Heimilisblaðið - 01.12.1924, Page 7

HEIMILISBLAÐIÐ
127
kristinn maður, það vissi eg ekki fyr, eg
vildi ekki hræsna og þess vegna vildi eg
ekki taka þátt i bænagjörðunum og sálma-
söngnum með ykkur, þó að eg sæi að það
krygði ykkur. Nú skil eg, að bæði þið og
^rottinn sjálfur hafið beðið eftir mér og
beðið fyrir mér. Nú er eg
horfinn heim til Drott-
lus aftur; og eins vona eg
að eg komi heim til ykkar
að þakka ykkur, eins
«g eg þakka nú daglega
ireisara mínum fyrir alla
náðun hans«.
Hann átti fyrst engan
bróður í trúnni á skipinu.
Hn svo rakst hann einu
sinni af heudingu á dreng
a þiljum uppi. Hann sat
þar og var að lesa í Nýja-
testamentinu sínu. Þessi
örengur fæddist honum
ljl liðs eins og bróðir. Þeir
aUn margar blessunarrík-
ar stundir saman, þvi að
drengurinn var öruggur og
kiðjandi. Og hann ritaði
þeha móður sinni: »Við
lveir lifum með Drotni
kör á skipinu. Þeir eru
Uláske fleiri. Guð veitþað.
^n> þeir eru þá kristnir á
Hun«.
Að ári liðnu kom hann
heim — heimiliðdró hann
^°eð kærleikskrafti sínum.
1 á var hann styrkur í anda
f^rottins og ávalt glaður
1 Hrotni. Hann var bless-
aður af Drotni og varð mörgum til blessunar.
En ástvinir hans, heimilið hans, fékk ekki
að halda honum nema skamma stund. —
Hann varð fyrir slysi og það dró hann til
öauða og þá fór hann til bezta heimilisius,
hl borgar Guðs lifanda, auðmjúkur og glað-
Ur — i blóma lífsins hér á jörðu.
Gleymið nú ekki þessari sögu, kæru for-
eldrar, sem lesið hana eða heyrið. — Hún
gerðist fyrir nokkrum árum.
Börnin fara frá ykkur út i heiminn og
þið vitið ekki, hvert þau muni stefna. —
Biðjið þá Drottinn fyrir þau, eins og þessir
foreldrar, sem nú er sagt frá, og Guð heyr-
ir fyrirbænir ykkar. Þau geta ekki glatast.
Örvæntið ekki, þó að óvænlega horfi fyrir
þeim. Segið ekki: Við báðum og báðum
og barnið okkar kom ekki heim, hvorki
til okkar né Drottins. Munið eftir því, að
Guð hefir ekki heitið ykkur að sjá, heldur
hefir hann sagt:
»Sælir eru þeir, sem ekki sjá, en trúa þó«.