Heimilisblaðið - 01.08.1920, Qupperneq 7

HIEMILISBLAÐIÐ
119
sig, i smáhópum, eins og stór-veizla stæði
til. En á meðan ráðgaðist Jesús við menn
sina, og Mikkael stóð á meðal þeirra, eins
og hann væri einn af þeim. Jesú brosti til
hans i hvert sinn, sem augu þeirra mætt-
ust. Og svo benti hann honum að rétta sér
brauðin. Og svo var alt hljótt nokkur augna-
blik. Og Jesús horfði til himins og þakkaði
Guði. Fór siðan að rétta lærisveinunum
brauðin, eitt, tvö, þrjú, fjögur, fimm — og
sex og sjö og alt af hafði hann brauð á
milli handanna, og lærisveinarnir héldu
áfram að sækja til hans brauð handa fólk-
inu, og enginn varð útundan.
Þetta lók langan líma, Mikkael hjálpaði
Andrési i margar klukkustundir — og hljóp
siðan upp i brekkuna og fór að smiða sér
hljóðpipu, og virti fyrir sér þessa kynlegu
sjón; grasflöturinn var eins og feikna stór
blómreitur, með allavega litum blómum,
og hann blés i hljóðpipuna og söng af
fullum hálsi og var alveg frá sér numinn
af kæti.
Nú hafði hann þó sögu að segja mömmu
sinni, þegar hann kæmi heim.
IV.
Það fer ekki ætið eins og við ætlum.
Þegar Mikkael kom heim, voru einhverir,
sem á undan honum höfðu komið yfirum
vatnið, búnir að segja móður hans alla
söguna.
Hann hitti móður sina á þvottalorginu og
hrópaði til hennar: Mamma, eg hefi gert
kraftaverk!
— Nei, ertu nú kominn aftur, drengurinn
minn. Guð blessi þig. Hvað er það, sem þú
ællar að segja mér i fréttum?
— Eg hefi gert kraftaverk!
— Nei, Mikkael minn, það er nú visl ekki
alveg rétt hjá þér. Eg er búin að heyra frá
þvi sagt; en hver var það, sem gerði krafta-
verkið?
— Það varst þú, mamma! Þvi að það
varsl þú, sem bakaðir brauðin og gafst
mér þau.
— Nei, eg gerði ekkert kraftaverk. Það
sem eg gerði, var að öllu leyti eðlilegt, það
mundi hver móðir hafa gerl. Nei, en hver
gerði kraftaverkið?
— Jesús Kristur?
— Jesús Kristur, já, — og þú, þið báðir.
Ofurlítil barnshönd og voldugur frelsari
geta gert kraftaverl.
fón ^idalin biskup
1720 - 30. ágúst - 1920.
Jón biskup Vídalín Þorkelsson er fæddur
21. marz 166G i Görðum á Álftanesi. Faðir
hans var Þorkell Arngrimsson lærði á Mel
i Miðfirði, Jónssonar; Arngrímur kallaði sig
fyrstur Vídalin, þvi að hann var uppalinn i
Viðidal. Móðir Jóns var Margrét Þorsteins-
dóttir, prests að Holti undir Eyjafjöllum,
Jónssonar prests, Þorsteinssonar, þess er
Tyrkir myrtu i Vestmannaeyjum (1627).
Ein systir séra Þorkels var Hildur móðir
Páls lögmanns Vídalins.
Ellefu vetra misti Jón föður sinn og lét
hann ekki mikið eftir sig, þvi að sagt er, að
þeim langfeðgum hafi ekki látið búskapur,
og varð Jón því snemma að fara til vanda-
lausra. Dvaldi hann 10 ár eftir lát föður
síns á ýmsum stöðum, hjá mágum sinum
og frændum og átti oft örðugt uppdráttar,
svo að slundum varð hann að hverfa frá
lærdómnum og stunda útróðra i Vest-
mannaeyjum á þessum æskuárum sinum.
4 22. ári (1687) sigldi hann til Kaup-
mannahafnar og var þar tvö ár við háskól-
ann með tilstyrk frænda sinna og gekk sið-
an undir próf i heimspeki og guðfræði og
og fékk vitnisburðarbréf i meðallagi, »sem
i þá daga var sjaldfengið og þótti stór
titilk, segir Jón próf. Halldórsson (sjá Bisk.
Sögufél. I. 349).
Að afloknu prófi gekk Jón Vídalin i her-
þjónustu og er sagt, að kunningjar hans
hafi talið honum trú um, að það væri fljót-
asti vegurinn til virðingar. Var hann í her-