Afturelding - 01.01.1962, Blaðsíða 15

AFTURELDING
LITLI BIBLÍUSKÓLENN
Undanfarið hefur Uitli Hil>líuskól-
inn bent á brenninguna, sem bæði
á sér stað hjá Guðdóminum, mann-
inum og myrkravaJdinu. Nú vilj-
um við benda á, að höfuðhátíðir
Israels, sem Guð gaf þeim, voru
þrjár og eru sem visbending Guðs
upp á þrenningu Guðdómsins.
1. Laufskálahátíðin. (3. Mós. 23,
34). Þessi hátið bendlr á Guð föð-
ur. Hún skyldi haldin fimmtánda
dag hins sjöunda mánaðar, en það
svarar til september í okkar tíma-
ta.ll. Þá áttu allir að reisa sér
laufskála og búa i þeim í sjö
daga. Þetta átti að minna Þá á,
að þeir bjuggu um 40 ár i eyði-
mörklnni i laufskálum og Guð bjó
i tjaldbúð á meðal þeirra.
2. I’áskaliátíðin. (2. Mós. 12,17,
3. Mós. 23,5). Þessi hátið, sem
einnig var neínd liátíð hinna ósýrðu
brauða, va.r haldin i marz eða apríl
eftir okkar tíma. Sérkenni þess-
arar hátiðar var endurlausn gegn-
um blóðið. Hátíð þessi bendir því
óumdeilanlega á Guðs sonlnn, sem
gaf lif sitt og blóð fyrir allan
heiminn. Það var við byrjun þess-
arar hátiðar, sem Jesús Kristur
var krossfestur.
3. Hvitasunnuhátfðin, á hebresku
heltlr hún viknahátíðin vegna þess
að hún var haldln sjö vlkum eða
fimmtíu dögum eftir páska. Þessi
hátið bendlr okkur á Hellagan
Anda. Það var elnmitt á þessum
t degl, sem Guö sté niður á Sinaí.
Hann sté nlður á fjallið í eidi.
(2. Mós. 19,11). Þennan sama dag
mánaðarins sté Heilagur Andl
niður yfir lærisvelna Drottlns i
eldtungum á hvítasunnudag.
Boð Guðs var, til Israels, að
á öllum þessum hátiðum skyldl
allt karlkyn, tuttugu ára og eldrl,
koma fram fyrir Guð, það er þrem
sinnum á ári. (2. Mós. 34,23). Að
hlýðnast þessu boðl krafðlst mik-
illar trúar, þvi að Landiö helga
var umsetlð af óvlnaþjóðum allt í
krlng, sem ætla hefði mátt að
mundu nota tæklfærið að ráðast á
varnarlausar konur og börn, þeg-
ar alllr karlmenn voru farnir til
Jerúsalem.
En samhllða boðinu, gaf Guð
Þelm fyrirheit: Enginn skal á
sælast land þitt, þegar þú ferð
upp til að blrtast frammi fyrlr
Drottnl, Guðl þinum, þrem sinn-
um á ári.” (2. Mós. 34,24.) Og
það athygllsverða er, að allir
Gyðlngar eru sammála um það, að
1 900 ár, eða frá Móse tll herleið-
ingarlnnar, meðan Gyðingar gættu
þessa boðorðs og hlýddu því, hafl
englnn af óvinaþjóðunum glrnst
land þelrra. — Guð heldur sin lof-
orð.
N----------------------------------------/
IDngrlariiir og: þjónnsta þcirra
Framhald.
Þannig lesum við um það að engill styrkti Drottin okkar og frelsara i
sálarangist hans í Getsemane. í Lúkasarguðspjalli er komist svo að orði
um það: „Þá birtist honum engill af himni, sem styrkti hann.“ (Lúk.
22,43). Þetta verður ekki skilið öðruvísi en að Drottinn hafi fengið and-
legan styrk gegnum það, að engillinn birtist honum. Ennfremur segir frá
því, að í freistingastríði Jesú á eyðimörkinni hafi englar himins þjónað
honum. (Matt. 4,11). Minna má einnig á það, að það var engillinn Gabríel,
sem flutti Sakaría og Maríu boðskapinn um fæðingu Jóhannesar skírara
og Jesú. Þannig var það einnig með fæðingu Simsonar. Það var engill
Guðs, sem flutti foreldrum hans gleðitíðindin um það, að þeim mundi fæð-
ast sonur. (Dóm. 13). Engill var það, sem settist undir eikina í Ofra og
huggaði Gídeon og þar með alla ísraelsþjóð með boðskap sínum. (Dóm. 6).
Það var einnig andleg huggun, og hún ekki svo lítil, sem engill Guðs flutti
litlu smalastúlkunni á Steig í Mýrdal, fyrir áttatíu árum, þegar hún ör-
mögnuð af þreytu og kulda hafði lagzt fyrir í þoku um nóttina, vegna
þess að hún fann ekki nokkurn hluta af kvíaánum, og þorði ekki að fara
heim, vegna þess að hún vissi hversu strangur og harður faðir hennar var.
Grátandi hné hún svo í svefninn, eftir að hún hafði beðið bænir sínar til
Guðs og sagt honum frá neyð sinni. Eftir litla stund er hún vakin af blíðri
mannsrödd, sem segir henni að taka á móti kvíaánum sínum, því að þær
séu á leiðinni til hennar. Endurnærð rís hún á fætur og gengur lítinn spöl
út í þokuna, og þá eru allar ærnar, sem hana vantaði, reknar beint í
fangið á henni, „af ósýnilegum engli Guðs,“ svo að ég noti orð hennai
sjálfrar, er hún notaði, þegar hún sagði mér frá þessu mörgum áratugum
síðar.
Þótt margir vilji kannski gera lítið úr þessu, er það fyrir hina trúuðu
eins mikið undur að engli Guðs er boðið að styrkja og hugga unga smala-
stúlku á íslandi, í sálarneyð hennar, eins og þegar engli frá himni var
boðið að styrkja Elía spámann í sálarneyð hans austur í Gyðingalandi, ei
hann hafði lagzt undir gýfilrunnan í eyðimörkinni og óskaði að hann
mætti deyja. (1. Kon. 19, 1—9). Hver er munurinn á þessu tvennu? Er
hann annar en sá, að í öðrum kringumstæðum er það einn mesti spámaður
Guðs, sem er í neyð, en í hinum kringumstæðunum er það lítið barn, sem
lætur sig falla hjálparvana í hendur hins sama Guðs og spámaðurinn?
I báðum kringumstæðum býður svo Guð englum sínum að ganga af stað
til þess að styrkja þau og hugga í sálarneyð þeirra.
Frásaga Postulasögunnar um það, hvernig engill Drottins kemur til Páls
postula til þess að uppörfa hann og hugga, á sjóferðinni miklu, er allir
á skipinu voru komnir í hinn mesta lífsháska, er óræk sönnun fyrir þessu
sama, að englarnir geta fært mönnum andlegan styrk og huggun. „Á
þessari nóttu,“ segir Páll við skipverja, „stóð hjá mér engill þess Guðs,
sem ég tilheyri, sem ég og þjóna, og mælti: Vertu óhræddur Páll. .. . Guð
hefur náðarsamlega gefið þér alla þá, sem með þér eru á sjóferðinni. Verið
því menn með öruggum huga, því að ég treysti Guði, að svo fari sem við
mig hefur verið mælt.“ (Post. 27, 23—25).
En Biblían sýnir einnig, að englarnir eru sendir út frá Guði til þess
15