Afturelding - 01.11.1940, Blaðsíða 7

\ 1' 'í U B E L Ö IN G
aður er sá himinn, sem ég þrái. Vökumaðurinn er
hjá mér, hvers vegna bíður vagninn svo lengi?
Athugið eftir hverju hann er að bíða!«
Greifinn af Buskan, dáinn 1829, hrópaði á dauða-
stundinni: »Hamingjusamur, hamingjusamurk
Richard Cromwett, dáinn 1712, sagði að síðustu:
»Lifið í kærleika! Ég fer til Guðs kærleikans«.
John Elliot trúboði, dáinn 1689, sagði á dauða-
stundinni: »Drattinn Jesús, sem ég hefi þjónað í
80 ár, kom í dýrð! Ég hefi lengi beðið komu þinnar.
Velkomin, gleði!«
Deyjandi en-skwr prestur sagði: »Alla æfi mína
hefi ég strítt við storminn, en nú sé ég að lokum
höfnina«.
Hinn frægi sænski uppfinningamaöur John Eric-
son, dáinn 1889, sagði á dauðastund sinni: »Hvíld-
in er hugljúfari en henni verði með orðu,m lýst«.
Dr. Judson dó 1850 með þessi orð á vörum: »Ég
fer með álíka mikilli gleði og drengurinn, sem hef-
ir fengið frí frá skólanum«.
KarJ af Bala, dáinn 1814, gekk yfir um með
ofðunum: »Það er borg frelsisins«.
Hinn ameríski trúboði dr. S. A. Keen sendi eftir-
farandi kveðju frá dánarbeð sínum: »Hið full-
komna frelsi, sem við höfum boðað, er fullkomn-
ara en nokkru sinni fyrr«.
Wittiam Knibb dó árið 1845 með þessi arð á
vörum: »Hvílík dýrð að sjá skýin dreifast og að
velþóknun Guðs hvílir yfir mér«.
Peter Kruse gekk yfir um með þessum orðum:
»Allir himnanna herskarar!«
Kalkuttatrúboðinn Alphonse la Croix hrópaði
undir það síðasta: »Allt er gatt, enginn ótti, eng-
inn efi, fullkominn friður, Jesús er nálægur!«
Dr. Lecliman dó 1785 með orðunum: »Ég á ekki
einungis frið á síðustu augnablikum mínum, en
einnig gleði, sigurfögnuð — er alveg frá mér num-
inn. Hvaðan kemur þessi mikli fögnuður? Frá þess-
ari bók (Biblíunni), því að hún gefur okkur full-
vissuna um, að hið dauðlega uppsvelgist í sigur«.
R. Leister kallaði upp yfir sig á dauðastundinni:
»Sigurinn er unninn!«
Marteinn Lúther andaðist 1546. Hann sagði: »Vor
Ouð er sá Guð, sem frelsið kemur frá. Guð er
Drottinn, ag í honum umflýjum við dauðann«.
Robert Lawe sagði: »Ég er deyjandi. Sjón mín
er næstum horfin. En það verður bjartara og
bjartara«.
Presturinn Hugli McKeil, sem var líflátinn 1661,
sagði við Guð: »Nú byrja ég samvist mína við þig,
og hún mun aldrei enda taka«.
D. L. Moody, sem fékk heimfararleyfi 1899, sagðl
við elzta son sinn morguninn, sem hann dó: »Jörðin
hverfur sýnum og himinnn opnast yfir mér, Guð
kallar«. »Er þig að dreyma, pabbi?« »Nei, Vill,
mig var ekki að dreyma. Ég hefi verið innan við
hliðin. Ég hefi séð barnsandlitin«. Pví næst. sagði
hann: »Er þetta dauðinn? Þetta er dýrölegt«. Enn
þá seinna: »Guð kallar. Þetta er krýningardagur
minn. Ég hefi lengi beðið eftir honum«.
Morris biskup dó 1877 með orðunum. »Framtíð-
in er björt«.
Isaau Myers fagnaði á dauðastundinni, segjandi:
»Sigur, sigur, fagnacarríki sigur! Brátt er ég far-
inn — brátt er ég farinn — næstum heima -—
ég er tilbúinn! Hann er kominn, hann er kominn!
James Needham kallaði upp yfir sig á dauða-
stund sinni: »Dýrð, heiður, vald, hátign og kraft-
ur tilheyrir Guði og Lambinu að eilífu!«
Síðustu orð dr. Newtons voru: »Ég er uppris-
an og lífið, sagði Jesús Kristur, Frelsari syndara.
Lofið Drottin, lofi hann alheimur! Far vel synd,
fa.r vel dauði! Lofið Drottin! Lofið hann að eilífuk
Píslarvotturinn John Noys sagði við vini sína,
þegar hann stóð í bálinu: »Við munum ekki missa
líf okkar í þessum eldi, en við fáum það aðeins
endurbætt. 1 stað kola fáum við perlur«.
Annar píslarvattur, Bandioon, sem var brenndur
á báli 1556 ásamt föður sínum, sagði við hann:
»Ver hughraustur, faðir! Hið versta er bráðum
búið. Sjá, ég sé himininn opinn og miljónir af ljós-
englum tilbúna að taka á móti okkur. Blessanir
himnanna munú oss nú gefnar verða! Aðeins nokk-
ur augnablik og við munum ganga, inn í hina
himnesku bústaði.
John Owen sagði á dánardegi við Payne: »Hinn
langþráði dagur er nú loks upprunninn, dagurinn,
þegar ég fæ að sjá dýrðina á annan hátt en ég
hingað til hefi séð«.
Síðustu orð J. Parsons voru: »Þegar ég geng inn
til dýrðarinnar mun ég með rödd minni taka þátt
í himneskum söng og veifa með pálmagreinum yfir
höfðum hinna heilögu og hrópa: Sigur, sigur í blóði
lambsins!«
Síðustu arð John Swails voru: »0, hvílík dýrð!
Herbergið er fullt af ljóma!«
Topbady dó 1778 með þessi orð á vörum: »Dauð-
inn er ekki eyðilegging. Himininn er bjartur, það
eru engin ský. Kom, Drottinn Jesús, kom fljótt!«
67