Muninn - 15.02.1955, Blaðsíða 7

MUNINN
7
Hrærivélin
Það er ósk margra, að með hækkandi sól
hefjist í skólablaðinu nýr þáttur, sem verði
ætlað það hlutverk að gagnrýna félagslíf
skólans og annað, sem þar fer fram. Vissu-
lega er ekki vanþörf á því. Það er kominn
tími til að lirista menn upp úr þessum
gömilu liáttum, láta þá vakna og líta í kring-
um sig. Láta þá sjá, að heimurinn sé stærri
en hugur þeirra. Undirstaða allrar starfsemi
er gagnrýni. Án allrar gagnrýni hlýtur allt
að staðna. Án allrar gagnrýni er allt tekið
gott og gilt, hversu úrelt sem það kann að
vera.
Állir hljóta að viðurkenna, að inn í fólags-
lif skólans þarf að veita nýjum straumum.
Það þarf að opna alla glugga og láta hress-
andi ,nýja vinda streyma um staðnaða hugi.
þykir nærri því vænt urn þær, þær flytja
fögnuði blandinn frið í hjarta mitt. En nú
:er friðurinn úti. Inn kemur hópur glað-
værra yngissveina og með þeim stúlkur. En
vegna þess, að ég j^oli tæpast hinn ídiotiska
ungmeyjahlátur, sem þeim hlýtur að fylgja,
hypja ég mig út.
Ég tek til fótanna og hleyp allt hvað af
tekur upp í Vist. En þar finn ég enga ró.
Þar er allt á tjá og tundri, hinir og aðrir að
búast til brottferðar, hver lieldur til sinna
(lieimahaga. Ég hugsa með mér: „Nú, það
er naumast, að ég er orðinn rólégur, þoli
enga ókyrrð!“ Ég stramma mig upp og geng
um neðsta ganginn, lít inn til margra, en
hvarvetna eru strákarnir úðrandi og önn-
um kafnir að ferðbúast. Ég kveð flesta með
kurt og pí og óska öllum gleðilegra jóla.
Úti er mugga. „Ég fer samt,“ hugsa ég með
mér. Og ég geng einn rníns liðs út í myrkrið
og mugguna.
Ágúst Sigurðsson frá Möðruvallakl.
Þessi þáttur kemur að vísu nokkuð seint,
þar sem öllu félagslífi innan skólans má
heita lokið þennan vetur, en vonandi verð-
ur hann fræ að þeim vísi, sem vaxi í skóla-
blaðinu næsta vetur.
Blaðið er og hefur verið lélegt og til há-
borinnar skammar fyrir nær 300 manna
menntaskóla. Menn hafa ekki gert sér ljóst,
að blaðið er þeirra málgagn og þeir eiga að
skrifa í það, en ekki eingöngu ritnefndin.
(Þessar sífelldu sögur, kvæði, frásagnir og
tímabrandarar eru ágætt efni út af fyrir sig,
en það er ekki nóg. Blaðið er fyrst og frernst
fyrir skólann og starfsemi hans, og þess
vegna hlýtur það að fjalla eitthvað um
hann.
I málfundafélaginu á sania úrkynjunin
sér stað. Alltaf þessir sömu, pólitísku jaxlar,
sem stíga í stólinn og rífast æ ofan í æ um
sama pólitíska kjaftæðið. Málfundafélagið
er fyrir alla nemendur, en ekki einstakar
stjórnmálapípur eins og verandi varaform.
félagsins benti á fyrir skemmstu. Núverandi
formaður félagsins og verðandi fomiaður
þess ættu að reyna að hafa umræðuefnin al-
þýðlegri og skemmtilegri, svo að sem flestir
geti tekið til rnáls. Umræðugrundvöllurinn
hlýtur að liggja víðar en á stjórnmálasvið-
inu. Hinir mörgu, auðu stólar á fundum
félagsins ættu að benda þeinr á það.
Hvers vegna starfar ekkert leikfélag hér?
Það er alkunna, að allmargir í skóla þess-
urrí hafa ágæta hæfileika til að gretta sig til
skemmtunar í fámennum klíkuhóp. Hvern-
ig væri, að þeir reyndu að gretta sig í félagi
framan í alla nemendur til skemmtunar?
Hér hefur aðeins verið stiklað á stærstu
liðunúm, enda ekki gert ráð fvrir, að allt
fæðist með frumburðinum.
Skólafélagar! Gott félagslíf kemur ekki af
sjálfu sér. Það eru þið, senr eigið að skapa
það. Hafið þið hug á því? Ef þið hafið hug-
myndir, þá mun þessi þáttur koma þeim á
framfæri.
K. R.