Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1904, Qupperneq 102

66
toba, ineiri en nokknru sinni áöur. Stóö á þeim ein-
mitt, þegar fíóöiö skall á. Höíöu þá innflytjendur
hundruöuin saman aí gripum á járnbrautunum og
uröu fyrir ógurlegu eignatjóni og alls konar missi.
Leist þeim þá ekki á blikuna, eins og viö var aö bú-
ast, og týndu hug og dr.g og um leiö trúnni á framtíð
landsins. Þeir, sem höfðu ætlaö sér aö flytja, en ekki
voru enn komnir á stað, hættu viö og fóru hvergi, er
þeim bárust fregnir af óförum þessum.
En þá dettur líka fjöriö í viðskiftalífi Winnipeg-
bæjar niöur í dúna logn. Nú hættir eftirspurn eftir
og bæjarlóöum alt í einu. Nú fær enginn, sem lang-
ar til aö selja, nokkurn kaupanda. Húsaleigan lækk-
ar nú á skömmum tíma svo undrum sætir. Þeir, sem
áöur höfðu leigt hús sín fyrir 40 doll. um máuuöinn,
urðu nú aö gjöra sig ánægða meö tólf og síöar átta.
Fastaignir féllu eölilega í veröi aö sama skapi, og ó-
mögulegt varö aö selja, fyrir hve lítiö verö, sem menn
gjörðueignir sfnarfalar. Nú tókað mestu fyrir fasteigna-
verslun Gróöafélagsins. Það hlaut aö lúta sömu lögun-
um og aðrir. Búöarverslunin varhiö eina,scm þaö fekk
nú haldiö áfram. Tóku þá ýmsir félagsmenn matvöru
út í reikning sinn,svo aö miklu fé nam. En þó þeir ættu
fyrir því á pappírnum, haföi yerslunin ekkert gagn af
því, þar sem ekki var lengur hægt aö selja neina fast-
eign. Samt var verslunintii haldiö áfrarn þetta ár
(1882). En í ársbyrjun 1883 afsalaöi félagiö sér búö-
inni í hendur þeitn Friöfinni Jóhannessyni (Finney)
og Jóni Árnasyni, sem fengu hana upp í sinn hluta í
félaginu. Nú var líka oröin óánægja mikil ineö fé-
lagsmönnum út af sameigninni. Eins og fara vill,
þegar miður gengur, fundu nú félagsmenn félaginu og