Afturelding - 01.01.1962, Blaðsíða 10
AFTURELDING
í landinu þar
sem allt er
öðrnví§i
Harry Liddle or fjölskylda.
Sænskur hvítasunnutrúboði, Áke
Orrbeck, sem verið hefur nokkur
ár heima í Svíþjóð til hvíldar, fór
nú á nýjan leik til Indlands s. 1.
liaust. Þegar hann er kominn alla
leið til fyrri trúboðsstöðvar sinnar,
skrifar hann heim til Smyrnasafn-
aðarins í Gautaborg, en sá söfnuður
kostar hann. Úr Iöngu bréfi tökum
við lítinn kafla:
. . . Margt er breytt og öðruvísi en
áður. Trúbræðurnir Harry Liddle og
Martin Luther eru ekki lengur á
meðal okkar. Eitthvað það fyrsta sem
ég gerði, eftir komu mína, var, að
ég fór út að gröfum þeirra. Aðrar
breytingar hafa einnig mætt augum
mínum. Drottinn tekur þjóna sína
heim, en verk hans heldur áfrain.
Söfnuðurinn er nú að búa sig undir
hið komandi haustmót, og við von-
um að Guð mæti okkur öllum með
endurnýjun og vakningu.
(Trúboðinn Harry Liddle var Ind-
verji. Mjög áberandi maður meðal
leiðandi manna í röðum Hvítasunnu-
manna þar í landi. Hann var ungur
maður, til þess að gera, þegar hann
dó. Hann var hámenntaður maður
og hafði doktorsnafnbót frá háskól-
um nokkurra landa. Hann kom oft
til Norðurlanda, einkum til Svíþjóð-
ar og Noregs og starfaði þar til bless-
unar um lengri og skemmri tíma. Á
örstuttum tíma náði hann svo góðu
valdi á sænskri tungu, að hann fékk
verðlaun fyrir. 1955 hittum við hjón-
in þessa fjölskyldu í Noregi. Þá lét
10
hann að því Iiggja við mig, að hann
mundi kannski koma til íslands og
lesa eitt ár við Háskóla Islands, því
að það væri búið að bjóða sér það.
Við vonuðum alltaf að af þessu yrði,
en hann var svo upptekinn í landi
sínu, að hann gat ekki tekið sér tíma
til þess. Og nú er Drottinn búinn
að kalla hann heim til sín og sár
söknuður ríkir eftir hann. Á. E.).
Orrbeck heldur áfram og segir:
Samkvæmt síðasta manntali eru nú
538 milljónir íbúa í Indlandi. Stórt
og fjölbyggt Iand, sem heiðni og
myrkur grúfir yfir.
Hér um daginn var það „sadhu“,
svo kallaður helgur maður, sem skar
úr sér tunguna og kastaði henni á
altarið framan við hjáguðinn. Um
þetta skrifuðu blöðin með hátíðleika.
Þá skrifuðu þau ekki síður með feit-
um fyrirsögnum um drenginn, sem
heldur því fram að hann hafi lifað
fortilveru hér í Indlandi. Hann segist
muna og þekkja atburði og fyrir-
bæri frá sínu fyrra lífi. Nefnir hamr
til ákveðna borg, sem hann segist
hafa átt heima í, og heldur hann því
fram, að hann hafi verið myrtur í
þessari borg fyrir tveimur og hálfu
ári síðan. Þá hét hann Sheowara
Singh, eftir því sem hann segir. Menn
hafa tekið sig til og ferðast til nefndr-
ar borgar og rannsakað málið. Geta
svo blöðin þess, að í ljós hafi kom-
ið, að maður með þessu nafni hafi
einmitt verið myrtur í nefndri borg
fyrir tveimur og hálfu ári. Menn
fundu sem sé lík í vissri gröf, sem
vantaði höfuðið á. Nú ferðast stórir
hópar pílagríma til borgarinnar, serri
drengurinn á heima, til þess að sja
þetta „undrabarn“.
Svo fer fram formleg keppni í
föstu þessa daga. Leiðtogi Sikhern-
anna, Tara Singh, er nú kominn á
36. daginn í föstu-keppninni. Keppi-
nautur bans í því, hver geti fastað
lengur, er kominn jafnlangt í sinni
föstu. Hvorugur vill gefast upp á
undan hinum, enda þótt þjóðarleið-
toginn Nehru hafi látið málið til sín
taka. Dagblöðin gefa daglega ná-
kvæma lýsingu af líðan keppinaut-
anna. Þau segja frá tíðni hjartaslaga
þeirra, líkamshita, æðaslögum og
sökki.
Svo endar bréfrilari með þessum
orðum: Já, ég er kominn aftur til
landsins, þar sem allt er öðruvísi.
i