Æskan - 01.02.1963, Side 22

ÆSKAN
sá stóra veru koma í áttina til sín. Þessi vera
virtist vera alveg eins og litlu mennirnir,
en bara miklu stærri.
„Hvað er þetta, sem er að koma þarna?“
spurði litla lambið og þrýsti sér fastar að
mömmu sinni. Það vissi, að fyrst mamman
hafði kallað það til sín, þá myndi eitthvað
í nánd, sem gæta yrði sín fyrir.
„Þetta er það, sem kallað er karlmaður.
Og þessi karlmaður er kallaður bóndi. Hann
segist eiga okkur. Þú skalt gæta þín vel fyr-
ir honum.“
„Er hann vondur?“ spurði litla lambið
með ákafa.
„Nei, ekki alltaf. Til dæmis þegar ekki
er hægt að fá gras úti, þá gefur hann okkur
þurrt gras, sem hann segir að sé hey. Þannig
gætir hann þess að við kindurnar höfum
nóg að borða. En ég hef samt heyrt talað
um vondan bónda, sem ekki hafði nóg hey
handa kindunum sínum. Og þær dóu, af
því að þær höfðu ekki nóg að borða. Það
er kallað að deyja úr hor.“
Litla lambið ætlaði að fara að segja eitt-
hvað, en sá þá, að bóndinn var kominn
ískyggilega nálægt. Og hann færðist nær
og nær. Allt í einu hljóp hann eldsnöggt
áfram. Litla lambið ætlaði að hlaupa burtu,
en þá hafði hann gripið um aðra afturlöpp-
ina á því og hélt fast utan um hana. Litla
lambið reyndi að losa sig með því að kippa
fast í litlu löppina sína, en þá tók bóndinn
bara undir kviðinn á því og lyfti því hátt
upp. Litla lambið brauzt um og kallaði há-
stöfum til mömmu sinnar og bað hana að
hjálpa sér. Hún svaraði, að hún gæti ekki
hjálpað því, en það skyldi bara vera rólegt.
En svo gerði bóndinn allt í einu eitthvað
við eyrað á því, svo að litla lambið hljóðaði
hátt af sársauka. Svo tók bóndinn um hitt
eyrað og gerði svipað við það. Þegar bónd-
inn var búinn að þessu, sleppti hann litla
lambinu. Það fann voðalega mikið til í eyr-
unum og flýtti sér til mömmu sinnar, yfir-
komið af ótta og sársauka. Það hristi höfuð-
ið, en þá fann það bara meira til.
En nú fór bóndinn að baða út handleggj-
unum. Þá hljóp mamma litla lambsins af stað
og það flýtti sér á eftir henni. Þess vegna
hafði það engan tíma til þess að tala við
hana, eins og það þó langaði til þess. Nú
hljóp bóndinn að einhverju og lyfti því upp.
Þá hljóp mamman þar sem þessi hlutur
hafði verið og litla lambið þaut á eftir henni.
Þá setti bóndinn hlutinn aftur, þar sem hann
hafði verið og gekk svo burt. - (Litla lamb-
GÖÍHKHKHKHKBKHKHKBKBKBKBKBKHKHKBKHKBKBKBKBKHKHKHKHKHKHKHKHKHJGGGiKHKHKBKBKBKBKBKHKHKBKHKrf
54