Heima er bezt - 01.04.1975, Blaðsíða 27

Hvað ætlarðu að sýna mér, syngjandi vor, með sólina
og blæinn?
Hvað dagsljósið vogar að hefja sig hátt?
Hvað heimur er fagur og vorloftið blátt?
Og hvernig að þokan er lögst eins leiði’ yfir bæinn?
Er bjarkirnar kveða í kyrrum sumarblæ,
með kærleik og tryggð við þangað höldum.
Þar ætlum við síðar að eignast lítinn bæ,
og ástin mun sitja þar að völdum.
Hvert ætlarðu að svífa, þú syngjandi vor, með sólina
og blæinn?
Að kæta hvert auga, að kyssa hvert blóm?
Að kveða við allt, sem vill heyra þinn róm?
Eg flýg með þér, vor, út um vellina, skógana’ og sæinn.
Og úr því að vorstemning er farin að ráða hér ríkjum
er rétt að birta ástarljóð sem tvær ungar stúlkur hafa
beðið um, en eins og allir vita er ástin og vorið oft býsna
nátengd. Lagið er danslag en textahöfundur er ókunnur.
VILTU MEÐ MÉR VAKA í NÓTT
Sjálfsagt er að fylgja ofangreinu vorljóði eftir með
enn öðru sem er eftir Guðmund Guðmundsson og lagið
er eftir Árna Thorsteinsson.
VORGYÐJAN KEMUR
Vona minna bjarmi
á barmi
þér Ijómar, —
ber mig upp til skýja,
þar gígja
þín hljómar!
Sólarhafs við ósa,
mín Ijósa,
þú lifir, —
leiftur himins titra
og glitra
þér yfir!
Farðu’ um löndin eldi,
svo vcldi
þitt víkki,
vorblær ylji dali
og bali
hver prýkki.
Komdu’ og bræddu ísinn
ó, dísin
mín dýra,
dróma leystu’ af sænum
með blænum
þeim hýra!
Ó, ég varpa tötrum,
og fjötrum
ég fleygi:
Finn, að nálæg ertu,
þó sértu
hér eigi.
Senn rís allt úr dvala
til dala
og voga,
dýrðleg blika sundin
og grundin
í loga.
Allt til þess að blessa
og hressa
hið hrjáða,
holundir, sem blæða,
að græða
hins þjáða,
kemur þú svo róskvik
mcð ljósblik
og lætur
laugast tárum hjarnið
sem barnið,
er grætur!
Þriðja ljóðið er líka tengt sól og sumri en þýtt úr
sænsku. Söngvinir kannast ef til vill við hið sænska heiti:
Dár björkarna susa sin milda sommarsáng. En höfundur
lagsins er finnska tónskáldið Merikanto, en mörg lög
hans eru þekkt hér á landi. B. Ó. hefur þýtt textann.
ER BJARKIRNAR KVEÐA
Er bjarkirnar kveða í laufgum skógarlund
og lindirnar hjala kringum bæinn,
þá höldum við tvö okkar hátíðastund
og hverfum í bjartan sumardaginn.
Viltu með mér vaka í nótt,
vaka á meðan húmið hljótt
leggst um lönd og sæ,
lifnar fjör í bæ,
viltu með mér vaka í nótt.
Vina mín kær,
vonglaða mær,
einni ann ég þér,
ástina veittu mér
aðeins þessa einu nótt.
Jón heitinn frá Ljárskógum gerði margan fallegan
dægurljóðatextann. Hér birtist eitt þessara Ijóða sem
löngum var sungið við vinsælt danslag sem reyndar var
rússneskt þjóðlag.
LITLA LJÚFA
Komdu litla ljúfa!
Við skulum dansa þar til dagur skín,
við skulum drekka lífsins guðavín
aðeins eina nótt.
Litla, ljósa dúfa!
Við skulum svífa himinsælu veg
á vængjum söngs og ljóða, þú og ég,
aðeins eina nótt.
Við þinna augna eld
er gott að una þetta kveld,
þitt bros er glatt og hönd þín mjúk og heit
— fögnuð okkar enginn veit!
Komdu litla ljúfa!
Við skulum koma út á kvöldsins fund,
við skulum eiga saman sælustund
aðeins eina nótt.
Þættinum hefur borist beiðni um ljóð sem undirritaður
áttar sig ekki alveg á en vonar að sé neðangreint. Lagið
er amerískt, Carry me back to old Virginny. Tónskáldið
heitir James A. Bland og enski textinn er líka eftir
hann. Neðanskráður texti er ekki þýðing heldur frum-
samið ljóð við þetta kunna lag. Höfundur er Snæbjörn
Einarsson. Framhald á bls. 145.
Heima er bezt 139