Heimilisblaðið - 01.09.1936, Blaðsíða 8

134
HEIMILISBLAÐIÐ
SKUGGINIV
■Skáldsaga, eftir George Owen Baxter.
XI.
Geigværdeg skýring.
Tom stökk til hliðar og' leitaði sér skjóls.
Fyrir utan kvað við margraddað .hróp,
g-rimdarlegt eins og í glorhungruðum
úlfahóp.
»Þún eyðist til að flytja þig í flýti, dreng-
ur minn«, sagði gamli sheriffinn með ró-
legri röddu fyrir utan dyrnar. »Það væri
ef til vill hyggilegast, að þú lykir við það,
undir eins, í stað þess að bíða þangað til
þú getur ekki meira vegna hungurs og verð-
ur alveg örvinglaður«.
»Hvað er það, sem þér ráðleggið mér að
gera?« spurði Tom.
»Til að koma hingað út og gefast mér
á vald. Þá gef ég þér það loforð, að ég skal
vernda þig gegn múgnum. Hér eru upp-
stökkir menn og harðgerðir, Tommy, og þá
klæjar blátt áfram í lúkurnar eftir að ná
í þig. En ég er nú kannske örlítið harð-
fengari en þeir, og þeir voga sér ekki að
leggja hendur á þig, ef ég banna það.
Komdu nú heldur út og gefstu mér á vald,
Tommy«, sagði hann ginnandi. »Ég skal
sjá um, að þú verðir löglega yfirheyrður,
að myndir verði teknar af þér handa blöð-
unuro, og að þú verðir hengdur eins vel
og vandlega og þú frekast getur á kosið.
Ég skal segja þér, Tommy. Þú kemst í blöð-
in út um allan heim,. Það koma fréttaritar-
a.r úr öllum áttum, til þess að sjá þig og
heyra, hvað þú hefir að segja. Hver veit
— það getur vel átt sér stað, að áður en þú
dinglar í gálganuro hafir þú tíma til að
segja frá æfi þinni og öllum morðum þín-
uro einhverjum sniðugum skriffinni, sem
getur fært það í stílinn og fallegan umbún-
að fyrir þig. Það er áreiðanlega nóg efni í
heila skáldsögu. Ég er alveg viss um, að
á því mætti græða svo mikið, að nægja
mundi til að koma upp spítala eða ein-
hverju þesskonar. Hvað segir þú um þetta,
Tommy?«
Sú alvara og hæðni, sem fólst í röddu
sheriffans, sannfærði Tom Converce um,
að hér stoðuðu engir samningar. En hann
gerði samt enn, þá eina tilraun áður en
hann gaf upp alla von.,
»Sheriffi«, sagði hann. »Þér kallið mig
Tom?«
»Já«.
»Þér viðurkennið þá, að nafn mitt sé
Tom Converse?«
»Ég viðurkenni hvaða nafn, sem þú telur
þig heita«.
»Viljið þér setja yður í samband við
fjölskyldu mína eftir þeirri tilvísun, sem
ég gef yður, og ganga úr skugga um, hver
ég er?«
»Hættu nú þessu«, sagði sheriffinn dá-
lítið óþolinmóður. »Hefir þessi loddara-
leikur ekki gengið nógu lengi? Það einasta,
sem á ríður, Tom, er að koma þér lifandi
í einhvern fangelsisklefanin. Þegar þú ert
koroinn þangað, færðu nógan tíma til
að sanna, að þú heitir tíu, nöfnum, en fyrir
hverja mínútu, sem þú dregur þetta á lang-
inn, safnast saman fleiri og fleiri menn
og verða í sífellu grimmari. Þeir eru þegar
farnir að krefjast að fá þig, en þeir verða,
algerlega óviðráðainlegir, ef þú ákveður þig
ekki undir eins«.
»Viljið þér svara einni spurninguroinni?«