Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1904, Síða 145

109
þá þtíim mun öflugri, sem hún hgfir lengur á leiöinni
veriö.
Surnir blaöamenn dekra viö þaö aímennirigsálit,
sem þeir vita að ræöur lögum og lofum, þótt þeir finrii
til þess, að þaö sé bæÖi spilt og öfugt. Þeir þreífa
fyrir sér, áöur þeir láta nokkurar skoöanir í ljósi til
að fá vitneskju um, hvernig almenningur manna muni
á inálin líta. Slíkt dekur á ekkert annaö en fyrirlitn-
ing skilið. Enda hefir þaö frá upphafi veriö eins fjar-
lægt ísafold og ritstjóra hennar og frekast má veröa.
Á öllum tepruskap og ,,humbuggi“ hefir hann ávalt
megna óbeit og lætur í ljós álit sitt á inönnum og
málefnum hiklaust í blaöi sínu.hvaö sem hver segir.
Þar er karlmannlega til dyranna komið í hvert skifti
og einarðlega. Þegar ritstjórinn er sannfærður orðinn
um ágæti einhvers málstaöar eöa skoöunar, ljær hann
fylgi sitt ótrauður og liggur ekki á liði sínu, og mun
hann oftast drjúgur reynast. Lætur hann það þá litlu
skifta, hve margir kunna að vera á móti.
Björn Jónsson er giftur Elísabetu Sveinsdóttur,
systur Hallgríms biskups Sveinssonar. Þau eiga fjögur
börn, öll upp komin og mannvænleg. GuSrún er nýgift
Þórði lækni Pálssyni í Axarfirði, SigriSur er nýfarin til
Kaupmannahafnar til aö leggja stund á málaralyst,
en Sveittn og Ólafur stunda báðir nám viö háskólann
í Kaupmannahöfn. Myndin, sem Almanakiö flytur af
honum, er fimm ára gömul, en gefur mjög góöa hug-
mynd um útlit haus. Aö ytra áliti er hann all-ólíkur
flestum íslendingum. Hann hefir verið dökkur á brún
og brá, en er nú tekinn að hvítna og ber það með sér,
aö vera vestfirskar aö kyni, og þá um leið aö líkindum
ættaðar vestan um haf aö fornu fari, þar sem víking-
arnir höföu blandast blóöi Keltanna. Þeim, senr
þekkja hann, kemur saman um, aö leitun sé á skemti-
legri manni og elskulegri í allri umgengni. Hann
neytir aldrei áfengra drykkja, hefir megna óbeit á
drykkjuskap, styöur bindindishreyfinguna af alefli, og
hefir mörgum drykkjumanni á fætur komið. Kristin-