Afturelding - 01.05.1938, Síða 9

.AFTURELDING
2. þáttur.
Nálægt 10 árum síðar er hringt í símann til
mín. Það var frá »Tidens Tegn«: »Á Austurland-
inu er hafin þvílík barátta um það hvort hérinn
sé jórturdýr eða ekki, að allt. annað verður aö
hverfa fyrir því, Við höfum, snúið okkur til próf.
Kristine Bonnevie, og hún heldur því ákveðið fram,
að hérinn sé ekki. jórturdýr. Við snerum okkur því
næst til próf. Hallesby, en hann benti okkur á yð-
ur. Hvað segið þér?« Ég gat gefið þessa skýringu:
Árið 1930 hafði sænskur viisindaleiðangur, sem fór
til Kenya skýrt frá því, að einn hinn þýðingar-
mesti árangur af ferðinni, hefði verið sá, að þeir
hefðu handsamað hóp ungra jórturhéra, dýr sem
frá sjónarmiði vísindanna; væru frábærlega eftir-
sóknarverð. Þeir væru lítið eitt. stærri en venju-
legii hérar.
Þessi umrnæli tók »Tidens Tegn« upp og bætti
við: »Nú er röðin komin að próf. Kr. B. að svara«.
En ekkert svar korn, svo þetta málefni virtist
því vera fullkomlega til lykta leitt, höfundi Biblí-
unnar í vil.
Nú hlaut víst hérasaga biblíugagnrýninnar að
vera á enda. Og sei, sei, nei!
3. þáttur.
Leiksviðið: Biskupssetrið í. Osló 1937. Prestafé-
lag Oslóar og nágrennis, var boðið í veizlu hjá
Lunde biskupi.
Þekktur eldri prestur, D. að nafni, hafði haldið
ræðu til heiðurs hinum frjálslyndu skoðanabræðr-
um sínum. Hann var mjög tannhva&s og klúr gagn-
vart mótstöðumönnum þeirra, en jafnframt fynd-
inn.
Rétt að gamni mí.nu gaf ég mig fram á eftir
og kynti mig fyrir honum.
»Hvert er nafnið?«
®g sagði það aftur.
»Eruð þér í ætt við hinn voðalega?« (Skýr tals-
háttur þess héraðs, sem hann er frá). »Dálítiö
ruglaður svaraði. ég. »Eg býst við því«. Allt í einu
rann Ijósið upp fyrir mér, og ég bætti við. »Þér
hafið víst rétta manninn fyrir yður«.
»Er það virkilega, eruð þér hann? Hvernig gat
yður hugkvæmst að verja jórturhérann?«
»Já, en við sigruðum nú samt sem áður«, svar-
aði ég.
»Og farið sem fljótast, til Ameríku , þar eigið
þér heima!« sagði hann þá.
Bréf frá Betlehem,
Koaia, sem býr í Betlehem í Palestínu, skrifar
bréf um eftirfarandi sannan atburð:
»Enda þótt, veturinn í Norður-Evrópu hafi verið
óvenjulega mildur og snjóléttur, höfum við hér i
Litlu-Asíu haft sérs,taklega harðan vetur. Strax um
jólaleytið féll afar mikill snjór. Þann 7. og 8. febr.
féll svo mikill snjór, að hann varð 2—5 fet á þykkr
á götunum og flötum húsþökum. Fannþyngsli þessi
urðu víða of mikil fyrir húsin hér, sem eru ekki
byggð með tilliti til slíks veðurfars. 1 úthverfi
Betlehems eyðilögðust ekki færri en 13 hús vegna
snjóþyngslanna.
1 hinu eldgamla þorpi Filista, Gasa, þa.r sem
Samson gróf sjálfan sig, ásamt 3000 Filistum, urn
leið ög hann braut miusteri Dagóns niður, kom eft-
irfarandi atburður fyrir, þegar þessi mikli snjór
féll:
Á næturþeli braust þjófur inn, í lí.tið hús. Þegar
hann hafði stolið öllu steini léttara í herbergi því,
issm var næst dyrunum,, fór hann inn í svefnher-
bergi hjónanna, þar sem þau sváfu bæði, ásamt
litlu barni, er hvíldi í vöggu við rúm þeirra. Þjóf-
urinn hefir eflaust hugsað sem svo, að það væri
síst að eiga undir árvekni barnsins. Hann tók þvi
vógguna og setti hana út fyrir húsdyrnar — undir
bert loft En þegar vaggan var þangað komin,
vaknaði barnið og fór að gráta,
Móðirin vaknaði og ætlaði að grípa til vöggunn-
ar við rúmhliðina, en hún var þá öll á brott, Barn-
ið hélt áfram að gráta. Maðurinn vaknaði þegar
líka og hlustaði augnablik: »Barnið grætur fyrir
»Ég hefi verið í Suður-Afríku«, svaraði ég. »Já,
farið þangað!«
»Ég hefi einnig verið í Suður-Ameríku!« Þá gekk
hann orðlaus frá mér.
Þetta var í. sannleika skemmtilegt fyrirbrigði, og
á sama tíma góð mynd af málshættinum: »Frænd-
ur eru frændum verstir«, því við vorum einmitt
frændur,
Nú mátti hérinn áreiðanlega fá að eiga sig. Og
hreint ekki!
Hann kemur reyndar fram í, »Dagen«, nú fyrir
stuttu, alveg úr óvæntri átt. En það var mcð þeim
hætti, sem menn vildu hefja upp harmagrát yfir
því, að Biblían skyldi fá réttinn í þcssu máli.
O. Pumtervóld. p. /.
33