Muninn - 01.02.1972, Blaðsíða 5

LRBS
AKLREYRENSIS
8 gr. Formaður Hugins
hefur yfirumsjón
og eftirlit með
starfi allra deilda
og ráða Hugins.
Akureyri. Þetta nafn hljóm
aði fjarlægt í eyrum manns.
Jú, þetta er þarna fyrir norð-
an, þar sem tómur snjór og
kuldi er á vetrum, og þar sem
fólkið talar með stórum pé-
um, káum, emmum og téum.
Svo skiða þeir þarna líka. —
Þangað var ferðinni heitið
haustdag nokkurn fyrir þrem-
ur árum. Svolítið upp með sér
kvaddi maður vini og vanda-
menn. þvi að nú átti maður
að verða menntskælingur.
Þetta orð hafði öðruvísi hljóm
an en öll önnur orð, þar að
auki komu alltaf myndir af
þeim í Mogganum á sauii-
ánda júní með hvítu rósina i
hnappagatinu og með húfu.
Það hlaut að vera gamar. að
eiga svona húfu og mynd í
Mogganum.
Síðan hef ég uppliíað það
að sjá Akureyri birtast úr skýj
unum. Setið við bækur og
annan verknað; gengið um
Hafnarstræti, þar sem stöðu-
mælarnir eru. Snjór hefur fall
ið til jarðar, og ég hef troðið
hann í strigaskóm í næstum
þrjá vetur með skólatöskuna
undir handleggnum; farið upp
og niður kirkjutröppurnar og
séð menn kasta vatni utan í
guðshúsið. Og klukkurnar
klingdu á korters fresti.
Utan í brekkunni hanga
húsin og virðast geta dottið
fram yfir sig þá og þegar, en
niðrá eyrinni hlyldcjast göt-
urnar á milli húsa, sem dreift
hefur verið af handahófi. í
öllum þessum húsum er fólk,
venjulegt fólk, en þó öðruvísi
en venjulega fólkið heima.
Það virðist lifa í sínum sér-
staka kassa og þekkir ekki
fóikið eða vill ekki þekkja
það, sem býr í næsta kassa.
Það er eitt á parti. Það er
eins og Palli sé ennþá einn í
heiminum. Fólkið virkar kann
ski hrokafullt út á við; er á-
nægt með sig og sína og þolir
illa, að bænum sínum sé hall-
mælt. „HelvíTis hálfviTi
erTu,í‘ hrekkur þá kannski
uppúr því, en sumir telja þaö
versta blótsyrði Norðlendinga.
Þó held ég, að þetta sé nú
sossum bezta fólk.
Það fer til vinnu sinnar í
verksmiðjuna eða á aðra staði
með hitabrúsa og nokkrar
brauðsneiðar í makkintósdoll-
um. Flýtir sér með stýrurnar
í augunum, og kirkjuldukkurn
ar klingja átta. Dagurinn líður
við vanabundin störf. Sama
handahreyfingin er endurtek-
in æ ofan í æ; sama hugsun-
in hugsuð. Kaffið er drukk-
ið með brauðinu, sem hefur
sama bragð og í gær. Svo er
klukkan orðin fimm. Fólkið
lokar dyrunum á eftir sér og
heldur heim á leið með tóm-
ar makkintósdollur. Átta tím-
arnir eru liðnir. Nú er hægt
að dunda eitthvað fram að
kvöldmat, opnað svo fyrir
kassann og setið við bjarma
skermsins með bláma í and-
litinu þangað til rúmið kallar
og nóttin kemur. Ófæddur er
næsti dagur, sem verður tví-
fari allra hinna. Á eldhúss-
borginu stendur full bitadolla.
Fólkið sofnar ánægt, því að
framtíðin er trygg; bara að
mæta á morgun og vinna átta
tímana. Það verður örugglega
vinna, þótt það rigni, blási
eða lygni. Og það er eins og
fólkið verði vanabundið sem
vinnan. Kannski verður það
eilítið þröngt í hugsun. Vill
ekki láta breyta neinu, því að
þá gæti það ekki gengið sömu
götuna, eða þá, að áttatím-
arnir breyttust. Geðsveiflurn-
ar verða minni. Götuslóðinn
þrengri, þar sem fátt er um
beygjur eða brekkur og alls
engir afleggjarar.
Allt kom þetta undarlega
fyrir sjónir, er ég kom hér
fyrst. Ættaður úr sjávarplássi,
þar sem veðrir ræður næstum
öllu um hagi og atvinnu fólks
ins.
