Heima er bezt - 01.07.1965, Side 22

Þar með var teningunum kastað, kennslunni hætt og
hver og einn flýtti sér heim til sín og bjó sig í flýti..
Það tel ég alveg víst, að margur nútíma Reykvíking-
urinn myndi brosa, ef hann sæi nú slíkan göngumanna-
hóp leggja upp til Þingvallagöngu í þeim ferðaskrúða,
er við klæddumst. — Það yrði of langt mál að lýsa því,
hvernig hver og einn, í þessum 10 manna flokki, var
klæddur, en ég set hérna lýsingu á mínum búnaði og
líkt því, eða svipað, var klæðnaður hinna karlmann-
anna. Stúlkurnar voru allar klæddar kápum og fótabún-
aður þeirra var laklegur til gangs. — Ég var í síðri tau-
regnkápu, í mínum þokkalegustu fötum, með hatt á
höfði, og nýja boxcalf-skó á fótunum, en uppháa þó. —
En meira um þá síðar.
Var nú gangan hafin frá Vatnsþrónni. Ennþá blés
svalur suðaustan kaldi, en ekkert rigndi. Allir, sem við
hittum á leið okkar, sögðu að hellirigning myndi austur
á Mosfellsheiði. En við létum engar hrakspár á okkur
fá og héldum ótrauð áfram. Bar nú ekkert til tíðinda,
þar til að við piltarnir vorum að smá tína á okkur tösk-
ur og pinkla sem stúlkurnar voru með. Nú var ákveðið
að fá sér hressingu á Geithálsi og hringja þaðan að
Kárastöðum og panta gistingu fyrir allan hópinn. Sá,
sem pantaði gistinguna, gat þess, hvað fólkið var margt,
en nefndi ekkert, hve margt var af hvoru kyninu. —
Kom það síðar fram, að slíkt eru mistök, þegar beðið er
um gistingu fyrir hóp af fólki. — Var ntt lagt af stað
austur frá Geithálsi, og var hópurinn glaður í anda og
allir ólúnir. Bar nú ekkert til tíðinda, fyrr en kom aust-
ur undir heiðina, á móts við Miðdal, þá er farið að
rigna og austan kaldinn farinn að aukast. — En þegar
austur á heiðina kom var komin ausandi rigning og af-
spyrnurok. Veðurhæðin var ofsaleg og úrfellið óskap-
legt, en ennþá var sæmilega hlýtt í veðri. Bráðlega var
ekki þurr þráður á nokkrum manni eða konu, en verst
var þó með fótabúnaðinn. Box-calf-skórnir mínir gegn-
Öxarárfoss.
Drekkingarhylur.
um okkar venjulegu störf,“ sagði sr. Magnús með sinni
venjulegu hógværð. Var þetta samþykkt af öllum við-
stöddum og kennsla hafin á venjulegum tíma ldukkan 8.
I annarri kennslustundinni kenndi Sigurður Guðmunds-
son, síðar skólameistari á Akureyri. Hafði sr. Magnús
hringt til hans og vakið hann af værum blundi, og tjáð
honum, að ferðinni væri frestað, og ltennsla yrði í dag
með venjulegum hætti. Allir voru óundirbúnir undir
kennslustund og alls ekki í skapi til að fara að greiða
úr torskildum Eddu-kenningum, og var nú strax byrjað
að ræða um mál dagsins, frestun Þingvallaferðarinnar.
„En því farið þið ekki bara gangandi?“ sagði okkar
ágæti íslenzkukennari. Þetta hafði engum dottið í hug
fyrr, því gönguferðir voru þá ekki daglegt brauð í
Reykjavík.
Nú hófust fjörugar umræður og lagði sitt hver til
málanna. Að lokum varð niðurstaðan þessi:
Tíu nemendur, — fimm stúlkur og fimm piltar, —
ákváðu að leggja af stað gangandi til Þingvalla. — Burt-
farartíminn var ákveðinn klukkan 12 og skyldu allir
hittast hjá Vatnsþrónni, en hún var þar sem Laugaveg-
ur og Hverfisgata koma saman. Þaðan átti svo að hefja
gönguna til Þingvalla. Skólastjórinn og þeir nemendur,
sem eftir urðu, ætluðu svo að koma á bílunum austur
morguninn eftir, ef allt færi að óskum.
258 Heima er bezt