Heima er bezt - 01.08.1960, Blaðsíða 28

verða lúin, þótt aldurinn væri ekki meiri. Ég var held-
ur aldrei vel hraust, eftir að ég frétti svo óvænt um lát
unnusta míns forðum. Þá var eins og eitthvað brysti
innra með mér, sem aldrei varð heilt síðan.
Þegar ég var þrátíu og fimm ára, lenti ég eitt sum-
ar í kaupavinnu með manni héðan úr Reykjavík, er
Jón hét. Hann var kominn undir fimmtugt og hafði
aldrei kvænzt. Jón var ekki fríður maður að útliti, en
hægur í framkomu og bauð af sér góðan þokka. Hann
var duglegur til vinnu og traustur. Jón hafði hug á því
að stofna eigið heimili og færði það eitt sinn í tal við
mig, hvort ég hefði ekki líka hug á að eignast fast heim-
ili. Ég var farin að þreytast á því að vinna alltaf hingað
og þangað hjá öðrum og vildi garnan eignast fastan
samastað. Það varð því að samkomulagi með oltkur
Jóni, að við stofnuðum heimili saman, án þess að nokk-
ur ást kæmi þar til greina af minni hálfu. Hana gat ég
ekki gefið honum.
Um haustið keypti Jón iítið hús hér í Reykjavík, og
við giftum okkur og fórum að búa. Árið eftir eignað-
ist ég dreng, stóran og efnilegan, sem ég lét heita Gunn-
ar, og nú var ég hamingjusöm móðir. En þegar Gunn-
ar minn var aðeins ársgamall, veiktist hann af kíghósta
og dó. Þá dró dimmt sky yfir líf mitt, en Guð leiddi
mig gegnum þá þungu sorg eins og allt annað. Ári
síðar eignaðist ég svo dóttur, en missti hana líka, fárra
vikna gamla.
Svo liðu tvö ár, en þá eignaðist ég annan dreng, sem
ég lét einnig heita Gunnar, og ári síðar eignaðist ég svo
stúlku, og þau fengu bæði að lifa hjá mér. Jón hafði
oftast vinnu, svo að við komumst sæmilega -af með
börnin, eftir þeim kröfum, sem þá voru gerðar.
Sambúð okkar Jóns var alltaf friðsöm, og við reynd-
um bæði að gera okkar skyldur gagnvart hvort öðru.
Börnin okkar voru skýr og efnileg, en þó sérstaklega
drengurinn. Hann var bráðger mjög til sálar og líkama.
Mig dreymdi líka marga og fallega drauma um Gunnar
litla son minn. Þegar hann yrði stór, ætlaði ég að leggja
allt í sölurnar til þess að hann gæti gengið menntaveg-
inn, og helzt átti hann að verða prestur, eins og Gunnar
Geirsson, nafni hans, hafði ætlað sér. En honum kaus
ég að drengurinn minn líktist í sem flestu.
Þegar börnin voru tíu og ellefu ára gömul, veiktist
Jón hastarlega og lá heima mjög þungt haldinn. Ég
reyndi að hjúkra honum eftir beztu getu og fékk til
hans hvem lækninn af öðram, en þeir gátu ekki við
neitt ráðið. Það stóð ekki í mannlegu valdi að bjarga
honum til þessa lífs, og hann andaðist eftri langa og
þunga sjúkdómslegu heima hjá mér.
Nú var ég orðin ekkja með tvö börn í ómegð, og
hóf nú ein baráttuna fyrir uppeldi þeirra. Á sumrin fór
ég með þau í kaupavinnu austur í sveit, en á veturna
tók ég sauma heim til mín og vann fyrir okkur á þann
hátt. Stundum var þröngt í búi, því get ég ekki neitað,
en altaf komst ég af án þess að þiggja nokkurn opin-
beran fjárstyrk.
Þegar búið var að ferma Gunnar minn, hvatti ég
BARNAGETRAUN
Þá erum við komin að lokaþætti barnagetraunarinn-
ar, og nú gildir að standa sig.
Við höfum glímt við rándýr og apa, og nú er röðin
komin að selunum. Af þeim eru einnig til margar ó-
líkar tegundir, en um eina þeirra segir svo í Dýrafræði
Jónasar Jónssonar:
„...... er á lengd við fullorðinn mann, ljósgrár
að neðan, dekkri að ofan, með mörgum dökkum díl-
um. Búkurinn er ávalur og fleygmyndaður. Hálsinn
stuttur og gildur. Höfuðið fremur lítið, hnöttótt og
trýnið stutt. Fæturnir, sem kallaðir eru hreifar, eru
mög stuttir og með sundfit milli tánna. Selurinn er all-
ur snögghærður og þétthærður, með veiðihár eins og
köttur. Hann er illa fallinn til að hreyfa sig á þurru
landi, en kafar prýðilega, syndir jafn vel á bringunni,
bakinu eða hliðinni og treður marvaða, svo að hálfur
skrokkurinn er upp úr. Þegar selurinn ætlar að skríða á
land eða upp á ís, sveiflar hann sér upp úr vatninu og
upp á bakkann, réttir þá úr sér, styður framhreifun-
um niður, hefur upp kryppuna, dregur afturhreifana að
sér, réttir síðan úr sér, og svo koll af kolli. Þó að þess-
ar hreyfingar selanna á landi séu mjög þunglamalegar,
þá geta þeir samt verið svo fljótir, að fullorðinn maður
hafi ekki við þeim.“
Jæja, þá er ekki annað en að segja til um hvaða sela-
tegund það er, sem Jónas Jónsson er hér að lýsa fyrir
ykkur. Er það rostungurinn, landselurinn, útselurinn,
vöðuselurinn eða blöðruselurinn?
3.....................................
Þegar þið eruð viss um réttu svörin við öllum þrem-
ur spurningunum, þá skrifið þið svörin á blað, ásamt
nafni ykkar og heimilisfangi, setjið blaðið í umslag,
sem þið merkið með orðinu „DÝRAFRÆÐI“, og send-
ið síðan til „Heima er bezt“, pósthólf 45, Akureyri.
Svörin þurfa að hafa borizt afgreiðslu blaðsins fyrir 20.
september n. k.
Fyrstu verðlaun í bamagetrauninni eru nýtízku skrif-
borð frá „Valbjörk“ h. f. á Akureyri, að verðmæti kr.
1960.00. Auk þess verða veitt 5 aukaverðlaun, og verða
það eintök af „Dýrafræði“ Jónasar Jónssonar frá Hriflu.
280 Heima er bezt