Æskan - 01.10.1958, Blaðsíða 6

ÆSKAN
^ ♦ Ævintýri og sögur, frá ýmsum löndum.
Kattakón^ur.
Enskt ævintýri.
Það var einu sinni ungur maður
og ung kona, sem bjuggu í litlu
og snotru húsi með grænum
gluggahlerum og rauðum vafn-
ingsjurtum uppi undir þakbrún.
Maðurinn átti tvo hunda, en konan
ÍSLENDINGA SÖGUR VI.
At^eirrinn heima.
„Þorgrímr austmaðr gekk
upp á skálann.---Gunnarr
sér, at rauðan kyrtil berr við
glugginum, ok leggr út með
atgeirinum á hann miðjan.
Þorgrimi skruppu fœtrnir ok
varð lauss skjöldrinn, ok hrat-
aði hann ofan af þekjunni. —
— Gizurr leit við honum ok
mcelti: Hvárt er Gunnarr
heima? — Vitið þér þat, en hitt
vissa ek, að atgeirr hans var
heima, segir austmaðrinn. Féll
hann þá niðr dauðr."
i Njáls saga.
einn fugl í gylltu búri. En annars var
allt heldur fátæklegt hjá þeim.
Þau höfðu gamla konu, sem vann
grófustu verkin. En unga frúin var
dugleg og vann allt annað. Ungi mað-
urinn elskaði hana eins og hún væri
ríkasta og fallegasta prinsessan í ver-
öldinni.
Svo var það einn dag, að unga frú-
in var ein heima og var að sjóða
mjólkurgraut, að hún keyrði kött
mjálma úti. Það var ekki kvartandi
mjálm, frekar var það skipandi. Og
henni fannst það segja:
Hleyptu mér inn; hér er svo kalt.
„Það er undarlegt," hugsaði konan.
„Það er eins og kötturinn tali.“
Um leið og hún opnaði dyrnar,
sagði hún:
„Gerðu svo vel og komdu inn og
vermdu þig, kisugrey."
En það lá við að hún sæi eftir gest-
risni sinni, þegar hún sá köttinn, því
að hann var alls ekki lítill. Hann var
sannarlega risaköttur, kolsvartur með
græn augu og mjög loðið skott.
Hann strauk sér þó vinalega upp
við hana. Og hún sá, að hann hafði
verið illa bitinn í hálsinn.
„Sá, sem hefur gefið þér þetta
merki, hefur ekki borið góðan hug
til þín,“ sagði hún. „Komdu hingað,
svo ég geti þvegið þetta ljóta sár.“
Það var eins og kisi skildi orð henn-
ar. Hann sagði þó aðeins mja-á. Erc
henni virtist hann samþykkja það,
sem hún sagði. Það urr, sem á eftir
kom, var ekki meint til hennar, held-
ur til hins ósýnilega óvinar.
Þegar frúin hafði þvegið sár hans,
borið á það græðandi smyrsli og gef-
ið honum volga mjólk að drekka,
ætlaði hún að hleypa honum út. En
það vildi hann ekki. Hann gekk inn
í ofnkrókinn, þar sem stóll húsbónd-
ans stóð, stökk upp í hann, hringaði
sig þar saman og tók að mala værð-
arlega. Og þar sem unga konan vildi
ekki reka hann út með valdi, lét hún
hann vera. En hún bar fuglabúrið i
næsta herbergi, Javí að liún vildi ekki
treysta lymsku kattarins. KötturinO
leit hatursfullum augum á eftir
henni og í mali hans þóttist hún skilja
orðin:
„Jú, jú! Nú hef ég ekki tíma til
hugsa um svona skrípalæti."
Litlu seinna kom maðurinn heiin-
Þegar hann hafði farið úr frakkan-
um og tekið sér sæti við dúkað borð-
ið, sagði hann:
„Þú getur ekki hugsað þér hvað
kom fyrir mig í dag. Það er þa^
merkilegasta, sem nokkurn tíma hef'
ur hent mig.“
Konan færði sig forvitin nær hon-
um og hann liélt áfram:
„Þegar ég var kominn nokkuð inn
í skóginn á heimleið, skall allt í einn
á kolsvört þoka, sem orsakaði það, a$
ég villtist út af réttri leið. Lengi
gekk ég í hring, þar til ég sá ljós, sem
ég stefndi á, í þeirri von, að ég
finndi einhvern, sem gæti vísað mér
á rétta leið. Þegar ég nálgaðist ljós-
ið, hvarf það. En ég stóð þá hjá stóru,
holu eikartré. Ég klifraði upp í tréð,
í von um, að ég sæi ljósið betur það-
an. Og ég sá það, en þá var það fyrir
neðan mig. Djúpt niðri í holu trénU
skein ljósið mjög skært, og þegar ég
leit þangað niður, var sem ég sæi inn
í kirkju og þar var jarðarför. Nokkr-
ir báru líkkistu og aðrir voru með
bindi, eins og þeir væru særðir. Og
þessi líkfylgd var —. Nei það þýðir
víst ekkert að segja þér það. Ég er
v'ss um, að þú trúir mér ekki.“
Konari bað liann innilega að halda
áfram, og lofaði að trúa hverju ein-
asta orði.
Hundarnir lágu og sváfu, en kött-
urinn hafði stokkið niður af stólnuiU
og fært sig nær hjónunum. Það leit
út fyrir að hann væri eins forvitinn
að heyra niðurlag sögunnar sem kon-
an. „Nú, jæja. Líkfylgdin var ekkert
annað en kettir. Gráir kettir báru
kistuna og átta hvítir kettir gengu á
undan henni með blys. Ofan á kist-
unni lá kóróna og veldissproti."
126 Hringið eða skrifið strax! Utanáskriftin: ÆSKAN, pósthólf 14, sími 14235, Reykjavík.