Afturelding - 01.05.1938, Qupperneq 1

Játvarður VIII., Georg VI. og Gyðingarnir
Merkur rithöfundur hefir
bent á, að »Jónasar táknið«, sem'
Jesús sagði að vondri og hór-
sa,mri kynslóð skyldi eitt gefið
verða, fæli ekki aðeins í sér
merkingu um Jesúmi sjálfan,
dauða hans og upprisu, heldur
engu siíður um Gyðinga. Eins og
stórfiskurinn spúði spámannin-
um upp á þurt, land, svq hafði
heimgþjóðiunum orðið það flök-
urt af Gyðingum í kviði sér, að
þær hafi orðið að spúa þeim upi«
á land þeirra með ógleðikennd-
um tilfinningum.
Fagnaðarboðskapurinn hefir
ávallt verio hneyksli fyrir hinn
óendurfædda heim. En hneyksli
hneykslanna í siambandi við boð-
skapinn, hefir þó þetta tákn ver-
ið um Jónas spámann. Pað er
því meira en mierkilegt, að Drott-
inn skyldi taka þeitta tákn, og
með því benda, fram til þeirrar
kynslóðar, er myndi verða sjón-
arvottur að heimflutningi Gyð-
inga, og sem er einkennandi fyrir það, öllum kyn-
slóðum fremiur, síðan Kristur talaði þessi crð. aO
vera »vond og hórsöm kynslóð«.
1 þau skipti, sem ég hefi gefið mér tíma. til þes;
að hlusta á útvarpið flytja fréttir frá útiöndum,
hefir það varla komið fyrir, að Gyðinga sé ekki
að einhverju minnst. f ljósi þess-
arar hugsunar, er áminnstur rit-
höfundur hefir bent á, hefir þá
hinum almáttuga Guði þókknast
að láta mennina, sem ekki vildu
aðhyllast hið fagra og göfuga í
fagnaðarboðtekapnum, verða
knúða til þess að prédika, stöð-
ugt það, sem þeir allra, sízt hefðu
viljað, — Jónasar táknið — fyr-
ir heiminum í þessari merkilegu
mynd, um Gyðinga afturheimta
úr kviði heimsþjóðanna. Á sama
tíma, sem þeir reyna að útiloka
allt, sem minnir á þann Guð, er
Biblían opinberar okkur, grípur
Guð þá í slægð þeirra, og lætur
reiði þeirra lofa sig á þann hátt,
að kalla með þrumurödd hróp-
andans á bylgjulengdum útvarp-
anna heimskautanna á milli
»-hneyksli hneyksla,nna«, að dómi
þeirra sjálfra. — Náttúrlega er
þetta skýlu hjúpað í augum
þeirra, en það ljómar af dýrð
Guðs í augum elskenda Krists,
hallelúja! Hvað er þetta annað en Guðs tákn? f
þessu efni rætist þá orðið: »Guð hefir útvalið það,
sem heimurinn telur heimsku, til þess að gera hin-
um vitru kinnroða«. Á mælikvarða manna mætti
kalla þetta kaldhæðni örlaganna — ef til vill, en
á mælikvarða Guðs Orðs er það vísdómsfullur
Ensku konvmgshjónin.