Heima er bezt - 01.03.1957, Blaðsíða 34

100) „Nú hef ég þó náð ykkur,“ segir 101) Ef ég segi'allt eins og er, að ég
hann sigri hrósandi. „Það er enginn hafi skilað teikningunum, mun karlinn
barnaleikur að sleppa frá mér, skal ég áreiðanlega ekki trúa mér. Hann slepp-
segja ykkur.“ Hann þrífur nú í öxlina ir ekki takinu á mér, og því sparka ég
á mér og hvæsir: „Svaraðu mér! Varst af öllu afli í tærnar á honum. Áhrifin
það þú, sem tókst teikningarnar?" eru með ágætum.
102) Karlinn sleppir mér samstundis
og veinar af sársauka. Við Stína notum
tækifærið til þess að hlaupast á brott.
Þegar óvinur okkar er orðinn ferðafær
á nýjan leik, höfum við hlaupið drjúgan
spöl.

103) Við hlaupum sem fætur toga og
stefnum skemmstu leið að skógarjaðr-
inum. Við gerum ráð fyrir að geta falið
okkur í skóginum. Okkur er greinilega
veitt eftirför, því að við heyrum greini-
lega fótatak að baki okkar.
104) Allt í einu rekur Stína upp óp
mikið og dettur fram yfir sig. Hvað er
þetta? Stína hefur fest fótinn í grenirót,
sem stendur upp úr jarðveginum. Ég
lýt niður til að losa Stínu, en það er
hægra sagt en gert.
105) Fótur Stínu er illilega fastur í
rótinni, og ég er góða stund að bisa
við að losa um hann. Á meðan heyri
ég fótatak eftirleitarmannsins nálgast
okkur óðfluga.
106) Það stenzt á, að þegar ég hef
losað. Stínu, hefur karlinn náð okkur.
Hann er óður af bræði og þrífur nú í
handlegg Stínu og segir: „Nú skaltu
ekki komast undan, það máttu bóka!“
107) „Komdu með mér,“ skipar hann.
„Þið komið nú bæði með mér! Og nú
skuluð þið velja um. Annað hvort fáið
þið mér teikningarnar, eða ég fæ ykkur
í hendur fögreglunni og jjið farið i
fangelsi."
108) Það stoðar ekkert, þó að Stína
neiti. Fangavörður hennar er þess full-
viss, að við höfum stolið teikningunum.
Og hann virðist ætla að gera sitt ýtrasta
til þess að komast yfir þær.
118 Heima er bezt