Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1904, Síða 75

39
ur framkvæmdanna. Öll lífsspeki hans er lífsspeki
framkvæmdanna. Þaö er eöli hans, aö láta hugsanir
veröa aö framkvæmd og gjöra þaö eins vel og unt er
hér í þessum málamiðlunarheimi.
* Um hann mætti að oröi kveða líkt og forfeður
vora: hann er rammur að afli. Hugsutiin urn hann
er eins og svipa fyrir þá, sem deigir eru og veigalitlir
og ekki vita, í hverja áttina þeir eiga að snúa sér.
♦ Skóðanir rnanna geta verið skiftar um það, hvort hann
ávalt hafi breytt rétt, eins og þegar hann yfirgaf störf
sín á stjórnarskrifstofum sjóliðsdeildarinnar í Wash-
ington, þar sem hann var á við marga og eiginlega ó-
missandi með öllu, og réðst út á orustuvöllinn sjálfan,
þar sem hann mátti sín ekki meira en hver annar. En
með þessu ávann hann sér hylli og kærleika þjóðar
sinnar og varð átrúnaðargoð hennar unr frarn aðra
rnenn. Æfintýra tilhneigingin er svo sterk í eðli
hans. En á hinn bóginn sakna menn hinna skáld-
legu, draumkendu, viðkvæmu eiginleika, sem einkent
hafa ýmsa meðal hinna eldri mikilmenna Ameríku og
lyft lífi þeirra upp í æðra veldi.
Ræður hans eru að mörgu leyti næsta eftirtektar-
verðar. Ósjaldan prédikar hann eins og bezti kenni-
maður; ávalt er því vel tekiö og aldrei þykir hann
leiðinlegur. Hann er ekki neitt sérlega mælskur mað-
ur, en það er tekið eftir hverju orði, sem hann segir,
og hann talar ávalt eins og sá, er hefir einhvern á-
kveðinn boðskap að flytja tilheyrendum sínum. Og
boðskapurinn er sú lífsspeki, sem hann er svo auðug-
ur af og lætur líf sitt vera áþreifanlega fyrirmynd upp
á. Hann er um.það, að enginn maður megi liggja á
liði sínu. Stærsti glæpurinn sé að vera ónytjungur.