Afturelding - 01.05.1938, Qupperneq 7

AFTURELDING
að gjöra, iðrun og láta frelsa s.ig' frá hinni rang-
snúnu kynslóð, þar á eftir áttu þeir að skírast í
vatni, og þar næst að fá gjöf Heilags Anda.
Við skulum taka eftir því, að Heilagur Ancli er
g'jöf frá Guði. Sé hann gefinn ein,s og gjöf, þá er
þörf á því, að einhver sé Fil að taka á móti gjöf-
inni. Af Guðs erði finnurn við, að Anclinn. fæst
fyrir trú á Jesúm Krist, og ekki fyrir lögmálsverk.
Lestu Gal. 3: 14 ,Ef. 1: 13—14 og Post. 19: 2.,
þá verður þér augljóst, að trúin er líffærakerfið
eða tækið, sem tekur við gjöfum Guðsi. 1 endurfæð-
ingunni fæðist trúin inn í hjarta okkar, sem líf-
vera, fyrir orðið og Andann. Pegar hinn nýi mað-
ur er fæddur, getur hann fyrir trúna, meðtekiö
gjöf Andans og skírst í Heilögumi Anda, ef Jesiús
fær leyfi til að skíra hann. Pess vegna var það,
þegar Páll kom, til Efesus og hit.ti þar nokkura
lærisveina, að ha,nn sagði við þá: »Fenguð þér Heil
agan Anda, er þér tókuð trú?« Það voru ekki óguð-
legir menn, sem hann lagði þe?sa spurningu fyrir,
Pað voru lærisveinar. Eg trúi því heldur ekki, að
nokkur maður geti sannað það, að Páll postuli hafi
skírt óendurfætt fólk í, vatni. Ég trúi því heldur
ekki, að þessir lærisveinar hefðu fengið að skír-
ast í vatni, ef þeir hefðu ekki verið fæddir á ný
og komnir til lifandi trúar á Jesúm, Krist. Við finn-
um af samtali þeirra Páls og lærisveinanna í Ef-
esus, að Páll fyrst spyr þá: »Fenguð þér Heilagan
Anda, er þér tókuð trú?« En þeir sögðu við hann:
»Nei, vér höfum ekki, svoi mikið sem heyrt, að Heil-
agur Andi sé til«. Og hann sagði: »Upp á hvað er-
uð þér þá ,skírðir?« En þeir svöruðu: »Upp á skírn
Jóhannesar«. En Páll sagði: »Jóhannes skírði iðr-
unarskí.rn, er hann sagði lýðnum að trúa, á þann,
sem eftir sig kæmi, það er að segja á Jesúm«.
En er þeir höfðu heyrt, það, þá létu þeir skírast
til nafns Drottins Jesú. Og er Páll hafði lagt hend-
ur yfir þá, kom Ileilagur Andi yfir þá, og þeir töi-
uðu t-ungum og spáðu. og alls voru þeir sem næst
tólf manns«. (Post. 19: 1—7). Þegar þessir menn
höfðu komist til lifandi trúar á Jesúm Krist, skírð-
ust þeir til nafns Drotfins Jesú. Þar á eftir lagði
l’áll hendur yfir þá, og Heilagur Andi koin yfir
þá og þeir töluðu tungum og spáðu.
Fyrst: lifandi trú á Jesúm Krist, þar á eftir
skírn í vatni og þar næst skírn í Heilögum- Anda.
Ekki skírn fyrst, og, svo a,ð komast: til trúar ein-
hvern tíma í framtíðinni. Nei, trú og afturhvarf,
síðan skírn í. va.tni, og þar á eftir skírn í Heilög-
um Anda. með tungutali og þakkargjörð.
Brú5kaup§klæðin
»En er konungurinn kom inn til að sjá
veizlufólkið, leit hann þar mann, er eigi var
klœddur brúðkaupsklæðum. Og hann segir við
iiann: Vinur, hvernig ert þú kominn hingaö
inn og ert ekki, I brúðkaupsklæðum? En hann
þagði. Konungurinn sa.gði þá við þjónana:
Bindið fætur hans og hendur, og kastið hor-
um út i myrkrið fyrir utan, þar mun verða
grátur og gnístran tanna«. — Matt. 22: 11 -13.
Pegar við lítum yfir þessi orð, þá getur ekki hjá
því farið, a,ð eitthvað hreyfist hið innra með okk-
ur, ef hjarta-samband okkar við almáttugan Guð
er lifandi. Það hlýtur að grípa okkur, hversu al-
varleg afstaða; þess er, sem á degi Drottins er ekki
kiæddur brúðkaupsklæðunum, þeirn klæðum, sem
eru til reiðu handa hverjum' einstökum, sem leitar
þeirra. Hjá Sefania spámanninum, 1. kap. 7—9.
vers, stendur svo: »Verið hljóðir fyrir Herranum
Drottni. Pví að nálægur er dagur Drottins, já,
Drottinn hefir efnt. til íornar, ha,nn hefir þegar
vígt gesti sína. Á fórnardegi Drottins mun ég vitja
höfðingjanna og konungasoinanna, svo og- allra
þeiira,, er klæðast útlenzkum klæðnaði. Pann dag
vitja ég allra, sem stökkva. yfir þröskuldinn, þeirra
er fylla hús Drottins. síns m-eð ofbeldi og svikum«.
Þessir tveir ritningarstaðir eru undursamlega
samhljóða. Hvers.u voðalegur verður ekki þessi dag-
ur fyrir hvern þann, sem ekki er viðbúinn, heldur
hefir hrundið frá sér kallartdi rödd Guðs. Á þess-
um, degi vitjar Drottinn allra þeirra, sem klæð-
ast útlenzkum klæðnaði. Hvernig verður ,sú vitjun
fyrir mig og þig? Ég lofa, Drottinn fyrir það, að
ég er frelsaður og íklæddur brúðkaupsklæðunum,
og’ vænti brúðguma míns, sem er Jesús Kristur.
En hvernig er það með þig, vinur minn, ert þú
klæddur hinum »útlenzka« búningi? Ert þú klædd-
ur tötrum, þíns eigin ímyndaða sjálfsréttlætis, sem
brennur upp á degi Drottins, sem birtist. i eldi.
Á þeim. degi vitjar Drottinn allra, þeirra, s:em
stökkva, yfir þröskuldinn. 1 Jóh. 10, 1. og"'7. v. sjá-
um við hverjir það eru, sem ekki ganga inn um
dyrnar, heldur stíga yfir annarsstaðar. Pað eru.
segir Jesús, þjófar og ræningjar. »Villi,st ekki,
hvorki munu saurlífismenn né skurðgoðadýrkend ■
ur, né hórkarlar, né mannbleyður, né m,a,nnhórur,
né þjófar, né ásælnir, né drykkjumenn, né last-
mælendur, né rœningjar guðsríki ert’a« I. Kor.
6, 9.—10.
31