Æskan - 01.07.1928, Page 7
ÆSK AN
55
Góðar fYrirmynclir.
„Ó, faðir, gjör mig lítið ljós
um lifs míns stutta sUeið,
til hjálpar hverjum hal og drós,
sem liefir vilst af leið“.
Matth. Joch.
„Segðu rnjer nokkuð, litla strá, þú,
sem altaf ert að smástækka, heldurðu,
að þú getir komið nokkru til vegar á
svona stóru engi og á svona stórri
jörð?“
„Já, jeg hjálpa til að klæða jörðina
og gjöra engið grænt“.
„En þú ert svo ósköp lítið, stráið
mitt. Er þjer þetta ekki ofætlun?“
„Satt er það, jeg er ekki nema litið
strá, en við erum inörg, litlu stráin,
og þegar við öll hjálpumst að, þá gjör-
um við engi og grundir fagurgrænar“.
„Þetta er alveg rjett, stráið mitt
litla. Vertu samtaka systkinum þínum,
og hafðu þökk fyrir starf þitt“.........
„Góðan daginn, blómið mitt litla. Þú
ert altaf að fríkka og stækka. Held-
urðu, að þú sjert til nokkurs gagns i
þessum heimi?“
„Já, það held jeg. Jeg prýði landið
og fylli loftið blómailmi“.
„En þú ert svo lítið, og jörðin er
svo stór. Heldurðu ekki, að þetta sje
þjer ofvaxið?"
„Satt er það, að jeg er smávaxið og
get lítið einsamalt. En — við erum
mörg blómin, og hjálpum hvert öðru
til þess að skreyta jörðina og fylla
loftið angan..
„Það er rjett, alveg rjett. Guð blessi
þig, litla blóm. Þökk fyrir fegurð þína
og ilm“......
„Hvert er erindi þitt, litli regndropi?
þú fellur óraveg gegnum geiminn, nið-
ur lil jarðarinnar. Hvað getur þú gert
í þessum stóra heimi?“
„Jeg er að vökva jörðina og endur-
næra grösin og blómin“.
„Blessaður vertu! Hvað heldurðu, að
þú getir vökvað jörðina. Þú, svona
lítill".
„Já, jeg er ofboð lítill, og það ber
ekki mikið á mjer einsömlum, en við
erum margir bræðurnir. Ef enginn okk-
ar kæmi, inyndu grösin, blóinin og
trjen brátt deyja. Þegar við koinum,
þroskast trjen, blómin springa út og
grundirnar grænka“.
„Það er alveg rjett, litli regndropi.
Bestu þakkir fvrir starf þitt. Þú ert
þarfur, þótt þú sjert lítill“.....
„Góðan daginn, sólargeisli! Þú ert að
skína allan daginn. Til hvers ertu að
því? Hvert er hlutverk þitt í veröld-
inni?“
„Jeg er að fylla hana með birtu og
gleði“.
„Það er mikið i fang færst, vinur
minn. Veröldin er stór, köld og skugga-
leg, en þú ert svo ósköp lítill".
„Satt mun það að vísu, en jeg er ekki
einn um starfið. Jeg á ótal bræður. Á
inorgnana komum við allir í hóp, og
þá brosa blómin og börnin. Margt gott
og fallegt er kenl við ljósið olckar, þótt
við sjeum litlir".
„Rjett er það, sólargeisli. Bestu þakk-
ir fyrir birtu þina og hvert bros, er þú
veldur“......
Litia strá og litla blóm, litli regndropi
og litli sólargeisli! Þið eruð góðar fyr-
irmyndir. Jeg ætla að reyna að likjast
ykkur. Þólt jeg sje aðeins lítið barn,
get jeg reynt að sýna iðni, hlýðni og
lipurð. Þá verð jeg til gleði á heimili
minu, eins og sólargeislinn. Heimurinn
kvað vera stór, og margir segja, að
hann sje kaldur og skuggalegur. En
— ef við börnin biðjum guð að hjálpa
okkur, og erum samtaka, þá getum við
glatt marga, sem hágt eiga, og breytt
gróðurlausu blettunuin í blómareiti.
Þýtt. Einar.
*