Afturelding - 01.05.1938, Qupperneq 8

AFTURELDING,
Já, vinir mínir, vissnlega verður dagurinn voða-
legur fyrir alla, sem hafna hjálpræðinu í Jesú
Kristi. Sá dagur, þegar allt verður opinbert,. Taktu
til dæmis vatnsglas, það er gagnsætt, og ef einhver
óhreinindi eru í því, þá sézt, það um leið og litið
er á glasið. En ef þú tekur ógagnsæjan hlut, svo
sem leirkönnu, þá sézt ekki að utanverðu, þótt eitt-
hvao óhreint sé innan í. Þannig er því varið meéi
iíf margra manna. Það lítur vel út, fyrir augum
þeirra, sem umgangast, þá, en fyrir augliti Drott-
ins er það þó ef til vill fullt af óhreinindum’, ,sa.ur-
ugum hugsunum eða öðru því, sem ekki kemur
fram í daglegu lífi. En fyrir dómstóli Drottins birt-
ist, það allt. Þar er ekkert, sem, getur hjálpað, nema
blóðið, það blóð, sem hreinsar af allri synd. 1. Jóh.
1, 7.—9. - Og aðeins sá, sem' gengur inn um dyrn-
ar, það er að s,egja: hreinsast' í blóði Jesú Krists,
getur komist, inn í himininn. Eignast, hlutdeild í
dýrðarríki Drottins Jesú Krists., Sjá Opinberun-
arbókina kap. 7: 17., 20: 15., 22: 14., I. Efes. 6:
13—17. er okkur sýndur ,sá skrúði, sem við fáum
til þess að bera í daglega lífinu. Þá er nú fyrst,
að við séum girtir sannleikanum. Klæddir brynju
réttlætisins. Skóaðir á fótum, með fúsleik til þess
að flytja fagnaðarboðskap friðarins. Með skjöld
trúarinnar, hjálm hjálpræðisins og sverð Andans.
Ert þú klæddur þessum búningi, eða ert, þú ef
til vill einn af þeim, sem eru girtir efasemdum og
ósannindablekkingum um sínar andlegu lendar. Ert
þú klæddur brynju fúins ctg rotins verka.réttlætis,
skóaður á fótum spilltum vilja til þess að flytja
tælandi, afvegaleiðandi boðskap andatrúarinnar,
guðspekinnar, eða annara, álíka »trúarbragða«?
Ert, þú vopnaður skildi efnishyggju og vantrúar,
reiðubúinn til þess, að forðast og kæfa niður kær-
leiksríka, laðandi frelsisrödd Drottins í hjarta þínu.
Ert þú yfirskyggður hjálmi 'girnda þinna, sem
draga þig lengra og lengra niður í djúpið, unz
þú ert kominn þangað, sem enginn geisli náðar-
sólar Guos nær til þín. IJnz þú lendir þar sem
ormur eftirsjármnar ikki deyr og eldur þíns
spillta, syndum ataða eðlis ekki slokknar. Er þitt
andlega viðurværi tvíræðar, saurugar sögur, sem
útata hja,rta þitt dag frá degi. Vinir mínir, vaknið
upp til athugunar á ástandi ykkar og afstöðu tii
lifandi Guðs. Enn eru náðardyr Drottins opnar.
Bráðum kemur Jesús, til þess að sækja þá, sem
vænta komu Hans. Verður þú þá með? Drottinn
opni hjörtu ykkar allra, sem hafið enn ekki snúið
ykkur til Guðs. Konráð Þorsteinsson.
»Ilærasta barn«
gagnrýninnar dáid.
Það var hérinn, sem jórtraði! Vísindin héldu því
fram, að það gerði. hann alls ekki, Biblían kvað
hann hann gera það. Hér fannst því mönnum, að
þeir hafa ágæat sönnun fyrir því, að »ritningarn-
ar« væru aðeins skrifaðar fyrir áhrif hins isra,-
elíska tíðaranda, en ekki samkvæmt neinni æðri
leiðbeiningu.
Og þannig varð hinn »jórtrandi héri« vígi biblíu-
gagnrýninnar, og um, leið hennar kærasta barn!
Fríhyggjumaðurinn, Georg Brandes, var upphafs-
maður þessarar stefnu á Norðurlöndum. Nálægt
tveimur mannsöldrum síðar, notuðu frjálslyndir
guðfræðingar. sömu hernaðaraðferð, það er, þeir
settu hérann í fylkingarbroddinn í ofsóknunum.
Og það hefir orðið í Hkingu við skopleik.
1. þáttur.
1 »Tidens Tegn«, árið 1922, fór próf. M. her-
för gegn hinni gömlu biblíutrú. Og eins cg æfður
stríðsmaður, beitti hann fyrir sig hinum »jórt,randi
héra«. Ekkert átti að sýna á greinilegri hátt ómögu-
leikann á því að halda sér fast, við hina gömlu
trú á Biblíuna en þessi algerlega ranga ályktun um
hérann. Það varð nýtt hæðnisbros á hina ein-
földu biblíutrúarmenn.
Undirritaður, sem þá var ritstjóri Kr. blaða-
skrifstofu, hafði einmitt á sama tíma fundið grein
í. »Sven,ska Socialdemokraten«, þar sem1 skógfræð-
ingur nokkur heldur því ákveðið fram, að hérinn
,sé jórturdýr, enda þótt það sé dálítið á annan
veg en kýrin. Ég brá mér þá á »héraveiðar« og
sendi þessa skýringu til próf. M. — Prófessorimi
lagði málið fyrir norskan náttúruvísindamann. En
hann, annað tveggja, vildi ekki eða gat ekki geí'ið
afdráttarlaust, svar, en áleit að það væri vegna
þess, hvernig dýrið hreyfði tyggifærin eða kjálk-
ana, sem hérinn væri talinn jórturdýr. Þessa skoð-
un hefir svo próf. M. haldið sér við í síðustu skýr-
ingu sinni á Mósebókunum og lýsir hitt villu. —
»Tidens Tegn« tók ekki á móti greinum frá öðr-
um' en frjálslyndum.
Nú virtist mér, að »hérinn.« vera, orðinn það
lamaður, að hann fengi að vera í, friði. En hann
kom þá aftur.
32