Heimilisblaðið - 01.11.1926, Blaðsíða 6

122
HEIMILISB L';A ÐIÐ
Sæll er Jóhannes og öll önnur börn Guðs,
sem lifðu nær Drotni en aðrir; peir sáu líka
dýrð lians glöggara og uxu að trausti og
elsku til hans.
Og þegar svo ljósið frá Jesú er búið að
lýsa upp hjarta einhvers manns, pá getur
ekki hjá pví farið, að pað ljómi af lífi hans,
svo hann verði Ijós öðrum mönnum.
Pað er munur á Haustliolmvitanuin, sem
lýsir 12 mílur á sjó út, og á 5 eða 10 kerta
lampa, sem lýsir í einhverjum stofugangi.
Pað er sagt um Jóhannes skírara, að hann
liafi verið logandi og skínandi ljós. Hann var
ekki ljósið, en hann átti að vitna um ljósið.
Og pað getur hver sá, sem kynst hefir ljósinu
Jesú. Vér slculum vitna uin frelsara vorn með
lífi voru. Það verður, pegar orðið verður hold
í oss, pegar pað sést, að vér erum ekki að-
eins heyrendur orðsins, heldur gerendur pess;
[iegar pað sést,- að eins og logandi kerti eyðir
sjálfu sér og verður minna og minna, svo
hverfur líka vort meðfædda bráðlyndi, stæri-
læti o. s. frv. meira og meira, og Krists lund-
erni próast í oss. Og vér eigum að vitna um
frelsara vorn með munni vorum, eins og Jó-
hannes gerði fyrir háum og lágum með allri
djörfung. Vér knýjumst til' pess pví meira,
sem vér fyllumst kærleika Krists og með-
aumkun með peirn, sem [ægar hér í heimi
ganga í myrkrinu og munu lenda í myrkrinu
eilifa, ef peir snúa sér ekki.
Einu sinni tók sjóliðsforingi einn dóttur
sína með sér í leiðangur. IJún sá pá háseta
einn vera að koma r lag ljóskeri pví, er vera
skyldi öðrum skipum til varnaðar. »Hvað ert
pú að gera?« spurði lnin. »Eg er að koma
Ijóskerinu í reglu«. »Til hvers er pað?« spurði
hún. Hann sagði, að [iað væri sett upp til
þess að önnur skip skyldi eigi sigla á [tá, svo
að slys lilytist af. — 1 öðru sinni var sami
farmaður að greiða kaðla. Pá kom vindhviða,
sem peytti peim til, svo að þeir fóru allir í
eina bendu. Ilann reiddist og fór að blóta
og ragna. Pegar litla stúlkan heyrði pað, pá
ldjóp hún niður í káetuna og kom aftur upp
með seðil í hendinni og rétti hásetanum. Á
seðilinn var ritað: »Pú skalt ekki leggja nafn
Guðs píns við hégóma«. »IJvað pýðir pað?«
spurði hann. »Pað er ljósker, sein á að lýsa
pér, til að varna slysi«, svaraði lnin.
Pað er pað, sem á ríður, fyrir öll börn
Guðs, að pau hafi leiðarljósið sitt í góðri
reglu á siglingunni gegnum heiminn, gangi
sjálf í ljósinu og séu ljós öðrum mönnum. Pá
lifum vér í sannleika hamingjusömu lífi o
komumst heil á húfi í höfnina himnesku, tn
liins fyrirheitna lands. Par býr Jesús sjálfur,
Ijós heimsins og vort ljós, mitt á meðal vor,
og pá sjáum vér dýrð hans«.
----------—
Sunnudag'smorg’unn.
Klukkurnar kalla,
kirkjan öllum opin er,
fram til að falla,
að fótuin Jesú pér.
Peir, sem pjáðir líða,
prá að finna hvíld og ró
eins og börn, sem bíða,
blíðrar móður fró.
Andi, helgi andi,
einum Guði hjartað slær,
andi, föður andi,
alt, sem blessað fær.
Klukkurrjar kalla,
kirkjan öllum opin er,
höfði að halla
að hjarta, Jesú, pér.
Jleilög lnigga tekur
himnesk vonin björt og skær,
ein pann unað vekur,
alt, sein læknað fær.
Jesú, kæri Jesú,
Jesús, bænarorðin mín,
Jesús, blíði Jesús,
jeg ber upp til pín.
fcc r