Heima er bezt - 01.09.1990, Qupperneq 30

Svo eru lokustuttbuxur, þeim er hneppt á utanverðu
hnénu með 4 hnöppum, því klauf sú er höfð til að rýmra
sé um hnéð, lengra ná þær ekki en á hné niður; að ofan
hafa þeir jafnvíða sauðmórauða belghempu með vösum
utan á hliðunum; húfurnar eru búnar til úr 2 kv. breiðum
einskeptu dúk svart- og rauðröndóttum. Þær eru saumað-
ar saman ofan á hnakkanum, og rykktar í kollinum svo
mjög, en fingurstórt gat er haft í hvirflinum, en rykkt
hringinn í kring. Þær eru svo djúpar, að þær sitja ofan
á höfðinu sem poki og lafir fram eða aftur af höfðinu.
Þessum sama búnaði hafa þeir haldið frá forntíð, og sýnir
hann, að mennirnir eru í því tryggir og vanafastir við bún-
ing feðra sinna og lausir við prjál í nýjum klæðasniðum.
Búningur kvenna er kjólbúningur, og á sumum pils með
síðtreyju ofan við, bert höfuð og kollhettu.
í Færeyjum eru engin villidýr utan harar (hérar, lík-
lega), sem eru smáir á vöxt og nokkuð svipaðir köttum.
Þar eru hvergi refir né hreindýr sem á íslandi. Margir
fuglar eru á Islandi sem aldrei eða sjaldan sjást þar, t.a.m.
álftin, lítið um hrafn, og örn og rjúpa sjást þar sjaldan
eða aldrei. Vötn eru dálítil upp í landinu á stærstu eyjun-
um sumum. og þar í talsverð silungsveiði, en ekki þekkist
lax þar.
Alifuglar eru dúfur, hænsni og sumstaðar fjöldi gæsa,
þær eru stórar og feitar, og munar því nokkuð um þær
til frálags, þær ganga um haga á sumrum í stórhópum,
en þeim er smalað heim á kvöldin og þá aðskilja þær
sig hverjar til sinna húsa, og skríða þá hver í sína holu.
Bændur herða kjöt þeirra og einnin mest allt sauðakjöt
og hvala. Þeir þurrka það úti í hjöllum eins og herðtur
fiskur á Islandi. Þeir eldbera það ekki, en eta það þannig
hart, og þótti mér siður sá skrýtinn, meðan ég var honum
óvanur, og áleit þetta hráæti, en brátt fór það af, því
ég gjörðist á endanum hin mesta kjötæta þeirra.
Þegar smáhvelin (marsvínin) eru veidd, þá fara þeir,
þegar gangan sést, af stað og róa eins og óðir á sjó út
að hvölunum, og slíkt kalla þeir ,,grindaróður“ því þeir
kalla marsvínin á sínu máli ,,grind“ eða grindafisk. Þeir
reka hvali þessa í land eins og fé, og eru á svo mörgum
bátum sem við verður komið. Þegar hópurinn er orðinn
afkvíaður inni á fjarðarbotni, og allir bátarnir liggja fyrir
utan, þá er einn hvalur stór, stunginn á vissan stað í
skrokkinn, en við það verður hann óður og æfur, og ryðst
með ógurlegri fart og sporðaköstum gegnum allan
hópinn, þannig hleypur allt á land, og hefur svo mikinn
sjó með sér, að hann gengur langt á land upp, svo að
hópurinn er að mestu á þurru, þegar sá sjór er undan
runninn. En strax og 1 hvalurinn er stunginn, hljóða allir
menn upp ógurlega, sem við eru staddir, þá byrjar hin
grimmasta orusta, allir færast í ásmegin og ganga að sem
berserkir með allra handa morðvopn á lofti með óðum
vígahug, til að stinga og skera, hver sem best orkar, sumir
á bátunum, en aðrir á landi og vaða, og sumir sem kastast
út úr bátunum, um leið og þeir stinga hvalina, og (bátarn-
ir) hvolfast undir þeim af aðganginum í hvölunum, því
þeir bylta þeim alveg um koll í þeim stórkostlegu dauða
umbrotum. Þannig fara bátar oft í sundur og menn
skaðast, en menn eru margir að öllu megin til að bjarga
298 Heimaerbezt