Afturelding - 01.10.1945, Blaðsíða 4

AFTURELDING
SUMAMMÓTIB
Sumurmótiti ú Akureyii.
„En nú varir trú, von og kœrleikur,
þelta. þrennt, en þeirra er kærleikurinn
mestur“. i. Kor. 13, 13.
Með gleði vil ég minnast þess með nokkrum skrif-
uðum línum, að ég var ein af þeim mörgu, sem sótln
sumarmótið á Akureyri, dagana 23.-29. júní síðasti.
Eiginlega eru þessir dagar okkar ársliátíð, sem við
höfum þráð og hlakkað til. Við vorum víst öll lull-
viss um það, áður en við lögðum af stað, að Jiessi'
clagar myndu verða blessunardagar og Drottinn myndi
vera með og gefa sínu málefni sigur, og með þessa trú
í hjarta mættumst við öll glöð og sæl og nutum í
ríkum mæli blessunar Drottins fyrir hans Heilaga
Orð, bænir, söng og viínisburði hans endurleystu
harna.
Ég fyrir mitt leyti vil segja það, að það sem inéi
sérstaklega fannst athyglisvert á þessu móti, var hinn
mikli kærleikur, sem ég fann ríkjandi hjá trúsystkin-
unum, líka þeim sem ég aldrei hafði þekkt áður,
og þá datt mér í hug, að ef einhver væri nú í efa
um það, hvort þetta væri hópur lærisveina Drottins
eða ekki, þá væri hér öruggt merkið, öllum augljóst,
því sjálfur sagði Drottinn Jesús: „Af því skulu allir
þekkja, að þér eruð mínir lærisveinar, ef þér elsk-
ið hver annan“.
Með þessum línurn ætla ég ekki að minnast á neitt,
sem talað var frá ræðupallinum, það yrði of langt mál,
því þar var margt uppbyggilegt talað, eins og alltaf
er þar sem margir vottar Drottins eru samankomnir.
Ég saknaði mikið bróður Ásmundar, sem lá veikur
og gat ekki komið og ég heyrði, að það gerðu' fleiri
cn ég. Þegar einn af bræðrunum spurði mig, hvort
mér fyndist ekki óskiljanlegt, að liann skvldi vanta,
þá spurði ég hann aftur á móti livort hann hélili
ekki að við hefðum gott af að sjá hann vanta, til
þess að við gætum lært að meta og þakka, ef Droll-
inn gæfi okkur hann aftur frískan í starfið.
Ileimilisföstu systkinin á Akureyri sýndu framúr-
skarandi gestrisni og fómfýsi, okkur, sem aðkom-
andi vorum, og mun Guð blessa þau ríkulega fyrir
það. Munu mér ætíð vera ógleymanlegar tvær syst-
ur á Oddeyrargötu, sem alla dagana höfðu uppbúið
borð, sem aðkomufólk gat setzt að hvenær sem það
vildi. Þær sögðu mér, að Drottinn hefði sagt þeiin
að leggja á borðið fyrir fólkið, eftir að þær sögðu
mér þclta, fór ég oft þangað til að drekka kaffi,
mér fannst svo inndælt að njóta þessarar risnu.
I enda mótsins fórum við um 30 systkini til Húsa-
víkur og höfðum þar samkomu, á leiðinni komum
við á sveitabæ, þar sem biðu okkar uppbúin veizlu-
borð, með hina ágætustu rétti. Hjónin gengu um beina
með mikilli rausn og prýði, og sögðu að þeim væri
svo mikil ánægja að taka á móti „Guðs fólki“. Ég
52