Heima er bezt - 01.06.1957, Blaðsíða 14

GAMLIR KUNNINGJAR
Eftir JÓH. ÁSGEIRSSON
(Framhald)
C^j uðmundur einarsson var fæddur á Starrastöð-
um í Skagafirði 27. des. 1823, dáinn 5. jan.
r 1865. Faðir hans var hinn alkunni fræðimaður
Einar Bjarnason, lengst á Mælifelli og Starra-
stöðum, fæddur 4. júlí 1782, dáinn 7. júlí 1856. Hann
ritaði Fræðimannatal. Bvrjaði að læra að lesa á tuttug-
asta árinu. Hann var vel skáldmæltur, hafði ort þrenn-
ar rímur fyrir fermingu.
Þessa vísu gerði hann um gamlan reiðhest, er hann
átti:
Hans er vinnan eftir ein,
út um breiða velli,
mín á hann að bera bein
burt frá Mælifelli.
Guðmundur Einarsson kom eitt sinn á kotbæ og bað
um vatn að drekka. Hafði hann þá áður neitt víns. En
bóndi kvað hann mundi hressast af því. Þá kvað Guð-
mundur:
Kalda vatnið kemur mér upp,
Idppir doða úr taugum,
verkir sjatna um hrygg og hupp,
hverfur roði af augum.
Þessa gerði hann um Odd:
Vara skaltu þig æ á Oddi,
ekki er hann neitt gamanspil,
hann getur orðið að banabroddi,
þó bíti lítið framan til.
Og þessi um húðarklárinn:
Það er ei kyn um þennan klár,
þó hann verði latur,
hann er kominn á elliár —
orðinn hrafna matur.
Úr mansöng:
En þó menn fái ör af ör
inn að hjartarótum,
ef þá kmur vör við vör
verður að heilsubótum.
Við stúlku, er hélt við karl:
Einhvernveginn ertu núna ýrð á svipinn,
af því þig vantar gamla gripinn.
Spor á gólfi:
„Grísarspor á gólfi mínu,“ Grímur sagði,
þá klerkurinn þangað leiðir lagði.
Úr sveitavísum:
Gleður lýði gróin hlíð,
grass í víða salnum.
Veðurblíðan varir þíð
Vatns í fríða dalnum.
Norðlenzkur hagyrðingur kvað, er hann sá húsmóð-
ur sína kasta út á pottinn:
Eykur böl í sérhvert sinn,
situr föl við reikninginn,
meður kvölum kerlingin
kastar tölu á hálfgrjónin.
------ (Gamall húsg.)
Séra Búi Jónsson á Prestsbakka í Hrútafirði var flug-
gáfaður, fjörugur og orðheppinn, en skrítinn í lát-
bragði. Hann var lærður vel og lipurt skáld. Hann dó
á Prestsbakka 26. des. 1848, aðeins 44 ára gamall.
Eitt laugardagskvöld kom Búi prófastur utan úr
kirkju og kvað:
Gæðaspar mér þursinn þótti þils á bjórnum,
sá ég hvar hinn Sólheimótti sat í kórnum.
Daginn eftir hafði fólk komið frá Sólheimum og
verið við kirkju. Vísa þessi er alþekkt í Dölum, enda
um þann landskunna draug Sólheima-Móra.
Katrín, vinnukona prófasts, var eitt sinn að búa sig
í ferð inn í Hrútafjörð; þá kvað hann:
Silkiklúta lystug lín
linar súta byrði,
vefur strút um vanga sín
vænst í Hrútafirði.
Sigurður bróðir Þorvaldar í Hrappsey og Matthíasar,
tengdaföður Finns á Kjörseyri, var f. 1762. Hann reisti
bú að Núpi í Haukadal vorið 1789. En flutti 1804 að
Melum í Hrútafirði. Móðir Sigurðar var Þórunn dóttir
Egils ríka á Vatni í Haukadal.
Sigurður var bókhneigður, en þó starfsmaður mikill.
206 Heima er bezt