Muninn - 01.04.1952, Síða 14

38
MUNINN
Kveðjuorð
Með þessn blaði er 24. árg. Mun-
ins lokið, og í þessu síðasta blaði er
okkur bæði ljúft og skylt að flytja
þakkir öllum, sem stuðlað hafa að út-
komu blaðsins í vetur.
Fyrst og fremst ber okkur að þakka
Sigurði O. Björnssyni prentsmiðju-
stjóra og Gcir S. Björnssyni fyrir
unclraverða lipurð og einstakan vel
r ilja í okkar garð og skólans.
Nemendur, við fullvissum ykkur
um, að ef þeirra nyti ekki við, væri
útgáfa blaðsins alveg óhugsandi. 1
hvert sinn, senr við höfum leitað til
þeirra, hafa þeir verið boðnir og bún-
ir að greiða götu okkar í hvívettna.
Stundum hefir meira að segja legið
við, að við höfum óskað þess, að und-
irtektirnar yrðu ekki eins góðar og
raun hefir borið vitni, því að það er
erlitt að biðja bónar á stað, þar sem
öllu er tekið vel, hvernig sem á stend-
ur. Þessum tveimur stuðningsmönn-
um Munins þökkum við sérstaklega
samstarfið og alla hjálpina.
Við viljum einnig þakka starfsfólki
Prentverks Odds Björnssonar góða
samvinnu.
Skólameistara, Stefáni K.arlssvni
kennara, nemendum, er í blaðið hafa
ritað í vctur, og auglýsendum þökkum
við þeirra skerf til blaðsins, og einnig
ykkur, sem liafið keypt það og lesið.
Við viljum aðeins láta eins getið
um útgáfu Munins í vetur. Við höfurn
orðið að ganga mann frá manni og
biðja um næstum hvert orð, sem birt
hefir verið. Kaupendur hafa auk þess
verið of fáir, og fjárhagur blaðsins af
þeim sökum alls ekki góður.
Þessu verðið þið að ráða bót á strax
á næsta vetri, ef Muninn á að geta
komið út ,enda ætti slíkt ekki að verða
n e i n u m sérstökum vandkvæðum
bundið í eins fjölmennum sktila og
Menntaskólinn á Akureyri er. Hefjizt
sjálf handa, ætlið það ekki öðrum!
Við dyljumst þess ekki, að margt rná
finna að jæssu starfi okkar og margt
hefði betur mátt l'ara, en við ætlum
okkur ekki að gagnrýna verk sjálfra
okkar hér.
Að lokum flytjum við blaðinu beztu
framtíðaróskir okkar allra.
r, ■. "" .......?
MUNINN
Útgefandi:
Málfundafélagið „Huginn".
Ritstjórn:
Gísli Jónsson,
Baldur Ragnarsson.
Gunnar Baldvinsson.
Prentstjórn:
Ólafur Asgeirsson,
Hreggviður Hermannsson,
Jón Hallsson.
Prentverk Odds Björnssonar It.f.
£-■ J
ÞANKABROT
Fyrir nokkrum árunt barst skóla-
meistara spurning í spurningakassan-
um, er hljóðaði eitthvað á Jressa leið:
„Væri ekki æskilegt að koma á stofn
bókaverzlun í skólanum, er seldi nem-
endum og keypti af jreim gamlar bæk-
ur?‘“ Skólameistari svaraði því til, að
liann væri andvígur hvers kyns „rnang-
araskap“ innan veggja skólans.
Eins og nú standa sakir, er Jrað geysi-
há upphæð árlega, er nemendur verja
til bókakaupa. Er ekki hægt að lækka
Jressa upphæð til muna með Jrví að
koma á fót áðurnefndri verzlun? Auk
þess kæmi hún í veg fyrir. að mikið
rnagn bóka færi í súginn. Það er ekki
svo lítið, Jrað vita Jreir bezt, sem eitt-
hvað eru kunnugir bókagTafreiti skól-
ans, háaloftum heimavistanna. Það er
vitað, að árlega gengur mikið af bók-
um kaupum og sölum innan skólans,
einnig gengur rnikið að erfðum milli
systkina, frænda og kunningja. Þrátt
fyrir þetta glatast mikið af bókum, og
aðrar eru keyptar hæsta verði í stað-
inn.
Bókaverzlun í þessu skyni, er rnyndi
draga úr bókakostnaði nemenda og
stuðla að betri nýtingu bóka, ætti því
ekki á nokkurn hátt að verða skólan-
um til álitshnekkis.
Anægjulegt væri, ef skólameistari
vildi virða Jaessi skrif Jress að láta í
Ijós álit sitt á því, er nú hefir verið
sagt.
Dimittendus.
Gleðilegt sumar, pökk fyrir vetur-
inn.
f. h. blaðstjórnar
Gunnar Baldvinsson.
Skákþáttur
Um [jessar mundir er öllu skáklífi
innan skólans lokið, enda komið
ískyggilega nálægt pról'um. Menn eru
orðnir alvörugefnir og þungt hugsandi
um sinn hag. „Skyldi ég nú fá. . . .“,
má lesa út úr andlitunum. I janúar
tefldu Ottó Jónsson kennari og Vil-
hjálmur Þórhallsson fjöltefli þannig,
að Jreir léku sinn leikinn hvor. Þetta
var nýjung í skólanum, en ekki töp-
uðu Jjeir félagar neinni skák að heldur,
[jrátt fyrir jjaó að örðugra hlýtur að
vera að tefla þannig. Nokkru síðar fór
frarn bændaskák. Ólafur Gíslason og
Helgi Jónsson skiptu liði. Leikar fóru
þannig, að liðin skildu jöfn með 25
vinninga hvort eftir afar spennandi
keppni. í nokkurs konar keppni um
hraðskákmeistaratitil skólans bar Ól-
afur Gíslason bæstan hlut, og hlaut
hann að launum kennslubók í skák,
sent Ottó Jónsson gaf. Fleira kann ég
ekki að segja um skáklíf hjá okkur að
sinni. Auðvitað kernur það fyrir nærri
daglega, að við mátum og erunr mát-
aðir í öllum mögulegum skilningi, en
Jrað tilheyrir aðeins liversdagsleikan-
um. Eg vona, að þeir, sem í vetur hafa
lagt heilann i bleyti við tafl, haldi því
áfram 02; komi hálfu verri viðureionar
o o
til leiks næsta vetur.
Hrókur.
Amfígórí
Svo segja fróðir menn, að til sé sá
háttur Ijóðagerðar, er amfigóri nefn-
ist. Hefir oss skilizt, að hér sé um
heldur léttvægan skáldskap að ræða,
og nrunu helztu einkenni lrans þau,
að fjóðlínur hljónri vel, en séu ger-
sneyddir viti. Væri næst að ætla, að
lrér væri unr nýtt afbrigði atómskáld-
skapar að ræða, ef Swinburne lrefði'
ekki nokkuð ort nreð þessum hætti.
Kynnunr vér lesendunr „Munins" hátt
Jrennan nreð einni vísu (ortri með
hjálp orðabókar):
Dræsa af drós, skylt drasinn, sjá drasla,
Jrar dordingull djarfur, senr dafnar af
drafla.
A dreyra, sem drýpur úr dryllu við
drykkju,
skal dreypa í draunri af drykkfelldunr
draug.