Heima er bezt - 01.04.1959, Side 36

306. Allt í einu heyri ég að einhver
kemur hlaupandi á eftir mér. Ég sný
mér snöggt við. Einhver dökk mannvera
kemur til mín í rökkrinu. Hver getur
þetta verið? Skyldi það vera Perlberg?
Nei, svo var ekki. Þetta var Nikulás.
307. Hvað skyldi hann vilja mér? Hann
kemur alveg til mín og hvíslar: „Perl-
berg er kominn að sækja þig. Þú verður
að flýja í skyndi. Hann ætlar að koma
í veg fyrir að þú getir fundið foreldra
þína. Taktu seglbátinn! Vertu sælll“
308. Nikulás stingur nokkrum seðlum
í hendina á mér og segir: „Leitaðu uppi
gömlu frú Thomson á Vestaralandi. Ég
heyrði Perlberg einu sinni nefna hana,
þegar talað var um þig. Reyndu að finna
hana. Vertu nú blessaður og sæll, Óli!“
309. Ég þakka Nikulási kærlega fyrir.
Hann hefur verið ágætur félagi, alúðleg-
ur og skemmtilegur síðan hann hætti að
drekka. Eftir augnablik sigli ég á báti
Nikulásar frá Svörtuey, og Mikki liggur
við fætur mína.
310. Eigi líður á löngu að upp kemst
um flótta minn. Ég er aðeins kominn
stutt frá landi, er ég sé Perlberg vera
kominn fram á kletta niður við sjó.
Hann kreppir hnefana og veifar hand-
leggjunum og hótar mér öllu illu.
311. Og nú sé ég Perlberg þjóta ofan
á bryggjuna, en þar bíður hans sjómað-
ur í vélbát sínum. Mér skilst, að þeir
muni ætla sér að elta mig uppi, og ég
tek þá i skyndi alldjarflega og háska-
lega ákvörðun.
iiMWlWI’ 'SBl
312. Ég stefni bátnum fyrir stinnum
bcitivindi inn milli margra smáhólma
og skerja rétt hjá Svörtuey og vel þannig
hættulegustu siglingaleiðina í skcrja-
garðinum. Hér er ég vel kunnugur.
313. Nú kernur kunnugleikinn að góðu
haldi. Ég smeygi mér gegnum skerja-
garðinn. Vélbátsverjunum tckst þetta
miður. Innan skamms renna þeir bátn-
um á grunn. Hann stendur blýfastur!
314. Nú léttir mér heldur en ekki! Ó-
vinirnir losna ckki af skerinu Jjví arna
í bráð! Ég sný stefni i átt til lands og
sigli nú fyrir blíðum byr frá Svörtuey og
á ný ævintýri í vændum!