Heima er bezt - 01.03.1957, Blaðsíða 12

Evróp u brunnurinn.
eða námsflokkar að starfi, og rædd eru einhver þau
efni, sem leita þarf fróðleiks um úr bókum, þá er hringt
beint á safnið, og bera menn upp þar vandkvæði sín.
Samstundis sendir safnið til fundarins bækur þær, er
það hefur handbærar um viðkomandi efni og sérfræð-
ingar þess telja, að fundarmönnum megi bezt að gagni
koma, en auk þess fylgir bókasendingunni bókavörður,
til þess að leiðbeina notendum, svo að þeir megi sem
skjótast hagnýta sér fróðleikinn.
Þá var mér sýnt þar svonefnd Cranbrook-stofnun.
Liggur hún um 10 mílum utan við sjálfa borgina. Þar
eru skólar ýmsir og söfn, bæði listaverka og náttúru-
gripa. Umhverfi er þar fagurt á lágum hæðum, skógi-
vöxnum, en vötn á rnilli, en auk þess prýtt með gos-
brunnum, gervitjörnum, blómskrúði og listaverkum.
Eru gosbrunnarnir og höggmyndirnar gerðar af hinum
fræga sænská höggmyndasmið Milles, sem átti þarna
heima um margra ára skeið. Frægustu og fegurstu lista-
verk hans þarna eru Orfeusbrunnurinn og Evrópu-
brunnurinn. Umhverfis Orfeusbrunninn er hópur
gyðjumynda, en Evrópa er táknuð í líki ungrar stúlku,
sem ríður þar á nauti einu ferlegu, heldur hún í tungu
þess, en boli er lítt frýnilegri en Þorgeirsboli Jóns Stef-
ánssonar, sem mjög var umræddur um eitt skeið. Skól-
ana skoðaði ég ekki, enda var þetta á frídegi, en söfnin
eru hin fegurstu, og stofnunin öll aðlaðandi, og víst er
um það, að geti fagurt umhverfi haft áhrif á nemendur
til göfgunar, þá ætti slíkt að gerast hér. Stofnun þessi
öll var á sínum tíma gefin af auðmanni einum í Detroit,
og sagði miss Cassidy okkur, að hún væri hið eina þar
í borg, sem ekki væri komið frá bílaframleiðendum, en
bætti þó við, að gefandinn, sem grætt hafði auð sinn á
blaðaútgáfu, hefði vitanlega hagnast vel á auglýsingum
bílakónganna.
Þegar komið var frá Cranbrook var ég boðinn til
kveldverðar á heimili þar í Detroit. Frúin, dr. Margery
Selden, hefur lagt stund á íslenzka tónlist, einkum þjóð-
lög. Hefur hún mikinn áhuga á Islandi og íslendingum,
og naut ég þess. Frú Selden er furðufróð um íslenzk
efni. Maður hennar er verkfræðingur. \rar gott til þeirra
að koma, sem á önnur amerísk heimili. Viðtökur hlýjar
og alúðlegar, en lausar við allan hátíðleik og það um-
stang, sem heimboð annars oft hafa í för með sér.
Morguninn eftir ók miss Cassidy mér út á fíelle
Island, sem er eyja í Detroitfljótinu, og er þar aðal-
skemmtistaður bæjarbúa. Þar eru hverskonar leiksvæði
og íþróttavellir. Hægt er að leigja þar hesta til út-
reiða, og til siglinga báta af ýmsu tagi. Baðstrendur eru
þar miklar og höfn fyrir skemmtisnekkjur, þar sem
kappsiglingaklúbbur borgarinnar hefur bækistöð sína.
Auk þess eru þar víðir grasvellir og skógarspildur, sem
fólki er heimill aðgangur að. Þarna er einnig dálítill
dýragarður. Eru þar aðallega húsdýr. Mjög er garður
sá vinsæll af börnum og unglingum, enda er hann ein-
göngu til þess hafður, að kynna borgarbörnunum hús-
dýrin og meðferð þeirra alla, og gefa þeim þannig pfur-
litla innsýn í sveitalífið. Öllu virtist vel og ánægju-
lega fyrir komið þar á Belle Island, en að þessu sinni
voru skemmtistaðirnir auðir. Var hvorttveggja, að
komið var haust, og blés nú allsnarpur stormur af
austri, og svo var einnig sunnudagsmorgunn, en að-
sókn fer vaxandi upp úr hádeginu. Útsýn er mikil frá
eynni. Örstutt er yfir á Canadaströnd, og liggur brú
þangað. Einnig blasir við mikill hluti Detroitborgar.
Sá ég þar meðal annars verksmiðju þá, er býr til Salk-
bóluefnið. Á leiðinni heim á hótelið ók miss Cassidy
mér um allverulegan hluta borgarinnar. Virtist mér
hún hvarvetna hreinleg, og allsendis ólík því, sem ég
hefði hugsað mér slíka iðnaðarborg. En hér sem ann-
ars staðar í amerískum borgum er útþenslan gífurleg.
Allir virðast sækja út úr miðborgunum í strjálbýlið, en
af því sprettur aftur aukin notkun bíla, og jafnframt
sífellt meira og meira umferðaröngþveiti í miðbæjunum.
Chicago.
Fáar borgir Ameríku hafa hlotið jafn illan orðróm
og Chicago. Til hennar hefur löngum verið jafnað,
þegar rætt er um miðstöðvar glæpa og annars ófagn-
aðar, sem verstur getur verið í stórborgum. Ekkert sá
ég af slíku, þá tvo daga, sem ég dvaldist þar, en ekki
fæ ég neitað því, að einhver uggur sat í mér vegna
allra sagnanna, sem ég hafði heyrt um borgina, svo að
ég fór minna um hana en ég ef til vill hefði annars
gert. Verður mér borgin minnisstæð fyrir glæsibrag
og einkum þó hin furðulegu og fjölbreyttu söfn, sem
þar eru. Framhlið hennar með Michigan vatni, þar sem
Michigan avenne með stórhýsum sínum og skýjakljúf-
um liggur samhliða vatninu, þykir mér fegurst innlit til
nokkurrar þeirrar borgar, er ég sá í ferð minni. Næst
vatninu eru skemmtigarðar miklir, með víðum völlum,
trjám og blómum, en í baksýn rísa skýjakljúfamir,
stílhreinir og svipmiklir. Síðari daginn, er ég dvaldi í
Chicago fór ég í allmikla ferð um borgina. Heyra
mátti það á leiðsögumanninum, að hann var stoltur af
borg sinni, og voru þeir hlutir ótaldir, sem hann sagði
vera þar mesta í heimi. Flest af því gæti ég rengt, nema
ef til vill ekki að svo sé um umferðina á strandgötunni,
sem ég kalla svo.
96 Heima er bezt