Heimilisblaðið - 01.11.1926, Blaðsíða 14

130
IIEIMILISBLAÐIÐ
Drottinn afstýri af náð sinni ógæfunni miklu, sem
vofir yfir Gyðingiinum og gefi þeim hjarta til að sjá
hana, áður en það verður um seinan, svo að þeirn
verði ekki sökt í þrældóm og eymd með öllum ást-
vinum sínum. Mig hryllir við að sjá, hvernig farið er
með Gyðinga hér; þeir voru hér um daginn seldir
hérna á torginu í þrældóm.
Vertu sæl, elsku Kládía, ber þú Naómi kæra, lotn-
ingarfulla kveðju frá mér og foreldrum hennar og
Javan bróður hennar, elztu vinunum mínum, Blessun
Guðs sé með ykkur öllum. Ó, að Guð vildi heyra þær
bænir, sem daglega stíga upp frá hjarta bróður þíns.
Marcellus".
Mjög gladdist Kládía af þessu langa. bréfi bróður
síns. Ilún furðaði sig mest á þeirri stefnubreyt-
ingu, sem hann hafði tekið í trúarefnum. En það
olli henni engrar áhyggju. Upp frá þessu hlýddi hún
á orð Naomí og fylgdi jafnvel áminningu bróður
síns um það, að lesa af kappi í ritum Móse og spá-
mannanna; vinkona hennar, Naómí, átti fagurt afrit
af þeim. Og Naómí tók því, sem um hana var ritað
í bréfinu, með óblandinni gleði 'og þakklæti, sérstak-
lega því, að hann hefði snúið huga sínum frá skurð-
gcðum og dýrkaði nú hinn sanna Guð. Ilún hafði
lengi borið ástarhug til hans, og þess vegna varð
fögnuður hennár því meiri. — Hún fann, að sú ást;
sem hún hafði borið með leynd til hans, var nú eng-
in synd framar, og höfðu trúarskoðanir hennar tals-
vert breyzt, eftir það er hún átti samtalið við Maríu
frá Betaníu. —
Alt sem hún hafði heyrt þá auðmjúku ambátt
Drottins segja, hafði fundið djúpan jarðveg í hjarta
hennar; fyrir Guðs náð höfðu þau orð sannleikans,
sem hún hafði til hennar talað, fest rætur í sálu
hennar. Hún gat ekki hrundið því úr huga sér, og
svo dáðrík, sem hún var og ákveðin, þá einsetti hún
sér að láta einskis ófreistað til að komast að réttri
niðurstcðu í því máli, því að hún fann að eilíf vel-
ferð hennar bygðist á því.
Áhrifavaldi sínu beitti hún við Debóru gömlu og
gat fengið hana til að ganga með sér heim til þess-
arar kristnu vinu sinnar og dvaldi þar, svo lengi sem
hún gat það alveg óhult, og áttu þær þá oft tal sam-
an langtímum saman í trúnaði. Debóra vjssi ekki,
að María væri ein af þessu 'kristna fólki, sem allir
Gyðingar hötuðu, því að þá hefði Naómí ómögulega
getað fengið hana til að fylgja sér þangað á laun.
Ritfregn.
„Fjórtán dagar lijá afa“. Hrein-
lætis- og' hollustureglur handa börn-
um. Eftir Árna Árnason, héraös-
lækni í Dölum.
Hér er um bók að ræða, sem hver
fjölslcylda á landinu ætti að eiga
Iianda börnunum. Par getur hvert
barnið lesið eða fengið að heyra uin
handaþvott, hreinlæti og þrifnað, borð-
reglur, fótaferð og háttatíma, kossa,
mat og melting, áfengi, tóbak, kaffi,
öndun og blóðrás, liörundsþvott og
kulvísi, lús, kláða og geitur, orma og
sullaveiki, sóttkveikjur, berklavciki
og hráka, að bera líkamann vel. Síð-
ast eru taldir leikir og vinna.
Afi segir þeim Ásu og Sigga frá
þessu öllu á 14 dögum, sína söguna
á hverjum degi. Verður úr því samtal
milli þejrra. Pau spyrja, og afi svar-
ar. En það er aíi, sem byrjar sam-
ræðurnar.
Ilöfundurinn á þakkir skiliö fyrir
bókina. Hann lýsir tilgangi [>sssa litla
bældings (48 blaðsiður) meö þessum
orðum:
»Heilsan er dýrmæt Guðs gjöf. Pað
finnum við bezt, ef við verðum veik
eða missuin hana. Við eiguin þess
vegna að leggja kapp á að vernda
heilsuna. Afi gaf systkinunum ýms
heilræði í þessu skyni. Pessi. heilræði
hafa börn gott af að læra. Pau standa
í þessari bók, og börnin eiga að lesa
liana vandlega og — fara eftir henni«.
011 er bókin með myndum, og svo
ódýr, að allir geta eignast liana. —
Að því er málið snertir, færi t. d.
betur á að sleppa orðum eins og
»bakteríur« og »smitast«, og hafa í
þess stað eingöngu íslenzku orðin
»sóttkveikjur« og »sýkjast«. Nauð-
synlegt er að koina íslenzhunni sem
fyrst á varir barnanna, til þess að
þeim verði hún tömust.