Heima er bezt - 01.09.1962, Blaðsíða 13

una, ásamt öðrum hundi. Sá hundur hafði komið heim
daginn eftir að Níels fór að heiman frá sér og sást
hundurinn koma úr stefnu frá Víðidalsfj alli norðan-
verðu.
Tíkin bar sig aumlega mjög og virtist engu fegnari
en því að hitta menn. Mennirnir tveir röktu nú slóð
hennar vestur yfir fjallið og niður í Melrakkadal. Þeg-
ar þangað kom var auðsýnilegt, að þar hafði tíkin lát-
ið fyrirberast lengur eða skemur, því þar var mikið
traðk eftir hana víðsvegar í snjónum og varð slóð
hennar ekki rakin lengra. Gizkuðu menn á að þar
væri Níelsar að leita, enda varð sú raunin á.
Af aðalleitarhópnum sem lagði upp frá Þingeyrarseli
samtímis þessum tveim mönnum er það að segja, að
þeir héldu suður fyrir Illagil þar sem fullvíst þótti að
Níels hefði farið.
Brátt fundu leitarmennirnir spor eftir Níels og
kindur nokkrar, sem munu hafa rásað undan honum
yfir fjallið. Vegna harðspora slitnaði slóðin alltaf ann-
að veifið, en fannst aftur. Varð hún rakin alla leið nið-
ur undir bæi í Víðidal. Skammt fyrir ofan bæinn Kolu-
gil hefur Níels yfirgefið kindurnar, enda hlotið að
vera skollið á svartamyrkur eftir vegalengdinni að
dæma, sem hann hafði þá farið.
Þegar hér er komið sögu snýr Níels við, gengur
fyrst niður fyrir svokallaða Hvarfsgjá og síðan yfir
ívar sonur Nielsar, nú bóndi á Nautabúi í Vatnsdal. Hann
var unglingspiltur, þegar faðir hans fórst, en tók samt þátt i
leitinni að honum.
Björn Bergmann kennari. Hann var einn þeirra, sem tóku
þátt i dauðaleitinni á Viðidalsfjalli haustið 1930 og það var
hann, sem fann lik Níelsar i Melrakkadal. Björn er aðalheim-
ildarmaður höfundar að þessari frásögn.
nokkur lítil klettagil, en tekur að því búnu stefnu
norðaustur yfir fjallið, sem næst beina stefnu á Þing-
eyrarsel. Menn telja, að enda þótt Níels hafi tekið
þarna beint strik heim til sín, hafi hann þó misreiknað
hvar hann var staddur, því leiðin sem hann fór, var
leið í sjálfheldu og hlaut að enda með skelfingu. Hægra
megin við sig hafði hann Hvarfsgjána, sem er djúpt
skarð yfir þvert Víðidalsfjall, og er með hækkandi
skriðum og klettabeltum því ofar sem dregur í það.
Vinstra megin við sig hefur Níels hengiflug sem liggja
niður í Melrakkadalinn, en beint framundan milli Mel-
rakkadals og Hvarfsgjár voru líka illfærir klettar.
Útilokað er annað en að jafn kunnugur maður sem
Níels var á þessum slóðum hafi gert sér það ljóst að
þarna var ófær leið, a. m. k. í náttmyrkri og blindu
eins og ástatt var. Þess vegna gizka menn á, að hann
hafi talið sig fara upp sjálfa Hvarfsgjána, en það var
gömul alfaraleið yfir fjallið þegar menn fóru fótgang-
andi milli Vatnsdals og Víðidals.
Þarna gátu leitarmennirnir rakið slóð Níelsar æ
hærra upp í fjallið og Iengra inn í sjálfhelduna. Loks
liggja spor hans fram á klettabrún Melrakkadals og
eftir þeirri brún gengur hann á að gizka 200—300
metra áður en hann lendir fram af henni. Þar í brún-
inni liggja smávik inn í fjallið og í einu þeirra sáu
Heima er bezt 305