Valsblaðið - 01.04.1941, Blaðsíða 5

V A L S B L A Ð I Ð
dráttum, strax og bæjarstjórn
liafði látið leggja veg að og um
landið og ræsa það fram, en til-
kynntum jafnframt formönnum
hinna félaganna, hvað við ætluð-
umst fyrir, svo þau gætu gert hið
sama.
Þessari málaleitan okkar var
ekki sinnt.
Missiri siðar, eða haustið 1938,
endurnýjuðum við heiðnina og
töldum nú, að með fyrri urnsókn
okkar og viðræðum við ýmsa í-
þróttaleiðtoga hæjarins væri mál
þetta komið á þann rekspöl,
að úthlutun yrði framkvæmd
strax, svo takast mætti að tæta
mýrlendið, áður en frost Iegðust
í jörð. Ef það tækist ekki, drægust
framkvæmdir í málinu enn a. m.
k. eitt ár, því sérfróðir menn telja
ógerning að hefja vallargerð á því
án |)ess að láta það hafa staðið
tætt að minnsta kosti vetrarlangt.
En þvi miður fékkst engin lausn á
málinu. Þar við liefir setið þar til
í haust, að hæjarstjórn lét tæta
landið.
Var skoðanamunur svo mikill
meðal íþróttafélaganna, um hvaða
kröfur gera ætti til bæjarins i þess-
um efnum, svo og hve mikið þau
sjálf gætu af hendi leyst, og loks
gerðar þær kröfur lil hæjarins, að
hann sá sér ekki færl að sinna
málinu frekar.
Að fenginni þessari reynslu
þótti okkur sýnt, að langt vrði að
híða þess, að íþróttahverfið vrði
tilhúið til notkunar, enda með
öllu óvíst, að viðunanleg lausn á
úthlutun þess fáist, svo að hað
horgi sig að hinda starfsemi fé-
lagsins við það.
Við fórum þvi enn á ný að leita
eftir stað, er við gætum eignast og
hyggt á til framhúðar. Varð fyrst
fyrir okkur Hlíðarendi, sem verk-
fræðingar bæjarins liöfðu áður
hent á, að til mála kæmi undir i-
þróttasvæði. Leituðum við þegar
upplýsinga um livort landið væri
falt, en úr kaupum varð þó ekki
fyrr en næsta vor, að ekkja Guð-
jóns heitins Guðlaugssonar bauð
okkur land og hús til kaups með
það góðum skilmálum, að við
töldum okkur geta tryggt það, að
eignin þyrfti ekki að verða félag-
inu fjárhagsleg byrði í framtíð-
inni, ])é) illa kynni að ára öðru
hvoru. Varð því úr, að við réðumst
í kaupin og undirrituðum samn-
ing þar um 10. maí 1939.
Þó kaupin hafi verið gerð, er
takmarkinu ekki náð. Þau eru að-
eins upphafið. Upphaf þess starfs,
s.eni, á að tryggja félaginu fagran
og fullkominn samastað, þar sen)
unnt verði að einbeita allri orku
félagsins að hinum eiginlegu verk-
efnum þess, íþróttaiðkunum, sak-
ir fullkominna ytri skilvrða og
efnalegs sjálfstæðis. Upphaf þess
starfs, sem svo á að fegra staðinn,
að ekki aðeins hver Valsungi, held-
ur hver einasti annar Revkvíking-
ur hafi yndi af að dvelja að Hlið-
arenda í tómstundum sínum.
Hugsjónir okkar um fullkomn-
un staðarins í framtiðinni verða að
vera háleitar og miklar. Við verð-
um að gera til hans meiri kröfur
en nokkurutíma hafa verið gerð-
ar hér á landi i þessum efnum,
svo miklar, að þær standist kröfur
timans um næstu 100 ár a. m. k.
Með það fvrir augum og i sam-
ræmi við það verður hvert hand-
tak að vinnasl og hvcr hugsun að
miðast.
Að Hlíðarenda verðum við að
hyggja upp grasvöll af fullkomn-
ustu gerð, malarvelli honum til
hlífðar, handboltavöll og tennis-
velli, en á milli þeirra og allt i
kring séu hinir fjölskrúðugustu og
fegurstu gróðurreitir, sen) geri
hvort tveggja, að girða hvern reit
og prýða og fegra staðinn. Þá
verður að koma upp fimleikahúsi,
húnings- og haðklefun), ásamt öllu
tilheyrandi, skrifstofu, setu- og les-
stofun), hilliardstofum o. f 1., auk
íhúðar fyrir væntanlegan f)am-
kvæmdarstjóra og lcennara félags-
i)is o. fl. o. fl. Allt þetta verður að
vera svo vandað og vel frá gengið,
að breytingar og viðhald verði
aldrei teljandi.
Eg er sannfærður um, að allir,
sem eitthvað hugsa um framtíð og
framtíðarþarfir félagsins eru sam-
mála um, að þetta sé það, sem
vinna heri að. Eg er jafn sannfærð-
ur um, að þetta megi takast, ef á-
hugi og fórnfýsi félagsmanna nær
að beinasl í þessa átt. Verkefnið er
ærið og fjárþörfin mikil, en hvort
tveggja er yfirstiganlegt með' sam-
laka hug og starfi.
Vita)ilega verður slíkt stórvirki
ekki unnið á fáum árum, af fá-
tæku og tiltölulega fámennu fé-
lagi, enda er Hlíðarendinn ekki að-
clins kejv'pjur fyrir yfirstandandi
nútíð, Iieldur fyrir alla fyrirsjáan-
lcga framtíð. Hér er mikilfengleg
hugsjón til að vinna að, sem sam-
eina á alla Vaslunga, eldri og
vngri, virka og óvirka, lil sameig-
inlegra átaká og öflugs félagslifs.
í þeim, efnum þarf tæplega að ör-
vænta, því jafnan liefir vinnu-
kraftur verið fyrir liendi, ef eitt-
livert sértsakt verkefni heið úr-
lausnar.
Öll sjálfhoðavinna í félaginu
liefir orðið til þess að tengja liina
starfandi Valsunga traustari vin-
áttuhöndum innhyrðis og við fé-
lagið. Hversu miklu meiri likur
eru þá ekki til ]iess, að hin mikla
hugsjón, sem bundin er við Hlið-
arenda, verði til að framkalla
mikla fórnfýsi og tengja félagana
fastari vináttuböndum við sitt
gamla og góða félag.