Valsblaðið - 01.04.1941, Qupperneq 6

VALSBLAÐIÐ
G
SKÍÐAMÁL VALS
En allar framkvæmdir kosta fe
og okkar fyrirætlanir ekki hva'ð
sizt. Af eigninni verður ekki kraf-
ist meira, en að hún standi undir
afborgunum og vöxtum kaup-
verðs. einkum með tilliti til jiess,
að við liöfum. þegar tekið einn
hektara undan af túninu til gras-
vallagerðar, — en það gerir hún.
Okkur vantar hinsvegar fé lil
framkvæmda á framtiðarfyrirætl-
unum, til bvgginga, framræslu,
vallargerðar, girðinga, skrautgróð-
urs o. fl. í þeim efnum verðum
við að afla fjár með ym.su móli
og treystum við þar á stuðning
alJra vina okkar og velunnara,
o.uk ýmislegs beins og óbeins
stuðnings frá bæjarstjórn, sem
alltaf hefir sýnt okkur og íþrótt-
unum í heild fyllsta skilning. Til
að standast fyrstu útborgun, kr.
5000,00, liöfum við gefið út
skuldabréf fyrir upphæðinni,
hvert hljóðandi upp á 50 krónur,
er innleysist á 10 árum og ætluð
eru til að hjálpa okkur yfir erfið-
asta hjallann, þar til við höfum
haft tækifæri til sérstakra fjárafl-
ana. Er það von okkar, að sem
flestir félagar og velunnarar kaupi
bréf þessi, ef þeir mega missa af
50 krónum um. eins til tíu ára
skeið. Yrði það til hins mesta
stuðnings fvrir ókkur, en kaup-
andinn fær nokkru hærri vexti en
í sparisjóði.
Að endingu vil eg skora á alla
Valsunga, eldri sem vngri. að
leggjast á eitt um að styðja stjórn-
ina á allan hátt með ráðum, dáð,
vinnu, fjáröflun og fjárframlög-
um til þessa mesta framtíðar- og
framfaramáls í sögu félagsins, svo
Valur þurfi ekki að híða mörg ár,
eða áratugi, til að sjá þessa hug-
sjón rætast. Tilkvnnið aðstoð ykk-
ar lil einhvers úr stjórninni eða
Hlíðarendanefndar en liana skipa:
Ólafur Sigurðsson, Hólmgeir
Jónsson, Biarni Bjarnason, Bald-
ur Steingrimsson og Jóhannes
Bergsteinssön.
Valsungar! Hlíðarendinn er
eign okkar allra. Bindumst sam-
tökum um að gera hann að full-
komnasta iþróttaheimili landsins.
Mætið til vinnu þar, hvenær sem
(ím.i vinnst til.
FRÍMANN HELGASON :
Þegar skíðaaldan reið hér yfir
á árunum, var eg einn þeirra, sem
bjóst eins vel við, að þetta væri
einskonar tízkufaraldur, sem
hjaðnaði aftur og hrevttist, þegar
hann hefði náð hámarki sínu. Mér
fannst vera svo mikill „montgosa-
bragur" á mörgu af þessu fólki,
jjegar J)að veifaði skíðunum á öxl-
inni, klætt viðhafnarbúningi skíð-
anna, og að Jjvi er mér virtist, lét
mikið á sér bera, ])egar það gekk
um götur bæjarins. Þó veitti eg
því athygli, að flest þetta fólk var
glatt i skapi, og rjótt í kinnum.
Eg, eins og svo margir aðrir
breizkir menn, féll fvrir þessum
áhrifum, og tók að stunda nokk-
uð skiðaferðir. í fyrstu held eg að
það hafi verið vegna þess, að aðr-
ir fóru, en siðar breyttist þessi
skoðun m.in.
Kynni mín af þessum ferðum
eru öll á einn veg: góð. Þau hafa
líka sannfært mig nm. að það er
ekki ,.montgosahátturinn“. sem
dregur fólk i þessar skiðaferðir,
heldur útiveran, hið hreina fialla-
loft. Þessi skemmtilega hrevfing.
sem hristir og hreinsar af þvi
borgarrykið og mókið. Tilbreytn-
in frá hinu þrönga, aðki-eppta,
reykdimma umbverfi, sem maður
hefir oftast, og veggjanna, sem
umlykja menn og geyma, frá há-
vaða manna og véla, til hins tæra
og hreina, víðáttumikla umhverf-
is, þar sem víðsýnið skín í hljóðri
fjalladýrðinni.
í byrjun þessarar skíðalireyfing-
ar fóru þegar að rísa upp skiða-
skálar, t. d. skiðaskálinn í Hvera-
dölum, Skiðaskáli Ármanns,
Skíðaskáli K.B., kaup Kolviðarhóls
og fleira. Þetta vakti þegar umtal
innan Vals, hvort ekki væri rétt
fvrir Val að fara út í skálahygg-
ingu. Mín persónulega skoðun var
sú. að eg efaðist um að svo marg-
ir Valsmenn hefðu ])egar áhuga
fyrir þessu, að það væri hægt, auk
])ess, sem fjárhagurinn mundi ekki
leyfa slíkt. Mér fannst lika eðlilegt,
að félagið legði meiri áherzlu á að
lilynna að þeirri íþrótt, sem, það
keppir í, t. d. með gras- og malar-
vallabyggingum með fullkomnum
búningsklefum.
Meðan skíðamennirnir i Val
voru svona fáir, áleit eg að þeir
gælu fylgst með öðrum félögum í
þessar ferðir. En þetta hafði óneit-
anlega sína galla. Menn tvístruð-
ust, hálfpartinn liurfu frá félag-
inu, ])ar sem þeir fengu áhuga fyr-
ir íþróttinni með öðrum félögum,
og jafnvel allur félagsáhugi þeirra
beindist að skíðunum. Það er því
hin félagslega hlið þessa máls, sem
réttlætir ])að fullkomlega, að Val-
ur geri tilraun til að halda liópinn
yfir vetrarmánuðina með skíða-
ferðum sameiginlega. Auk þess
eru skiðaferðir góð þjálfun. Und-
anfarin 2 ár munu hafa verið
starfandi nefndir til að atliuga
þessi mál. Sú, er nú starfar. hefir
tekið á leigu hús í námunda við
Kolviðarhól og lagfært bað þannig,
að það er orðið hið vistlesasta, og
nóau stórt fyrir þann hóp manna
í Val, sem skíðaiþróttina stunda,
og meira en það. Að vísu er þetla
ekki neinn framtíðar skíðaskáli,
en eg tel nefndina samt Iivggna,
að hafa tekið það á leigu. í fyrsta
lagi fær hún úr ])ví skorið, hvort
sá áhugi ríkir í Val fyrir skiðaferð-
um í framtíðinni, sem búist er við,
eða ekki. í öðru lagi er þetta til-
0. S.