Afturelding - 01.05.1938, Qupperneq 12

4FTURELDING
því þar væri svo mikill munur gerður á hvít.um
mönnum! og svertingjum. Immanúel, sem þá kunni
aðeins sitt eig'ið móðurmál, gerði mig þá forviða
með því, að hann hafði skilið það, sem Englend-
ingurinn sagði. »Er það mögulegt1 að fólkinu þar
þyki ekki vænt um mig«, spurði hann. Þá skildi
ég, að hann var farinn að hugsa um kynþáttamis-
muninn. Og hann var aðeins 6 ára gamall. Eftir
24 klukkutíma ferð, komum við til Durban og höfö-
um þá verið mánuð á leiðinni.
Margir spyrja, hvort: Kongo liggi langt frá trú-
boðsstöð okkar í Swazilandi. Þarna sjáið þið þá
vegalengdina á milli þessara, tveggja trúbcðsstöðva.
Norsku trúboðarnir stóðu á bryggjunni og fögn-
uðu okkur, og norski ræðismaðurinn hafði gert
yfirvöldunum aðvai’t um komu okkar. Svo allt gekk
vel. Lof sé Guði! Framh.
Ordin stóðn skýr eftir.
Trúboði einn í Norður-Afríku hlóð leirvegg í
kringum landareign sína. Ein hliðin sneri að alfara-
vegi og á hana lét hann mála m,eð stórum bókstöf-
um þessi orð: »Því. að svo elsikaði Guð heiminn, að
hann gaf ,son sinn eingetinn, til þess að hver sem
á hann trúir, glatist ekki, heldur hafi eilíft líf«.
— Daginn eftir var búið að þurkaorðin burt,u: »son
sinn eingetinn«. Trúboðinn lét mála, orðin á ný,
því að þau voru kjarninn í ritningargreininni, en
næcta dag voru einmitt þessi orð þurkuð út, aftur.
Þetta endurtók sig nokkrum sinnum, en að lok-
um enti þetta, hljóðlausia, einvígi með þeim hætti,
að orðin stoðu óhögguð.
Nú liðu mörg ár. Sól og regn eyddi málningunni
smátt og smátt. En að endingu voru orðin aðeins
eftir, sem stríðið stóð um — þau voru allt af skýr
og læsileg.
Einmitt vegna þess hvað málningin var endur-
tekin oft höfðu orðin: »son sinn eingetinn« þrengt
sér æ dýpra, c.g dýpra inn í leirinn, svo þau urou
að lokum óafmáanleg.
Þannig eiga ofsóknirnar að þrengja Jesú — nafn
inu dýpra og dýpra inn í hjörtu Guös barna.
FILÁDELFÍUSÖFNUÐURINN Hverfisg. 44 Rvík.
hefir samkomur á þessum tímum:
A sunnudögum kl. 3V2 e. m. Sunnudagaskóli,
kl. 5 e. m. opinber samkoma.
Á þriðjudögum kl. 872 Biblíulestur.
Á fimmtudögum kl. 8V2 opinber samkoma.
36
PÍLAGRÍMURINN
Bg pílagrímur í útlegð er
til axnnars lands mig þráin ber.
Bg tjaldað hef við timans ós,
hvar tálvmr þyrn hjá hverri rós.
Himimrm er heimland nijtt.
En heyrðu, vinur, — livert er þitt?
Silfur, gull og grænan skóg
gimast mátt þú. ■—- Bg á\ nóg
lán og auð í krossi Krists,
hvað sem mœtir — ég er viss.
Byggðir lands, ef byrgir nauð,
ber mér hrafninn kjöt og brauð.
Orði Guðs ég einu lýt,
sem Elía við lækinn Krit.
Egyptar þó aUt um kring
eitri og — hóti banasting,
geng ég rakleiat götu þá,
sem Golgata er fundið á.
Fjölgar táknum Frelsurans,
sem fyrirboða komu hans.
1 hverja átt þú auga leizt,
upp þar sérðu tákn Guðs reist.
Straumar falla að einni unn:
Orði Guðs — þeim djúpa brunn!
Þyngir í lofti, það er Ijóst
þeim, er komu Jesú bjóst.
»Drunur hafs« við darrarglóð
og d.repsótt blanda hljóð við hljóð.
Þá stórfeld viðsjá storka fer
— stjarna að ofa/n lýsir mér!
Hœla tjalds míns slag í slag
ég slegið hefi lausa í dag.
Vil ég standa viðbúinn
— vakandi ef lúðurinn
hljóma skyidi næstu nótt.
Nú er kvöldað — dimmir ótt!
Bg pílagrímur í útlegð er,
og ekkert fremur kýs ég mér.
Ef leikur heimur lag við streng,
ég loka eyxa — brottu geng,
því- til þess Guðs er öll miín ást,
er engwrn pílagrími brási. Á. E.