Um miðja nótt guðar for-
maðurinn á gluggann og ræsir
í róður. Eiginmaðurinn rís úr
rekkju og skilur konu og börn
eftir. Svo líður nóttin. Þegar
grá skíma morgunsins er á,
halda hvítklæddar konur í stíg
vélum til vinnu sinnar. Hvítar
skuplur eru á höfðum og
svuntan og hanzkarnir í hend
inni. Fisklyktin berst á móti
þeim, þegar þær ganga inn í
stöðina, þar sem gulum þorski
er breytt í Bandaríkjadali eða
bláum ufsa í þýzlc mörk. Ef
það er hrota, er unnið fram í
rauðan dauðann, því að ekki
má aflinn skemmast. Eitt eftir
miðnætti halda vinnulúnar
konur og menn heim í hátt-
inn. Kattarþvottur er látinn
duga. Draumarnir bíða og
næsti dagur. — En svo koma
tímar, er veðurguðirnir ham-
ast og ekkert er róið. — Land
lega. — Bátarnir liggja hlið
við hlið í höfninni. Þeir kippa
í festarnar til að losa sig, en
vagga svo létt þess á milli.
Nú synda fiskar óáreittir, og
enginn vinna niðrí stöð. Sjó-
menn ganga með höndur í vös
um, en sjórinn er bólginn og
vindurinn gnauðar. Vindarnir
stjórna lífinu. Hér blóta menn
veðrinu með órödduðum
hljóðum og litlum stöfum og
sumir gera greinarmun á kvöl
um og hvölum. Þetta fólk er
í meiri tengslum við náttúru-
öflin. Skapgerðin verður eins
og vindarnir. Logn og blíða,
allhvasst eða hávaða rok með
éljum.
Með þessu er ég ekki að
mæla með þrældómi myrkr-
anna á milli. Mér finnst bara,
að þegar sami hluturinn er
gerður á sama stað á sama
tíma með sömu aðferð, hljóti
þeir. sem svo gera, að verða
eins og þankalausar vélar.
Krói.
Það hefur enginn gengið
þess dulinn, að félagslíf inn-
an Emmu í vetur hefur nán-
ast sagt verið lítilfjörlegt.
Þó að það standi í lögum
skólafélagsins, að málfunda-
deild eigi að halda minnst
einn málfund á vetri, þá er
það ögn ,,Iousy“ að fylgja lág
markinu, eða hvað finn'st þér,
Rögnvaldur? Hvar eru svo
þeir sérfróðu menn, er oss
skyldu fræða um þjóðmál?
Hættu nú hinum árangurs-
lausu og illsjáanlegu ræktun-
arstörfum þínum og stattu fyr
ir málfundi áður en kjörtíma-
bili þínu lýkur hinn 1. marz,
að óbreyttu ertu ekki starfi
þínu vaxinn.
Af öðrum deildum er svip-
aða sögu að segja, og er það
leitt. Hverju er að kenna þessi
deyfð, sem í vetur virðist hafa
lagzt yfir félagslífið? Áhuga-
leysi nemenda eða getuleysi
þeirra, sem við höfum kosið
til að stýra félagsmálum.
Ég vil vísa til framanritaðr-
ar 8. gr. skólalaganna, því að
ég skil hana á þann veg, að
formaður skuli verka sem
hvati á stjórnarmeðlimi und-
irdeilda og hotta á þá, er lítið
gerizt. I þessum efnum hefur
forystan brugðizt algjörlega,
því að sá, er skyldi hotta, hef-
ur reynzt svo til dauður punkt
ur allan þann tíma, sem hann
hefur ríkt.
Sem dæmi um það, sem
virðist vera áhugaleysi, má
nefna, að í vor datt út einn
af meðlimum tónlistardeildar.
í haust var þetta lausa sæti
auglýst, og fram komu tveir
menn með framboð, en enn-
þá hefur ekki verið kosið. Þú
áttir, Sigurgeir, samkvæmt
þeim lögum, sem þú hefur oft
hampað, að standa fyrir þess-
um kosningum, en nú eru
liðnir 3 mánuðir síðan þær
kosningar áttu að fara fram,
en ekkert hefur bólað á þeim.
Hverju er til að svara?
Antabus.
ARÐLR
— hvað er það?
Tekjuafgangi kaupfélags er skilað aftur sem arði til
félagsmanna — eigendanna. Því meir sem félagsmað-
ur verzlar við kaupfélag sitt, því fleiri krónur fær
hann í arð.
í árslok 1970 áttu félagsmenn KEA — 5813 að tölu —
inneignir, sem myndast höfðu á þennan hátt hjá kaup-
félaginu, að upphæð
Kaupfélögin eru frjáls samtök til bættra lífskjara og
aukinna framfara.
Nemendur!
Kynnið ykkur starfsemi kaupfélaganna!
KAUPFÉLAG
EYFIRÐINGA
5