Afturelding - 01.08.1962, Blaðsíða 7

AFTURELDING
Það sem þarf til
D R. 0 S W A L D SMITH:
Eftirfarandi gerðist 1904. Logar
hinnar miklu Heilags Anda út-
hellingar léku um Wales. — Þjóðin
var vikin af Guðs vegi. Andleg af-
staða þjóðarinnar var allt annað en
góð. Kirkjusókn var sára lítil, og
syndin flæddi yfir alls staðar.
Allt í einu byrjaði Guðs Andi að
blása yfir landið, sem óvæntur
stormur. Samkomuhúsin fylltust, og
fjöldi fólks komst ekki inn. Sam-
komurnar stóðu yfir frá því kl. 10
árdegis til 12 á kvöldin. Þrjár
samkomur voru hvern dag. Evan
Roberts var maðurinn, sem mest
kom við sögu í þessari vakningu,
en annars var mjög lítið prédikað.
Söngur, vitnisburður og bæn var
aðal-uppistaðan. Engar söngbækur
voru til. Fólkið kunni söngvana frá
æskuárunum. Enginn söngkór þjón-
aði í samkomunum, því að allir
sungu. Ekki voru tekin nein sam-
skot, og engar auglýsingar notaðar.
Aldrei fyrr hafði svo afleiðinga-
rík vakning átt sér stað í Wales. —
Guðsafneitarar, þjófar og fjárglæfra-
menn endurfæddust, og þúsundir
manna endurheimtu mannorð sitt.
Hræðilegar syndajátningar voru
mjög algengar. Gamlar skuldir
voru greiddar. Leikhúsunum var
lokað vegna þess hve fáir sóttu þau.
Múlösnurnar í kolanámunum létu
ekki að stjórn, vegna þess að þær
voru því óvanar að sæta svo góðri
meðferð. Á fimm vikum bættust
20.0000 manns í söfnuðina.
Árið 1835 landsté Titus Coan á
strönd Hawaja. Á fyrstu prédikun-
arferð hans safnaðist fjöldi manns
saman til að hlýða á hann. Það var
Dr. Oswalil Smith.
svo mikil mergð af fólki, að hann
hafði nálega engan tíma til að mat-
ast. Eitt sinn prédikaði hann þrisvar
áður en hann gaf sér tíma til að
neyta morgunverðar. Honum var
ljóst, að Guð starfaði á sérstakan
hátt.
Árið 1837 brauzt vakningin út.
Því nær allir íbúarnir komu saman
til að hlýða á hann. Hann prédikaði
yfir 15.000 manns. Þegar hann gat
ekki náð til þeirra, komu þeir til
hans, og í tvö ár voru haldnar tjald-
samkomur þar. Það kom aldrei fyrir,
þótt um hánótt væri, að færri væru
samansafnaðir en 2—6000, ef klukk-
an ómaði og boðaði samkomu.
Menn titruðu og menn grétu, and-
vörpuðu og hrópuðu hátt um náð,
stundum svo hátt, að ekki var hægt
að heyra orð prédikarans. Einnig
liðu menn í ómegin svo hundruðum
skipti. Einn hrópaði: „Hið tvíeggj-
aða sverð gengur í gegnum mig.“
Hinn óguðlegi spottari, sem kom
til að trufla, féll til jarðar eins og
barinn rakki. Hann hrópaði í ang-
ist: „Guð hefur slegið mig.“ Eitt
sinn, er Tilus . Coan prédikaði úti
á víðavangi er viðstaddir voru 2000
manns, kallaði maður einn upp:
„Hvað á ég að gera til þess að
frelsast?" Síðan bað hann bænar
tollheimtumannsins og allur mann-
fjöldinn hóf að ákalla Guð um náð.
1 eina og hálfa klukkustund var
ógerningur fyrir Coan að reyna að
tala, hann stóð aðeins og horfði á
hvernig Guð starfaði.
Þrætumál lagfærðust, drykkju-
menn öðluðust viðreisn, hórkarlar
endurfddust og morðingjar játuðu
brot sín og fengu fyrirgefningu.
Þjófar skiluðu því, er þeir höfðu
tekið og ævilangar syndir voru
játaðar. A einu ári bættust söfnuð-
unum 5.244 menn og konur. Á
brauðsbrotningu voru saman komin
2.400 manns, sem eitt sinn höfðu
verið djúpt fallnir í syndum og löst-
um, en voru nú útvalin Guðs börn.
Og er Coan fór þaðan, hafði hann
sjálfur skírt 11.960 menn og konur,
fyrir utan þá sem aðrir höfðu skírt.
Árið 1821 var það ungur lögfræð-
ingur frá fylkinu Adams, sem fór
á afvikinn stað í skóginum til að
biðja. Guð mætti honum þar og hann
endurfæddist undursamlega. Og rétt
á eftir skírði Drottinn hann í Heil-
ögum Anda. Þessi maður var Char-
les G. Finney.
Orðrómurinn um þetta barst út
um byggðina og menn fylltust áhuga
og komu í fjöldatali til samkomu-
hússins næsta kvöld og var því lík-
ast, sem þeir hefðu leynilega komið
sér saman um það. Finney var við-
staddur. Guðs Andi féll yfir sam-
komuna með sannfærandi krafti og
vakningin var komin. Hún breidd-
ist yfir nærliggjandi byggðir unz
nálega öll Austurríkin voru gripin
55