Æskan - 01.02.1927, Síða 8

10
Æ S K A N.
Aðvörun.
ftiufarandi smásögu segir lækn-
ir einn, Gordon Stables að nafni:
Ungur piltur, Jakob að nafni,
hafði verið mjög veikur og spurði lækn-
inn:
„Var ég kominn að dauða, læknir?“
„Já, því sem næst. Þú hefir alls ekki
þolað þessar miklu vindlingareykíngaf“.
„Það getur þó ómögulega verið álit
yðar, að þessir meinlausu vindlingar séu
skaðlegir fyrir unga drengi?" sagði
Jakob.
Læknirinn sagði honum, að sjúkdóm-
urinn hefði ekki bugað hann eins og
hann gerði, ef hann hefði ekki reykt
svo mikið af vindlingum og hætti svo við:
„Vindlingareykingar eru einn hinn
skæðasti óvinur æskulýðs vorra tíma.
Um 100 kílómetra héðan er grafreitur,
sem aldrei hefði þurft að verða til, ef
drengirnir, sem þar eru grafnir, hefðu
aldrei reykt vindlinga. Það út af fyrir
sig, að þcir reylitu, var ekki orsök-
in í dauða þeirra. En það veiklaði þá
svo, að þegar þeir urðu veikir af ein-
hverjum alvarlegum sjúkdómi, þá höfðu
þeir ekki nægan viðnámsþrótt. Það var
nú auðvitað þeim fyrir beztu að fá að
deyja, því þeir hefðu aldrei getað orðið
annað en veildaðir og vesalir menn“.
„Stendur tóbakið í vegi fyrir vaxtar-
þroska drengja?" spurði Jakob.
„Því spyr þú svona, drengur? Sér þú
ekki næg dæmi þess deginum ljósari.
Vindlingareyking veiklar og sljóvgar
starfsemi hjartans, svo það he.fir ekki
afl til að færa ýmsum pörtum líkamans
nægilega mikið hlóð. Auk þess verður
blóð það, sem hjartað á að starfa með,
óheilnæmt, vatnsblandað og óhreint. Þú
ert hvítur eins og skæni sjálfur, Jakob,
og vöðvar þínir magnlausir. Ef þú held-
ur áfram vindlingareykingunum, þá
verður þú aldrei að manni“.
„Scgðu ekki meira!“ æpti Jakob. „Ég
ætla að liætta að reykja. — Frá þessari
stundu reyki ég ekki einn einasta vind-
Iing“. —■ Og hann stóð við orð sín.
DÆGRADVÖL.

m
Táknamál.
Nafnagáta.
2. A A A A A A Raðið þessum stöfum þann-
A Á I) F F G ig, að efst verði kvenmanns-
í í L L L N nafn, og ef linurnar eru svo
N N N Ó R Ö lesnar niður eftir, komi út 6
kvenm.nöfn (þar af tvö stuttnefni). — Dís.
Eins, og þó annað.
2. Bóndinn á Gili, sem var hár maður og slána-
legur, hafði íofað hóndanum á Grund, að
lána honum mann eina viku um sláttinn. En
þegar til kom sveik hann það. Þá sagði
. Grundarbóndinn: „Þessi — svifti mig alveg
þessu —“. A. S.
4. Það var —• á túninu og þá tók hún — hana.
G. 1. A.
Kóngagáta.
5. Fjórir konungar stjórna einu ríki samtimis,
og þá má nœrri geta, að órói sé í því ríki. Að
vísu eru þeir latir, en í hvert skifti, sem þeir
hreyfa sig, er það til þess að heyja stríð.
Bj. G.
„ F A N N E Y
Öll heftin 5 í skrautbandi fást nú send
út um land gegn 7 kr. póstkröfu. Sömu-
leiðis 3 þau fyrstu í kápu á 1 kr. hvert.
Aðalbjörn Stefánsson,
Gutenberg, Reykjavík.
Útgefandi: Sigurjón Jónsson.
Prentsmiðjan Gutenberg.