Heimilisblaðið - 01.08.1920, Qupperneq 10

122
HEIMILISBLAÐIÐ
Þú konist eins og engill, minn ungi, kæri son,
frá æðra heimi færðir mér nýja gleði’ og von.
Sú gleði var elskan, sem augun lýstu þin
af unaðargeisium þeim vermdist sálin mín.
Sú von benti’ á framtíð. Eg hélt það yrði hér.
En himneska framtiðin hrosir nú við þér.
I anda það sá eg, að engill sendur var,
er önd þína sólti og hana’ í Guðs faðm bar.
Svo vcl er þér borgið. En samt eg syrgi þig.
Að sjá þitt auða skarðið er þungt fyrir mig.
En ei skal þó mögla, þvi gotl er guðlegt ráð.
Gjörvöllu hann stjórnar af visdómi’og náð.
Þvi verði lians vilji. Hann vill hið bezta mér.
Hanu vill eg undirbúisl að finna þig hjá sér.
Br. J.
II.
Þeir bræðurnir litlu báðir
nú búa i föðurs hendi.
Og faðirinn — engum fjærri —
lil foreldranna þá sendi,
að færa þeim helga huggun
i harminum þeirra striða, —
þvi auð eru skörðin eftir
þá efnis-sveinana friða.
Sem ósýnilegir englar
þeir eru hjá föðu’r og móður.
Þeir tala með engla orðum
um uppheims-föður og -bróður:
Að faðirinn fóstrar sveina,
og foreldrana hann styður,
svo breiðist yfir þau bæði
hans blessaði kærleiks friður.
Og bróðirinn bezti hefir
hjá bræðrunum vist þeim fengið,
svo undirbúnings við enda
þau inn fái þangað gengið.
Og þá verður fegins fundur,
og fullgrædd verða þá sárin.
Og samveran helg mun haldast
um himnesku, mörgu árin.
Þólí englanna orð að visu
sé’ eyrunum dulin manna,
á tal þeirra hlýðir trúin
og túlkað fær efnið sanna.
Og nærvera ungra engla,
í Alföðurs kærleiks-mundu,
býr foreldrum andans unað, —
og einnig á reynslustundu.
Br. J-
Rykið.
Ryk er nærri alstaðar i þvi lofti, sem vei
öndum að oss. Og þvi meira ryk sem el' 1
loftinu, því fleiri sóttkveikjur eru i þvi.
Jafnvel uppi i sveit, þar sem loftið er þó
ferskara og hreinna, er mikið af sóllkveikj-
um, en auðvitað ekki eins mikið og í bsej*
unum. Til allrar hamingju fer ekki alí Það
ryk, sem við öndum að oss, alveg ofan 1
lungun, sérstaklega, ef vér öndum með nel*
inu, enda er það hollast og réltast, og sjálf'
sagt að áminna börn um það svo sncmma
sem unt er, til þess að það verði að vana-
Þegar lungu úr bæjarmanni eru skoðuo
eftir lát hans, þá eru þau eigi rauðbrún.
eins og þau eigá að réttu Iagi að vera, heW'
ur geta þau oft verið alveg dökkgrá. Þetta
kemur af hinni miklu mergð rykagna, sem
hann hefir andað að sér árum saman.
Auðvitað er það skaðlegt, að anda að sei
miklu ryki, blönduðu sóttkveikjum. E’1 1
allrar hamingju eru ekki allar sóttkveikju1
jafnskáðlegar; flestar eru jafnvel óskaðvæn'
ar, en sumar, einkum tæringar-sóltkveikj'
an, eru mjög hættulegar.
Loftið er hreinast úti á sjónum og ÞeS®'
vegna er það bæði hressandi og styrkjan 1
að vera í siglingum Iangar leiðir.