Heima er bezt - 01.09.1981, Side 18

Þegar þessi mynd var tekin voru úrslit í biskupskjöri ekki kunn, en þarna standa
fráfarandi biskupshjón og núverandi. Heima er bezt óskar séra Pétri og frú
Sólveigu til hamingju.
er það Hólafélagið sem nú sér um
hátíðina. Hún fer fram í 17. viku
sumars og í sambandi við hana hefur
verið hátíðarguðsþjónusta í dóm-
kirkjunni, að viðstöddum allflestum
klerkum Hólastiftis.
Hátíðin hefst með klukknahring-
ingu og prestar ásamt biskupnum yfir
íslandi, herra Sigurbirni Einarssyni,
ganga til kirkju. Þetta var eitt af síð-
ustu embættisverkum herra Sigur-
björns. Fjórir prestar þjónuðu fyrir
altari í messunni og biskupinn pre-
dikaði. Kirkjukór Sauðárkróks söng
við messuna undir stjórn Jóns
Björnssonar tónskálds frá Hafsteins-
stöðum. Mikið fjölmenni var og
kirkjan full út að dyrum. Þurftu
margir að standa, en gárungarnir
héldu því fram að fleiri hefðu þurft að
sitja og færri fengið að standa, en
bekkir Hólakirkju eru mjög óþægi-
legir og þreytandi að sitja í þeim.
Að lokinni messu fóru kirkjugestir í
kaffi í nýja barnaskólanum sem
stendur rétt norðan við sjálfan Hóla-
stað. Veður var gott og milt og nutu
kirkjugestir þess að rölta um þessar
sögufrægu slóðir, þar sem nær hver
þúfa er merkur sögustaður. Maður
minnist átakanna sem þarna urðu
þegar maður gengur fram hjá virki
Jóns Arasonar og um leið og maður
gengur niður að barnaskólanum leiðir
maður ósjálfrátt hugann að þeim
miklu umsvifum sem hér voru í eina
tíð. Maður lokar augunum og sér fyrir
sér þegar staðarmenn koma með
varning úr skipum sem lágu niður við
Kolkuós; hófatak hestanna, marr í
leðri og svitalykt. Eða þá þegar Líka-
böng, klukkan mikla, tók að hringja
sjálfkrafa þegar líkfylgd Jóns biskups
Arasonar og sona hans kom norður og
hringdi svo ákaflega að hún sprakk
áður en líkfylgdin kom heim að Hól-
um. Já, hér lifir fortíðin og minnir á
sig við hvert fótmál.
Eftir kaffidrykkjuna halda menn að
nýju til kirkjunnar og fer nú fram hin
eiginlega Hólahátíð. Séra Árni Sig-
urðsson prestur á Blönduósi setti
hátíðina með ávarpi. Að því loknu
upphófst fagur söngur bóndans í
Keflavík í Rípurhreppi, Jóhanns Más
Jóhannssonar. Bóndinn sá hefur svo
fallega söngrödd að honum tekst að fá
fólkið til að gleyma því um stund hve
bekkirnir eru óþægilegir.
Að söngnum loknum er flutt ræða
sem alla jafnan er haldin af leik-
manni. Að þessu sinni er ræðumað-
urinn Jónas Þórisson kristniboði, en
hátíðin er helguð kristniboðsárinu.
Jónas rakti sögu kristniboðsins víða
um lönd, sérstaklega í Konsó, þar sem
hann hefur starfað mest. Eftir að
kirkjukór Sauðárkrókskirkju hafði
sungið nokkur ættjarðarlög, sté Óskar
Magnússon í Tungunesi í pontu og
flutti ljóð eftir sjálfan sig.
Það var svo séra Pétur Sigurgeirs-
son vígslubiskup Hólastiftis sem sleit
samkomunni og þakkaði gestum
komuna og þátttökuna í hátíðarhöld-
unum. Eftir það fóru gestir að tínast
burtu frá staðnum, en klerkar urðu
eftir, þeir ætluðu að þinga daginn eftir
og meðal annars ráða ráðum sínum
varðandi framtíð Hólastaðar.
290 Heima er bezl