Heima er bezt - 01.08.1965, Blaðsíða 22

Við fórum sem leið liggur úr Axarfirðinum um Hóls-
sand að Grímsstöðum á Fjöllum. — Eitthvað höfðum
við sagt sænska kennaranum frá þessari leið, sem fram-
undan var, um öræfi og óbyggðir, og hlakkaði hann
mjög til ferðarinnar. Fyrst lá leiðin upp með Jökulsá
að austan um skógiklæddar fjallabrekkur Axarfjarðar.
Ganzelius sat við opinn gluggann á bifreiðinni og dáð-
ist að gróðrinum og fegurðinni. — Og svo var lagt á
Hóissand. — Ut um bílgluggann sáust aðeins eyðisandar
og gróðurlausir fjallgarðar í fjarsýn. Undrun sænska
kennarans óx með hverjum kílómetratugnum, sem ek-
inn var. „Þetta er eins og að ferðast um auðnir Norður
Afríku“, sagði Ganzelius hvað eftir annað. „Því hefði
ég aldrei trúað að slíkar auðnir og eyðimerkur væru til
á Islandi.“
Loksins var komið að Hólsfjallabyggð. A Grímsstöð-
um var áð og drukkið kaffi. Þá var sólfar hlýtt og útsýn
fögur. Gróður þessarar f jallabyggðar virtist í veðurblíð-
unni meiri en hann er í raun og veru. Það birti yfir svip
sænska kennarans, er hann leit hina fögru útsýn frá
Grímsstöðum og græn, víðlend túnin. „Erum við þá
loksins komnir yfir þessar eyðimerkurauðnir?“ spurði
sænski kennarinn. Var svo að sjá, sem hann hefði þegar
fengið nóg af gróðurleysi og sandauðnum. — Við gáf-
um honum þær upplýsingar að enn væru 70—80 km þar
til komið væri í byggð í Jökuldalnum hjá Skjöldólfs-
stöðum. Framundan voru nú Möðrudalsöræfi, gróður-
lausir fjallgarðar og eyðisandar. Þá varð sænski kenn-
arinn alveg orðlaus, og sagðist víst verða að læra betur
um Island og óbyggðir og öræfi landsins þegar hann
kæmi aftur heim.
SÍÐASTA BÝLIÐ í HEIÐINNI
Þeir, sem lesið hafa Heiðarbýlissögur Jóns Trausta
(Guðmundur Magnússon skáld) eða hlustað á fram-
Grímsstaðir á Fjöllum.
294 Heima er bezt