir og ferðalög. Þennan sama vetur og ég
byrjaði í æskulýðsfélaginu hófst líka fermingarfræðslan. Ég átti
sem sagt aó fermast um vorió. Ég hafði verið lengi í KFUK og
kirkjustarfinu þannig að ég var nokkuð vel stödd þegar fermingar-
fræðslan byrjaði. Ég vissi hver Jesús var, ég vissi að hann dó á
krossinum fýrir mig og alla menn, en af hverju? Jú, hann dó á
krossinum svo aó ég og við öll gætum átt eilíft líf. Ég byrjaði aó
hugsa meira um þetta. Þetta var nefnilega dálítið merkilegt og þó
aó ég hafi heyrt frásagnir úr Biblíunni frá því að ég var pínulítil var
það eiginlega ekki fýrr en um ferminguna að ég fór að hugsa al-
varlega um það hver Jesús væri, hvers vegna hann dó á krossinum
og í framhaldi af því hvers vegna ég væri að fermast.
Þegar ég var lítil tóku foreldrar mínir ákvörðun um að láta
skíra mig. Ekki gat ég tekið ákvörðun um það sjálf nýfædd. En
fermingin er staðfesting á skírninni og nú var ég oróin 13 ára og
þar með var ég orðin fær um aö taka ákvaróanir mínar sjálf. I
fermingarfræóslunni læróum við mikió um Jesú. Þar var fullt af
krökkum sem höfðu lítið heyrt um Jesú og höfðu mjög takmark-
aðan áhuga á því sem presturinn var aó segja. Margir höfðu ekki
einu sinni hugmynd um af hverju þeirvoru að fermast. Þeir vissu
að þeir fengju fullt af gjöfum og stóra veislu. En af hverju? Jú,
það var svo sannarlega tilefni til að halda veislu, fermingarbarnið
var að taka ákvörðun um að gerajesú Krist að leiðtoga lífs síns.
En hvað er fólgið í því? Að leitast við eftir fremsta megni að fara
eftirvilja Guðs. En hverer vilji Guós? Ég hugsaði migvel og lengi
um hvort ég ætti að fermast.
Mér fannst þetta ekki bara snúast um að segja „já“ við prestinn
þegar hann spurói mig hvort ég vildi gera Jesú Krist að leiðtoga
lífs míns. Þaó er auóvelt að segja „já“ en erfiðara að fara eftir því.
Ég ákvað þaó aó ef ég ætlaði ekki að reyna eftir fremsta megni að
fara eftir vilja Guðs þá gæti ég bara sleppt því að fermast. Ég
hugsaði mig vel um og tók svo þá ákvörðun að ég ætlaói að segja
„já“ og ég tók líka þá ákvörðun aó ég ætlaði ekki bara að hvísla
því að prestinum, heldur segja þaó svo hátt að allir heyrðu.
Þetta var stór dagur í mínu lífi. Ég hafði játað þaó frammi fýrir
prestinum mínum, frammi fýrir öllum sem voru í kirkjunni og
síðast en ekki síst frammi fýrir Guði að ég ætlaði að gera Jesú
Krist að leiðtoga lífs míns. Þetta var sú stærsta og besta ákvörð-
un sem ég hef nokkurn tímann tekið. Fyrir ferminguna áttum við
öll að velja okkur eitt vers úr Biblíunni sem við áttum að fara
með í fermingunni. Ég fletti Biblíunni vel í gegn og rakst á orð
sem standa í 37. Davíðssálmi, 5. versi: „Fel Drottni vegu þína og
treyst honum, hann mun vel fýrir sjá.“ Þetta eru frábær orð! Ég
hugsaði með mér að ef ég fel mig og allt mitt líf í Guðs hendur og
treysti honum þá mun hann leióa mig í gegnum lífió. Þetta eru
frábær hvatningarorð fýrir alla. Ég held að það komi fýrir alla að
þeir gleyma Guði einhvern tímann. Það kemur að minnsta kosti
stundum fýrir mig að ég er að reyna að komast sjálf í gegnum ein-
hverja erfiðleika og gleymi alveg að ég hef tekið á móti Jesú og að
hann hefur lofaó því að leiða mig í gegnum lífið. Þá kemur þetta
vers sem ég fór með í fermingunni oft upp í huga mér: „Fel
Drottni vegu þína ogtreyst honum, hann mun vel fýrirsjá."
Elfa B. Ágústsdóttir er nemi.
38