Æskan - 01.01.1961, Qupperneq 7

ÆSKAN
HEmSÓKN
I
LEIKFMGALA^íD
Ævintýri fyrir börn.
enni var mjög stór — hann
var orðinn fimnr ára. „í
gær var ég bara lítill
drengur," sagði hann við
sjálfan sig, þegar hann vaknaði
snemma morguns á afmælisdaginn
sinn. „í gær var ég aðeins fjögurra
ára, en í dag er ég fimm.“
Hann var aðeins dálítið vonsvik-
inn yfir því, að hann hafði ekkert
hækkað um nóttina. Að hugsa sér,
fötin hans voru enn alveg mátuleg.
En öll vonbrigði fuku út í veður
og vind, þegar dyrabjöllunni var
hringt og pósturinn stóð úti fyrir með
böggul í fanginu.
„Þetta er til hr. Benna," sagði
póstmaðurinn. „Ég vildi gjarna af-
henda honum böggulinn sjálfum."
Þá kom Benni fram og tók við
pakkanum. Hann var stór og þung-
ur og mjög spennandi að sjá.
Hann settist niður og fór að opna
pakkann. — Hvað skyldi vera í hon-
um?
Benni átti mikið af leikföngum;
þau sem honum þótti þó vænzt um
voru trúðurinn Tjim-tjim og hestur-
inn Lotta. Tjim-tjim hét þessu und-
arlega nafni vegna þess að hann var
með tvær málmplötur sina í hvorri
hendi, og þegar þrýst var á magann
á honum, sló hann saman höndunum,
svo að glumdi í málmplötunum.
„Þetta liljómar eins og hann segi
alltaf Tjim-tjim,“ sagði Benni og því
fékk trúðurinn nafnið.
Lotta var dásamlegur hestur. Hún
stóð á lítilli tréplötu og undir henni
■---<e»---------------«LV
„Gerðu svo vel að stíga inn.“
voru fjögur hjól, svo að liægt var að
teyma hana áfram. Benni hafði átt
þau bæði frá því hann var mjög lít-
ill — frá því hann var þriggja ára
gamall. Aldrei fór hann svo í rúmið,
að hann byði þeirn ekki báðum góða
nótt áður.
En í pakkanum stóra var járnbraut-
arlest. Fallegasta og dásamlegasta
leikfangalest, sem Benni hafði nokkru
sinni séð. Þarna var eimvagn og vagn-
ar til að tengja aftan í hann, járn-
brautarteinar, járnbrautarstöð og
brautarvörður og margt, margt fleira.
Benni var í sjöunda himni.
„Ó, sjáðu mamma. Nú get ég leik-
ið mér við lestina og ferðazt með
henni út um allt,“ hrópaði hann, þeg-
ar hann hafði tínt allt út úr urnbúð-
unurn. Mamma varð að hjálpa hon-
um dálítið í fyrstu við að tengja
allt saman, en svo hafði hún ekki
tíma til að vera með honum lengur.
— Mamma þurfti líka að sjóða súkku-
laði — og Benni settist niður á borð-
stofugólfið og fór að leika sér.
Inni var mjög heitt, svo að eftir
nokkra stund stóð hann upp til þess
að opna hurðina inn í dagstofuna,
svo að inni yrði svalara. En þá heyrði
hann skyndilega undarlegan þyt;
hann sneri sér snöggt við og sá allt
í einu, að litli lestarstjórinn stóð með
fánann í hendinni við lestardyrnar,
Þetta var sannarlega skemmtilegur staður.
5