Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1904, Blaðsíða 114
78
aö sjá. En 15. ágúst um sumarið ritar einn af safn-
aðarmönnum greinarstúf einn um safnaðarmál (Leifur
II, 15). Minnist hann þar á áskoran þessa og þykir
lítill árangur hafa af henni orðið. Segir hann, að
nokkurum sinnum liafi reynt verið að fá fólk í söfnuð-
inn. Þó séu það að e ns rúmir 130, sem ritaðir séu
á safnaðarlistann af öllum þeim sæg íslendinga, er í
bænum sé, og af þeirri tölu séu margir, er standi þar
frá fyrri tíð. Spyr hann, hvernig safnaðarfulltrúarnir
eigi að semja við prestinn, þegar hann lcomi, ef ekki
séu fleiri, er þurfi hans með eða vilji vera safnaðar-
limir. Þegar þetta er ritað, hefir presturinn að eins
verið ókominn til bæjarins.
Ekki segir Leifur frá því með einu orði, þegar
síra Jón Bjarnason og kona hans koma til Winnipeg,
og er það sýnishorn þess, hve skamt blaðamenskan
var á leið komin. En á næsta blaði (22. ág. 1884) sést
það óbeinlínis, að þá er hann kominn. Er þá boð-
aö til safnaðarfundar ,,næstk. sunnudag til að semja
við hinn nýkomna prest, síra Jón Bjarnason, er svo
lengi hefir verið eftir þráð, bæði af hinum gömlu safn-
aðarlimum hans og fleirum. Þá eru allir þeir, sem
unna kristilegu siðferði og hafa nokkura tilfinningu
fyrir, að nauðsynlegt sé, að hafa ráðvandan, sam-
viskusaman, siðferðisgóðan og andlegan leiðtoga, lil
að glæða og viðhalda kristilegu siðferði manna á
meðal, vinsamlegast beðnir að koma og taka þátt í
safnaðarmálum. “ (Um leið er þess getið, að barn
eitt átta mánaða gamalt, er þau hjónin höfðu tekið
til fósturs, hafi andast alveg nýkomið hingað til
Winnipeg).